เมื่อวาน เราเจอคู่นี่กำลังทะเลาะกัน

กำลังเถียงกันเรื่องอะไรสักอย่าง
ที่แห่งหนึ่ง พวกเราลงรถมาเมล์ด้วยกัน

แต่พี่ผู้ชายไม่ขึ้นเสียงกับพี่ผู้หญิงสักคำ
ถามแค่ว่า "ตัวเองด่าเค้าสบายใจหรือยัง"
พี่ผู้หญิงนิ่งไปแล้วก็ทำท่างอนๆ

สักพัก...
พวกเราก็ข้ามถนนไปอีกฟากพร้อมกัน
พี่ผู้ชายเอื้อมมือมาจูงมือพี่ผู้หญิง
ดูท่าทางจะอัตโนมัติ
พี่ผู้หญิงทำท่าสะบัดออก

พี่ผู้ชายพูดว่า
"ข้ามถนนก่อนได้มั้ยแล้วค่อยงอนต่อ มันอันตราย"

พี่ผู้หญิงชะงักทั้งที่ยังงอนอย่างต่อเนื่อง
แต่ก็ยื่นมือให้แต่โดยดี...

จากนั้น...เราก็ยกโทรศัพท์
ที่กำลังจะโทรหาปลายทางตามที่นัดไว้
เปลี่ยนโหมดเป็นกล้องถ่ายรูปแทน
ในความรู้สึกคือ ผู้ชายแบบนี้คือ
"สุภาพบุรุษ" มาก

สุภาพบุรุษที่ไม่เกี่ยวว่าคุณจะเกิดในตระกูลแบบไหน
ความเป็นสุภาพบุรุษอยู่ที่ใจ ไม่ใช่ชาติกำเนิด

และความรักคือการให้เกียรติกัน ภาพนี้ชัดเจน

(ปล.รถติดนานพอที่จะทำได้ค่ะ
เราไม่ได้ประมาทใช้โทรศัพท์แบบไม่ดูรถ
คือติดนานมากกกก จนมีเวลาคิดที่จะถ่ายรูป)

ความจริง ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็ว
มากกว่าที่ทุกคนกำลังอ่าน
พี่ผู้ชายพี่ผู้หญิงแต่งตัวบ้านๆ
เสื้อผ้าบอกชัดว่า
มาจากตลาดนัดราคาถูกๆ
แสดงออกถึงที่มาที่ไปของพวกเค้าชัดเจน
คำพูดคำจาภาษาคนซื่อไม่มีประดิษฐ์
ไม่มีดัจริตปรุงแต่งใดๆ

รอยคล้ำและริ้วรอยบนใบหน้า
บอกได้ดีว่าพวกเค้าต้องทำงานหนัก
ตากแดดเสียเป็นส่วนใหญ่
บ่งบอกถึงคุณภาพชีวิต
ที่ต้องอดทนดิ้นรนในเมืองใหญ่แห่งนี้

ดังนั้น...เรื่องนี้จึงบอกกับเราว่า

ความรัก
เป็นเรื่องของเสรีภาพ
อิสระภาพ และเสมอภาคที่สุดสิ่งหนึ่ง
เป็น1ในไม่กี่สิ่งบนโลก
ที่ไม่เคยเลือกชนชันวรรณะ
ไม่เลือกกายภาพของใคร
ไม่ว่าเค้าเป็นใคร หน้าตาสวยหล่อหรือไม่อย่างไร
ทำอาชีพไหน มั่งมีหรือยากจนก็ตาม
ไม่เลือกเชื้อชาติหรือแม้แต่ศาสนา

ความรักเกิดขึ้นได้ทุกที่กับทุกคนบนโลก

ความรักต่อให้มันเกิดขึ้นกับใคร
ยังไงก็สวยงาม...

การยกย่อง ยอมรับให้อภัยและ ให้เกียรติกัน
คือส่วนหนึ่งของความรักที่สมบูรณ์



เรื่องนี้ที่เราอยากแชร์
เพราะเห็นว่า มักมีกระทู้แนวว่า
ตัวเองก็ดูดีโปรไฟล์ดีทำไมยังไม่มีแฟน
ผู้หญิงไม่ชอบคนดีหรอครับ
ทำไมคนหน้าตาบ้านๆยังมีแฟน ทำไมเราโสด

คือมันไม่เกี่ยวค่ะ...
ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร...

ความรักคือความเสมอภาค
การมีคู่ ก็เสมอภาค
ความโสด ก็เสมอภาคเช่นกัน
มันเกิดขึ้นได้กับทุกคน

เพียงแต่ เราต้องให้เกียรติตัวเอง
ความคิดตัวเองก่อนนะคะ โสดมันไม่ใช่ความผิด
ขอให้ใช้ชีวิตอย่างมีสุขและภาคภูมิใจว่า
เราอยู่เพื่อรักและรอ
คนที่มองเห็นคุณค่าในตัวเราจริงๆ

ก่อนจะให้ใครมารักเรา ลองมองตัวเองก่อนค่ะ
ว่าเรารักตัวเองพอหรือยัง ดูแลชีวิตตัวเองดีแแค่ไหน
มีทัศนะคติที่เป็นบวกอยู่หรือเปล่า?
ใช้ชีวิตยังไง
ภูมิใจในความเป็นตัวเองมากพอหรือยัง?

พอเราคิดแต่ในแง่ดีๆกับตัวเอง
ตัวเราจะเปล่งประกายความสุขและความอบอุ่นค่ะ
สิ่งนี้จะทำให้คนอื่นรู้สึกได้ ใครๆก็อยากจะอยู่ใกล้เรา
ไม่ว่าเราจะรูปร่างหน้าตายังไงก็ตาม

เชื่อเราดิ...

แบ่งปันเรื่องราวดีๆในเดือนแห่งความรักค่ะ ><