เราเพิ่งสมัครเป็นครั้งแรก

ช่วงนี้เราเครียดมากกับปัญหาคนข้างห้อง
ถ้าใครว่างๆ อ่านแล้วแนะนำเราหน่อยได้มั้ยคะ

เตือนก่อนว่า ยาวนะคะ


เราไม่ค่อยมีคนรู้จักแถวนี้อะค่ะ เรามาพักพอหัก

ซึ่งค่อนข้างจะความปลอดภัยต่ำ แต่ราคาถูก และสะดวกในการไปทำงาน

ที่ว่าความปลอดภัยต่ำ เพราะเราพยายามจะถามคนดูแลว่าจะเอาสำเนาบัตรประชาชนไว้ไหม
แต่เค้าตอบว่าที่นี่อยู่กันแบบกันเองไม่มีกฎมากมาย

วูบแรกยอมรับว่ามักง่าย ไม่ได้คิดถึงแง่ร้าย
แล้วพอดีย้ายมากระทันหัน หอนี้ว่างพอดี กฺเลยว่าไงว่าตามกัน

แรกๆก็ดีนะคะ มีคนเปิดเพลงบ้าง รำคาญนิดหน่อย
แต่เค้าก็พอจะรู้เวลา พอหลัง4ทุ่มก็จะปิดเพลงค่ะ

แต่อยู่ๆ ผู้ดูแลนึกอะไรไม่รู้ รับคนต่างด้าวมาค่ะ
อยู่ข้างห้องเราเลย พอเรากลับมาถึงรู้ว่ามีคนมาเช่า

ความประทับใจแรกคือ กางเกงในปลิวไสวเป็นสง่า บนราวส่วนตัวเรา หน้าห้องเรา

แอบโมโหน้อยๆ แต่ไว้ค่ะ ก็เราไม่อยู่ห้อง เขาคงไม่รู้จะขอกะใคร

ทีนี้พอวันต่อไป และต่อไป มาตากราวเรา ทุกวัน
ย้ำว่าทุกวัน

เราเริ่มไม่โอเค เขาน่าจะคิดได้ว่าเขาจะใช้ทุกวันไม่ได้มั้ย?
เราก็ต้องตากผ้าเหมือนกัน

แต่ก็อดทน ข่มใจไปเคาะห้อง บอกว่าจะตากผ้า
แล้วก็ อันนี้ราวส่วนตัว รบกวนใช้ของตัวเองได้ไหม?

คนเป็นภรรยาก็รับปาก และเก็บผ้าไปแต่โดยดี(อยู่กัน2คนสามี-ภรรยา)

พอตกเย็น นางก็ไปซื้อมาจากตลาดนัดมั้งคะ
เรากำลังกินข้าวกับแฟน(เราเป็นหญิงรักหญิงนะคะ)

รู้มั้ยคะ นางตะโกนใส่หน้าห้องเรา ซื้อเองละคร่าาาา เหอะๆๆๆๆ

เราก็โมโหนะคะ โผล่ไปมองหน้าต่าง นางก็ผลุบเข้าห้องไปละ

ก็ปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร เธอซื้อมาแล้วก็ดี

แต่พอตอนเย็นกลับจากทำงานค่ะ
นางตากเสื้อผ้านางและสามีบนราวตัวเองก็โอนะคะ

แต่...เอาเฉพาะ กางกางใน และถุงเท้า มาตากหน้าห้องเรา(อารมณ์ประมาณ ของต่ำๆตากห้องคนอื่นดีกว่ารึเปล่า หรือเราคิดมาก)

เราเลยเดินไปเคาะห้อง คราวนี้สามีออกมาค่ะ
เราเลยบอกว่า ราวผ้าคุณก็มี เสื้อผ้าก็ตากไม่ได้แออัดอะไร เอาไปตากราวคุณสิคะ แค่กกน. กับ ถุงเท้า
ไม่ชอบให้ใช้นะ ของส่วนตัว

ฮีก็ครั่บๆ พอเราหันกลับ ฮีก็มาเก็บไปพร้อมกับส่งสำเนียงต่างด้าว (เดาว่าพม่านะคะ)

จากนั้นก็ราบรื่นไปซักพัก แต่เริ่มได้ยินทะเลาะกันถี่ขึ้น เพราะสามีชอบกลับมาดึกๆ เคาะเรียกภรรยาทีเราตื่นอ่ะคะ ตี2-*-

แล้วในที่สุดเธอก็จากไป

ติดปีใหม่พอดีค่ะ คุณสามีก็หายไปนานมาก เรานึกว่ากลับบ้านไปแล้ว
แต่ไม่ได้จ่ายค่าห้องนี่สิคะ คุณผู้ดูแลก็บ่นๆๆ

แล้วซักกลางเดือนมกราคม ฮีก็กลับมา วันแรกๆก็อยู่คนเดียวค่ะ

พอซักพักเอาเพื่อนผู้ชายมาก๊งเหล้า ประมาณ5-7คน
รู้แต่รองเท้ากองเยอะมากก เราก็ไม่กล้าไปส่องว่ากี่คน

ทีนี้ล่ะคะปัญหา กินกลางวันบ้าง กลางคืนบ้าง(เราเข้ากะค่ะ กะกลางคืนต้องนอนกลางวัน)

คือออ ดังมากกก เราเคยเดินมาจากริมสุดอีกฝั่งยังได้ยิน
แล้วเปิดประตูหราค่ะ ส่งภาษาแบบตะโกนทุกคำ

เราทนได้อาทิตย์นึงเราก็ทนไม่ไหว เลยแจ้งผู้ดูแล

เขาก็มาเตือนค่ะ ก็เงียบไปพักนึง แล้วทำเป็นพูดไทยลอยมาว่า

ดัง โต หนา ว๊า ฮ่าๆๆๆๆ
แล้วหัวเราะกันครืนเลยค่ะ
ตอนนั้นก็เกือบๆ ตี1อะค่ะ เราหลับไม่ได้เลย
ไม่รู้ทำไงก็เลยโทรแจ้งตำรวจท้องที่ดู แต่ตำรวจตอบว่าถ้าเป็นหอ เขาทำงานลำบาก ต้องแจ้งเจ้าของหอ ฮือออออ

รู้ซึ้งเลยว่ามักง่ายเรื่องหอแล้วเป็นไง

อยากจะย้ายหนีนะคะ แต่แม่เราก็เพิ่งตกงาน
แฟนเราก็ต้องส่งพ่อแม่เขา
เอาง่ายๆ ไม่มีทุนค่ะ

ทุกวันนี้ วันไหนดังมากก เราก็จะโทรบอกผู้ดูแลไปเตือน
แต่ก็เหมือนเดิมค่ะ หลังๆยิ่งได้ใจ หัวเราะไล่หลังผู้ดูแลเลย แบบไม่กลัว ไรงี้

แล้วที่เราเครียดมากคือ พวกนั้นรู้ค่ะว่าห้องเราเป็นคนโทรแจ้ง
พอเดินผ่านห้องเราก็ชอบมาตะโกนใส่เสียงแบบแค้นๆอะคะ เราเคยอัดไว้นะคะ กะว่าถ้าเจอแรงงานพม่าที่อื่น จะจ้างให้เขาแปลให้
ไม่รู้ว่าถ้าถอดความได้ว่าข่มขู่จะทำร้าย แล้วเราจะแจ้งตำรวจได้รึเปล่า เราก็ไม่ค่อยมีความรู้เลย

เครียดมากจริงๆ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำไงกันคะ
นี่เราว่าจะลองหาซื้อสเปรย์พริกไทย กับที่ชอรตไฟฟ้าอ่ะค่ะ กลัวเหมือนกัน

ยังไงขอบคุณคนที่อ่านเราบ่นจนจบนะคะ