ภาพเปิดตอนนี้

เอาใจทีมคนน้องกันเต็มที่เลยแฮะ





เปิดตอนมาในวันงานโรงเรียน พวกพระเอกก็มานั่งจัดห้องชมรมเตรียมเปิดร้าน โดยในงานคราวนี้ชมรมวรรณกรรมตัดสินใจเปิดร้านกาแฟเล็กๆ ขายเค้กกับกาแฟ และขายวารสารทำมือในงาน ระหว่างจัดห้องกันอยู่ พระเอกหันไปเห็นน้องประธานชมรมกับอาจารย์คุยกันตามปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็อดทำหน้ากังวลไม่ได้ เพราะนึกถึงเหตุการณ์ในตอนก่อน (ที่ไปเจอประธานชมรมคุยกับอาจารย์แล้วทำท่าเหมือนทะเลาะกัน) บวกกับเห็นว่าอีกฝ่ายก็หัวอกเดียวกันกับตัว (เป็นแฟนกับอาจารย์เหมือนกัน) พระเอกเลยหาจังหวะที่ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ เข้าไปพูดให้กำลังใจประธานชมรมพร้อมเตือนให้ระวังตัวให้ดี อย่าให้ใครมาเห็นเข้า ว่าจบก็ตัดบทเดินไปอีกทาง ทิ้งน้องประธานให้ยืนทำหน้างงอยู่ข้างหลัง

จัดที่ทางกันเสร็จ พวกสาวๆ ก็เปลี่ยนชุดจากเครื่องแบบนักเรียนเป็นชุดเมด (มีฉากตลกเล็กๆ ที่อเล็กซ์โดนจับแต่งชุดเมดด้วย) เล่นเอาพระเอกถึงกับตะลึงในความน่ารักของสาวๆ (คนน้องพอได้ยินพระเอกชมว่าน่ารักถึงกับหน้าแดงไปเลย)


สาวๆ ประจำชมรมในชุดเมดที่ใส่ในวันงาน




จัดที่กันเสร็จก็มานั่งจัดเตรียมเค้กกับกาแฟสำหรับเสิร์ฟลูกค้า ระหว่างนั้น คนน้องก็เข้ามาคุยกับพระเอก ถามว่าวันนี้นัดกับใครไปเดินเที่ยวงานด้วยกันหรือเปล่า พระเอกก็ตอบว่าเปล่า คนน้องก็บอกว่า งั้นไปเดินเที่ยวด้วยกันสิ จะได้จัดเวลาพักให้ตรงกัน พระเอกนิ่งเงียบไปพักหนึ่งก็พยักหน้าตกลง

หลังจากนั้นก็ถึงเวลาเปิดงาน ร้านกาแฟของชมรมวรรณกรรมได้รับความนิยมอย่างมาก มีคนเข้ามานั่งกินเรื่อยๆ จนเค้กแทบไม่พอกับจำนวนลูกค้า (มีมุกตลกเล็กๆ ตรงที่อเล็กซ์ นักเรียนฝรั่งคนเดียวในชมรมโดนจับแต่งชุดเมดหญิง เลยโดนเพื่อนร่วมชั้นแห่กันมาถ่ายภาพเก็บไว้ เล่นเอาเจ้าตัวถึงกับน้ำตาไหลพรากด้วยความแค้นไปเลย)

เปิดร้านได้พักหนึ่งจนถึงเวลาพัก พระเอกก็ออกไปเดินเที่ยวงานกับคนน้อง ระหว่างที่พระเอกไม่อยู่ร้าน ก็มีผู้หญิงสาวคนเดียวกับที่มายืนดูโปสเตอร์งานโรงเรียนในตอนก่อนเข้ามาซื้อวารสารที่บูธ และถามถึงอาจารย์ที่ปรึกษาชมรมว่าเป็นใครชื่ออะไร ยัยเอ๋อที่อยู่เฝ้าบูธตอนนั้นก็พาซื่อบอกไปหมดเปลือก





งานวันนั้นจบลงอย่างเรียบร้อยไม่มีปัญหาอะไร ทั้งเค้กทั้งวารสารขายดีเป็นเทน้ำเทท่า สร้างความยินดีให้กับทุกคนในชมรมเป็นอย่างมาก

วันต่อมา พระเอก คนน้อง กับประธานชมรมก็มาโรงเรียนแต่เช้าเพื่อจัดเตรียมสถานที่กันต่อ

แต่เมื่อมาถึงห้องชมรม ก็พบว่าทั้งห้องโดนราดสีน้ำมันจนเละเทะ ข้าวของโดนทุบโดนฉีกกระจุยกระจายไปทั้งห้อง บนหน้าต่างมีข้อความเขียนไว้ด้วยสีน้ำมันว่า "ไล่ไอ้คิริยะออกไปซะ!!"




ทั้งสามตกใจกับสภาพเละเทะของห้องชมรมมาก พระเอกก็รีบไปตามอ.ที่ปรึกษามาดู กลับมาถึงก็พบว่าสมาชิกชมรมคนอื่นมาถึงแล้ว ต่างคนต่างยืนหน้าเสียต่อสภาพห้องที่ถูกทำลายจนไม่มีชิ้นดี แม้แต่วารสารของชมรมในกล่องก็ยังโดนราดสีจนเละขายไม่ได้ อ.ที่ปรึกษาเห็นเข้าถึงกับตีหน้าเครียดอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน

คุยกันไปคุยกันมา ยัยเอ๋อก็นึกได้ว่าเมื่อวานมีผู้หญิงแปลกหน้ามาถามถึงอ.ที่ปรึกษาชมรม พระเอกก็คิดว่าคนนั้นอาจเป็นคนร้าย ไม่ก็เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้นก็ได้ และบอกต่อว่าถ้าคนร้ายมีความแค้นกับอ.ที่ปรึกษาจริง ก็อาจแวะมาที่โรงเรียนอีกรอบเพื่อดูผลงานของตัวเองก็ได้ ทุกคนจึงตัดสินใจรอจนงานเปิด จึงค่อยแยกย้ายกันไปตามหาผู้หญิงคนนั้นในงาน

เดินหากันอยู่พักหนึ่ง ฝั่งพระเอก ยัยเอ๋อ กับคนน้องก็เจอผู้หญิงคนนั้น พระเอกเลยเรียกให้หยุดบอกว่ามีเรื่องจะถามหน่อยเป็นอันจบตอนนี้









ตอนหน้าคงได้เห็นกันแล้วแฮะว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่

ว่าแต่เห็นมันเล่นกันแรงขึ้นเรื่อยๆ แบบนี้แล้วเสียวไส้เหมือนกันแฮะว่าถ้าเคลียร์กันไม่ได้ละก็ พวกเด็กๆ ในชมรม...โดยเฉพาะสาวๆ...จะโดนอะไรเข้าบ้างมั้ย

ยังไงก็รอดูตอนต่อไปละครับ


อนึ่ง นอกจากดราม่าของอ.ที่ปรึกษาแล้ว ได้เห็นพระเอกกับคนน้องแอบมุ้งมิ้งกันแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบแฮะ