สมัยก่อนผมจบใหม่ๆมีบริษัทจองตัวก่อนจบมหาลัยซะอีกเพราะเกรดขั้นเทพอยู่เหมือนกันวิศวะเกรด3กว่าๆจากมหาลัยชือดังตอนนั้นมีคนให้เงินเดือนสูง3หมืนกว่าๆได้แต่ที่บ้านมีฐานะเลยติดเที่ยวเล่นไปวันๆจบตั้งแต่24แล้วเที่ยวเล่นเพลินๆจนธุระกิจที่บ้านมีปัญหาเงินขาดมือเนืองจากขอพ่อแม่ใช้ไปเดือนๆไม่ต้องทําอะไรรับเงินเดือน4หมืนต้นๆมาเจอปัญหาแบบนี้ผมก็เริ่มออกหางานทําจริงๆจังๆไม่มีที่ไหนรับเลย ทั้งบริษัทและ หน่วยงาน จริงๆอ้างบอกสมัยนี้เด็กจบใหม่เก่งๆมีเยอะไปและไปติดอายุมากด้วยซัดไป34ปีแก่ไปเด็กเก่งจบใหม่ๆเกรดสวยๆสมัยนี้มีเยอะผมก็มาคิดเมือสายไปซะแล้วสมัยก่อนโอกาสอยู่มือแท้ๆที่นี้หมดทางเลยอายุเราซัดไป34แล้วอยู่มาวันนึงโชคเข้าข้างไปเจอเพื่อนสมัยเรียนปวส ด้วยกัน ตอนนี้มันได้เป็นหัวหน้าคุมคนงานให้บริษัทแห่งนึงมันสามารถฝากงานให้ผมได้แต่เงินเดือน9500 แค่นั้นมานั่งนึกเสียดายเวลาเที่ยวเล่นมา10ปีโอกาสมีแต่ไม่ฉวยเอาไว้เพราะที่บ้านพอมีฐานะบ้างใครจะไปรู้อนาคตตัวเองจะแย่ขนาดนี้สมัครงานไม่มีใครเอา ไม่ได้เพื่อนฝากงานก็ไม่ได้งาน
ปล ชีวิตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอนจริงๆเคยเก่งไม่เคยขอร้องใครจะมีวันนี้แพ้แม้แต่พวกเรียนกลางๆ2กว่าๆฝากงานให้เงินเดือน9500