เรื่องเกิดที่มหาลัยชื่อดังภาคใต้แห่งหนึ่ง
เข้าเรื่องเลยล่ะกัน คือหนูถูกกล่าวหาว่าขโมยเงิน. คือหนูทำงานร้านไก่ทอดในม. ซึ่งก็รู้จักกับเจ้าของร้านสักพักล่ะ แต่ไม่เคยร่วมงานกัน. เทอมนี้เทอมสุดท้ายแล้วเรียนน้อย เลยมีเวลา ไปขายไก่ทอดให้เค้า (บวกกับที่บ้านมีปัญหาทางการเงิน) ปกติไม่เคยทำงานแบบขายของ ซึ่งก็ขายไปได้สักพัก ประมาณ 2สัปดาห์(ถ้านับจิงๆก็ประมาณ13วัน) วันสุดท้ายที่ทำงานคือวันที่13 เจ้าของร้านเรียกหนูคุย พี่เค้าก็คุยเรื่องเวลาทำงาน เรื่องตังค์ แล้วก็มีเรื่องเด็กอีกคนที่ช่วยงานเค้าอยู่นานล่ะ (พี่เค้าเคยเล่าว่าเด็กคนนี้บ๋องๆ อารมเหมือนคนเป็นไบโพล่า) นั้นแหละ. วันนั้นวันพุธ วันพฤหัสหนูโทไปลางานเพราะจะไปส่งเพื่อนสนามบิน วันศุกร์เป็นวันหยุด พี่เค้าส่งข้อความทางเฟสบุ๊คว่า
" ช่วงนี้ให้_หยุดก่อนก็ได้ เพราะว่าไก่ขายไม่ค่อยได้ตังค์ ไม่มีตังค์จะจ้าง ไม่รู้ว่ามันเกิดจากสาเหตุอะไรเหมือนกัน ทั้งๆที่ไก่ขายหมด แต่กลับขาดทุน รู้สึกว่าทำงานเหนื่อยฟรีมาเกือบเดือนแล้ว เด๋วพี่_จะลองขายเองดูก่อน"
"ปกติถ้าขายไม่ได้ ยังไงๆก็ไม่ขาดทุน แต่นี่ขาดทุนมากเลย เด๋วพี่_จะลองขายเองดูก่อน ส่วนเงินค่าจ้าง_จะเบิกก็ให้มาเอาที่ร้านได้เลย" ค่ะหลังจากนั้นเราก็เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร. วันนั้นอยู่กับเพื่อนสองคน อีกคนไป กทม. เพื่อนบอกว่าพี่จะพาไปสมุย เราก็เอิ่ม ไปไงไม่มีตังค์ติดตัวเรย วันนั้นทั้งตัวมีแต่ร้อยเดียวจิงๆ เลยโทไปหาพี่เค้าว่าจะขอเบิกตังค์ พี่เค้าก็บ่ายเบี่ยงบอกว่าอยู่ข้างนอก ค่อยเอาพรุ่งนี้ได้มั้ย? เอิ่ม สรุปไปสมุยกับตังค์ร้อยเดียว (ทุกอย่างพี่เพื่อนออกค่ะ)
ค่ะ! ไปเที่ยวกลับมา วันที่1 กพ. พี่เค้าโทให้ไปเอาตังค์ค่ะ เราก็ไปสิค่ะ ตังค์หมดพอดี ไปถึงหน้าบ้านเค้าเห็นล่ะ! เค้าหน้าเครียดๆ เราก็ไม่ได้คิดอะไร คือในหัวไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน เค้าก็เรียกไปนั่งคุย บอกว่ามีอะไรจะคุย. เค้าก็เริ่มเลยค่ะ บอกว่าช่วงนี้ขายไก่ไม่ค่อยดี คือขาดทุน ทั้งๆที่ขายไก่หมดทุกวันแต่ขาดทุน เท่าที่คำนวณดูๆแล้วตังค์มันหายเกือบ2หมื่น omg!! ตั้ง2หมื่น!! เค้าก็พูดต่ออีกว่าถ้าหนูเอาก็บอกมาเค้าจะอภัยให้! เอิ่มม เค้าพูดเหมือนจะให้เรายอมรับเลยอ่ะ. หนูก็งงสิค่ะ. จะให้ยอมรับยังไงก็เราไม่ได้เอา วันนั้นหนูเหมือนโดนรุมค่ะ นึกภาพสิค่ะ นั่งคุยกัน มีแต่พวกเค้า สามคน หนูคนเดียว ถูกตั้งข้อสงสัย ที่จิงคือกล่าวหา แล้วจะให้ยอมรับว่าขโมยเนี่ยน้ะ หนูไม่ร้องเลยค่ะ หนูก็ตอบทุกข้อกล่าวหา เค้าบอกว่าจะไม่เชื่อถ้าไม่เห็นกับตา เค้าเห็นกับตาว่าหนูถ่ายตังค์จากเสื้อกันเปื้อนเข้ากระเป๋าตัวเอง. เอิ่ม. แต่นั้นมันตังค์หนูน่ะ วันนั้นหนูหยิบตังค์จากกระเป๋าตัวเองค่ะ แบงค์ร้อย2ใบติดกัน หนูหยิบมาทั้ง2ใบเลย แล้วไปซื้อน้ำ15บาทค่ะ 200-15 =185 ค่ะ ตังค์ที่เหลือทั้งหมดหนูใส่ในกันเปื้อนแล้วมาขายของต่อโดนไม่ได้สนใจอะไร พอคนเริ่มไม่มี เริ่มว่างนูก็เลยหยอบตังค์จากเสัอกันเปื้อนใส่กระเป๋าตัวเอง. จังหวะนั้นแหละค่ะที่พี่เค้าเหมันผิดมากใช่มั้ยที่เอาตังค์ตัวเองใส่ในกระเป๋าตังของตัวเอง ?? คือเรื่องยังไม่จบค่ะ ก่อนจะแยกย้ายกลับ พี่เค้าลงท้ายว่า ให้เรื่องนี้รู้กันแค่นี้ เอิ่ม!! พี่ให้หนูเป็นโจร แล้วให้หนูเงียบ คืออะไร? ถ้าเงียบคือหนูก็ยอมรับสิว่าหนูทำ. ไม่ค่ะ หนูจะสู้ค่ะ เพราะไม่ผิด
เด่วมาเขียนต่อน่ะค้ะ ......
ถูกกล่าวหาว่าลักทรัพย์
เข้าเรื่องเลยล่ะกัน คือหนูถูกกล่าวหาว่าขโมยเงิน. คือหนูทำงานร้านไก่ทอดในม. ซึ่งก็รู้จักกับเจ้าของร้านสักพักล่ะ แต่ไม่เคยร่วมงานกัน. เทอมนี้เทอมสุดท้ายแล้วเรียนน้อย เลยมีเวลา ไปขายไก่ทอดให้เค้า (บวกกับที่บ้านมีปัญหาทางการเงิน) ปกติไม่เคยทำงานแบบขายของ ซึ่งก็ขายไปได้สักพัก ประมาณ 2สัปดาห์(ถ้านับจิงๆก็ประมาณ13วัน) วันสุดท้ายที่ทำงานคือวันที่13 เจ้าของร้านเรียกหนูคุย พี่เค้าก็คุยเรื่องเวลาทำงาน เรื่องตังค์ แล้วก็มีเรื่องเด็กอีกคนที่ช่วยงานเค้าอยู่นานล่ะ (พี่เค้าเคยเล่าว่าเด็กคนนี้บ๋องๆ อารมเหมือนคนเป็นไบโพล่า) นั้นแหละ. วันนั้นวันพุธ วันพฤหัสหนูโทไปลางานเพราะจะไปส่งเพื่อนสนามบิน วันศุกร์เป็นวันหยุด พี่เค้าส่งข้อความทางเฟสบุ๊คว่า
" ช่วงนี้ให้_หยุดก่อนก็ได้ เพราะว่าไก่ขายไม่ค่อยได้ตังค์ ไม่มีตังค์จะจ้าง ไม่รู้ว่ามันเกิดจากสาเหตุอะไรเหมือนกัน ทั้งๆที่ไก่ขายหมด แต่กลับขาดทุน รู้สึกว่าทำงานเหนื่อยฟรีมาเกือบเดือนแล้ว เด๋วพี่_จะลองขายเองดูก่อน"
"ปกติถ้าขายไม่ได้ ยังไงๆก็ไม่ขาดทุน แต่นี่ขาดทุนมากเลย เด๋วพี่_จะลองขายเองดูก่อน ส่วนเงินค่าจ้าง_จะเบิกก็ให้มาเอาที่ร้านได้เลย" ค่ะหลังจากนั้นเราก็เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร. วันนั้นอยู่กับเพื่อนสองคน อีกคนไป กทม. เพื่อนบอกว่าพี่จะพาไปสมุย เราก็เอิ่ม ไปไงไม่มีตังค์ติดตัวเรย วันนั้นทั้งตัวมีแต่ร้อยเดียวจิงๆ เลยโทไปหาพี่เค้าว่าจะขอเบิกตังค์ พี่เค้าก็บ่ายเบี่ยงบอกว่าอยู่ข้างนอก ค่อยเอาพรุ่งนี้ได้มั้ย? เอิ่ม สรุปไปสมุยกับตังค์ร้อยเดียว (ทุกอย่างพี่เพื่อนออกค่ะ)
ค่ะ! ไปเที่ยวกลับมา วันที่1 กพ. พี่เค้าโทให้ไปเอาตังค์ค่ะ เราก็ไปสิค่ะ ตังค์หมดพอดี ไปถึงหน้าบ้านเค้าเห็นล่ะ! เค้าหน้าเครียดๆ เราก็ไม่ได้คิดอะไร คือในหัวไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน เค้าก็เรียกไปนั่งคุย บอกว่ามีอะไรจะคุย. เค้าก็เริ่มเลยค่ะ บอกว่าช่วงนี้ขายไก่ไม่ค่อยดี คือขาดทุน ทั้งๆที่ขายไก่หมดทุกวันแต่ขาดทุน เท่าที่คำนวณดูๆแล้วตังค์มันหายเกือบ2หมื่น omg!! ตั้ง2หมื่น!! เค้าก็พูดต่ออีกว่าถ้าหนูเอาก็บอกมาเค้าจะอภัยให้! เอิ่มม เค้าพูดเหมือนจะให้เรายอมรับเลยอ่ะ. หนูก็งงสิค่ะ. จะให้ยอมรับยังไงก็เราไม่ได้เอา วันนั้นหนูเหมือนโดนรุมค่ะ นึกภาพสิค่ะ นั่งคุยกัน มีแต่พวกเค้า สามคน หนูคนเดียว ถูกตั้งข้อสงสัย ที่จิงคือกล่าวหา แล้วจะให้ยอมรับว่าขโมยเนี่ยน้ะ หนูไม่ร้องเลยค่ะ หนูก็ตอบทุกข้อกล่าวหา เค้าบอกว่าจะไม่เชื่อถ้าไม่เห็นกับตา เค้าเห็นกับตาว่าหนูถ่ายตังค์จากเสื้อกันเปื้อนเข้ากระเป๋าตัวเอง. เอิ่ม. แต่นั้นมันตังค์หนูน่ะ วันนั้นหนูหยิบตังค์จากกระเป๋าตัวเองค่ะ แบงค์ร้อย2ใบติดกัน หนูหยิบมาทั้ง2ใบเลย แล้วไปซื้อน้ำ15บาทค่ะ 200-15 =185 ค่ะ ตังค์ที่เหลือทั้งหมดหนูใส่ในกันเปื้อนแล้วมาขายของต่อโดนไม่ได้สนใจอะไร พอคนเริ่มไม่มี เริ่มว่างนูก็เลยหยอบตังค์จากเสัอกันเปื้อนใส่กระเป๋าตัวเอง. จังหวะนั้นแหละค่ะที่พี่เค้าเหมันผิดมากใช่มั้ยที่เอาตังค์ตัวเองใส่ในกระเป๋าตังของตัวเอง ?? คือเรื่องยังไม่จบค่ะ ก่อนจะแยกย้ายกลับ พี่เค้าลงท้ายว่า ให้เรื่องนี้รู้กันแค่นี้ เอิ่ม!! พี่ให้หนูเป็นโจร แล้วให้หนูเงียบ คืออะไร? ถ้าเงียบคือหนูก็ยอมรับสิว่าหนูทำ. ไม่ค่ะ หนูจะสู้ค่ะ เพราะไม่ผิด
เด่วมาเขียนต่อน่ะค้ะ ......