อนุบาล ประถม มัธยมต้น มัธยมปลาย แหกขี้หูขี้ตาตื่นไปเรียนตั้งแต่ตะวันไม่โผล่ เพื่อไปให้ทันท่องศัพท์ เข้าแถวเคารพธงชาติ มีง่วงหนาวหาวนอนไปบ้าง บ่นบ้าง แต่ก็ไปกันได้
         
        ไปเที่ยว ไปเดท ไปต่างจังหวัด ไปพบญาติ พบเพื่อนเก่า ตื่นเช้า อาบน้ำ แต่งตัว แต่งหน้าทำผม ได้ ตรงเวลาเป๊ะ ทำได้ ไม่มีง่วง ไม่มีอะไรทั้ง มีแค่ความรู้สึกสนุกที่จะได้พักผ่อน ได้พบคนที่ไม่ได้พบนาน หรือได้ไปเที่ยวด้วยกัน

        หนังฉาย เที่ยง ! รีบไปซื้อตั๋ว เผื่อเวลาทำทุกอย่าง เป๊ะ เข้าไปดูหนังได้ แบบก้นถึงเก้าอี้ "ขอเชิญยืนตรงเพื่อสรรเสริญพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว"
ได้ทันเวลา

        แต่! !! เรียนมหาวิทยาลัย 8 โมงเช้า ตื่นไม่ได้ ไปไม่ได้ ขอ 9 โมงนะคะอาจารย์ 8 โมงครึ่งก็ได้ อยู่ไกล อากาศหนาว รถติด เช้าเกินไป สวัสดีอนาคตของชาติครับผม

        ต่างกันนิดเดียวเองเรียนโรงเรียน ต้องเขาแถว ต้องเก็บขยะ ต้องไปฟังผู้อำนวยปราศรัยหน้าเสาธง  ก็ไปกันได้ พอเข้ามหาวิทยาลัย เข้าแถวเคารพธรงชาติก็ไม่ต้องเข้า ไม่ต้องนั่งฟังคำอบรมยามเช้า ตากแดดร้อน ๆ ขอแค่ตื่นไปเรียน ไปทันเวลาก็พอ คุณจะเรียนหรือไม่ก็อีกเรื่องอยู่ที่ตัวคุณ

       ผมรู้สึกสงสัยตั้งแต่ได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยได้สองปีแล้วครับ มันแปลกมาก ๆ เรียกได้ ประหลาดอ่ะ ก่อนลงทะเบียนเรียนเขาก็เขียนอยู่แล้วไหมว่า วิชานี้เริ่มเรียนกี่โมง เข้าชั่วโมงแรกอาจารย์ก็บอกแล้วไหม ช้าได้กี่นาที แต่ไม่ได้ครับมันเช้าไป ต้องเก้าโมงเช้าถึงเรียกกำลังดี  ต้องสบายเอาไว้ก่อน แปลกมาก พี่ชาย พ่อแม่ และบรรดาญาติ ๆ พร่ำบอกผมเสมอว่า "อยู่มหาวิทยาลัยไม่มีใจดีเหมือนประถม มัธยมแล้ว ต้องดูแลตัวเองให้ดี อาจารย์ไม่ใจดีหรอกนะ" แต่ที่ผมเจอประจำจนผมเบื่อ ผมไม่ได้เป็นคนตื่นเช้าหรอกครับ ตื่นสาย ตื่นเที่ยง เพื่อนโทรด่าโทรปลุกประจำ หนำซ้ำตอนสอบมันตรงกับวันคริสต์มาสผมก็อยู่ฉลองจนลืมตื่นเวลาไปสอบ จนเพื่อนโทรมาด่า ถึงได้ไปทันเข้าห้องสอบ ผมก็พยายามนะครับปรับปรุงตัวเองเรื่อย ๆ แต่ก็ยังสายอยู่ดี เข้าเรียนเส้นยาแดงผ่าแปดตลอด

        ผมไม่เคยว่าหากอาจารย์จะสั่งงานเยอะ หรือเรียนเช้าขนาดไหน เพราะอาจารย์เขาก็ตื่นเช้าเหมือนกัน เผลอเช้ากว่าที่ผมต้องตื่นอีก ต้องทบทวนก่อนเข้าห้องสอนอีก (ผมเคยเห็นครูที่ผมเคารพมาก ๆ ทำ และผมเคยทำเวลาจะไปสอนพิเศษเด็ก) ทำไมท่านตื่นได้ ทั้งที่ท่านอายุก็มากแล้ว เราเด็กแท้ ๆ ทำไมถึงมีปัญหา แปลกมาก แปลกจริง ๆ ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนู่นนั่นนี่กันตลอด ผมเบื่ออ่ะครับ เรียนหลักสูตรอินเตอร์นะครับผม หลักสูตรปกติเขายังตรงเวลามากกว่าอีก แม่ผมนี่กรอกหูทุกวัน "ฝรั่งเขาไม่มานั่งรอกันหรอก นัดกี่โมงต้องไปก่อนอย่างน้อยสิบห้านาที ไม่ใช่ให้อีกฝ่ายมารอ" ตอนนั้นผมเข้าเรียนโรงเรียนสองภาษาที่เคร่งเรื่องเวลานัดหมายมาก ๆ ก็ติดมา และมาหายตอนเรียนโรงเรียนไทย

        รู้สึกเบื่อครับ เรียนเช้าแปดโมง ผมก็อยากไปถึงห้องตามเวลาเรียนไม่ใช่รอไปอีกหนึ่งชั่วโมง ถึงผมจะอ่านทบทวนสไลด์ก่อนเข้าไปฟังก็ตาม แต่มันก็รู้สึกไม่ดีจริง ๆ เวลาทำงานนี่เขาอลุ่มอล่วยเวลากันด้วยหรือครับ ? ขนาดเวลาสัมภาษณ์ไปสายหนึ่งนาทีเข้ายังไม่ให้เขาเลย (เคยครับ ขนาดพาร์ทไทม์นะ) ผมเข้าใจว่าถึงเวลามันก็ปรับเองน่ะแหละ แต่นี่เรียนระดับอุดมศึกษาแล้วไม่คิดจะรีบปรับตัวเลยหรือ ขนาดแค่เรียนอย่างเดียวยังไม่คิดจะให้ตรงเวลาเลย ไม่อยากเปรียบเทียบนะครับ ผมเห็นเพื่อนบางคน เรียนแปดโมงเลิกหนึ่งทุ่ม ทำงานพาร์ทไทม์ต่อเลิกเที่ยงคืน ทำการบ้าน ทบทวน นอนตีสอง ตื่นเช้าได้ทุกวัน (แต่ก็เปรียบเทียบไปแล้ว)

        อยู่ในยุคที่อาจารย์ต้องฟังเด็ก ต้องใจดีกับเด็ก แปลกเนอะ เด็กไม่ชอบอันนี้ ถ้าเสียงส่วนมากไม่ต้องการอันนี้ ก็ต้องยอมรับ แปลกดีครับ แปลกมาก ผมไม่ได้รู้สึกดีกับการได้เรียนช้าขึ้นอีกหนึ่งชั่วโมง หรือรู้สึกว่าเป็นกำไรแต่อย่างใด พ่อผมทำงานแทบตายอ่ะกว่าจะได้เงินมาแต่ละบาทส่งให้ผมเรียน(แม้ผมจะทำตัวเหลวแหลกไปเทอมหนึ่งก็ตาม) ผมก็อยากได้อะไรที่มันเต็ม ๆ และวิชามันต้องอาศัยความเข้าใจจากที่อาจารย์ยกตัวอย่าง รวมถึงอธิบายให้เข้าใจ เพื่อไปทำข้อสอบและประยุกต์ใช้ได้ แต่ไฉนเด็กไทยไม่เข้าใจตรงนี้เลย เอาความสบายตัวเองเข้าว่า วิชาที่ผมเรียนนี่ สองชั่วโมงเลกเชอร์ อีกสองชั่วโมงแลป แล้วมันเหลือสามชั่วโมง จะได้อะไรดี หายไปชั่วโมงหนึ่งเลยนะ ! !! หนึ่งชั่วโมงนั่นอาจารย์สามารถอธิบายยกตัวอย่างได้เป็นสองสามตัวอย่างใหญ่ ๆ เลยอ่ะ

        จะบอกให้นะครับอาจารย์เขาพูดว่า "อาจารย์ก็ต้องตื่นเช้าเหมือนพวกคุณเหมือนกัน" ประโยคแค่นี่ผมฟังแล้วก็รู้นะครับว่า เขาตำหนิ แต่อาจารย์ก็ใจดีโดยบอกว่า "อย่างนั้นลงคะแนนเสียง เรียนเก้าโมง มีการบ้านชนะ เพราะฉะนั้นตามนี้นะคะ แล้วการบ้านทำแบบนี้นะคะ ...." ผมเห็นนะครับบางคนที่เลือกน่ะ มีอึ้งกันบ้าง ส่วนผม สบายเลย ชอบ การบ้านนี่ช๊อบชอบ แม้จะต้องปวดหัวจนอ้วก ก็ชอบ ยิ่งการทำอ้างอิงนี่ยิ่งชอบ แต่ที่ไม่ชอบคือการเปลี่ยนเวลาเรียนแบบนี้ โดยเหตุผลคือ "คนส่วนมาก" ลงความเห็นว่าควรเป็นเวลานี้ !!!

ปล. อย่าว่าผมโลกแคบ หรือ อะไรนะครับ ผมพูดตามความจริงที่เป็นและเห็นทุกวัน รู้สึกเพลีย
ปล2. ถ้าบอกว่าผมไม่มีคนคบใช่ไหมถึงพูดแบบนี้ ตอบเลยครับ "ไม่มีคนคบผม" และ "ผมไม่อยากคบใครให้วุ่นวาย" ทุกวันนี้มีเพื่อนอยู่แค่ 4 คนที่เรียนด้วยกันนี่ครับ ผมพอใจแล้ว
ปลสุดท้าย. ผมคิดว่าผมจะย้ายสาขาที่เรียนครับ อยากให้ช่วยแนะนำหน่อยว่า บริหาร สาขาการเงินการลงทุนนี่ ที่ไหนดีครับ ? ทั้งในและต่างประเทศเลยนะครับ (ที่โอนหน่วยกิตได้ก็ดี) กำลังคิด ๆ อยู่ว่า สาขาที่เรียนปัจจุบันไม่ใช่ทางของผม และ ผมเองก็อยากได้อะไรที่มันต่อยอดธุรกิจของพ่อ และของตัวเองในอนาคตได้ด้วย (ที่เลือกเรียนอันนี้เพราะเป็นมหาวิทยาลัยที่ชอบ และขี้เกียจสอบใหม่ อีกอย่างทั้งบ้านดูดีใจมากที่ติดที่นี่ ก็เลยเรียน ๆ ไป เพราะเกรดออกมาพ่อก็ยิ้มออก เกรดสวยอ่ะ ขนาดไม่ชอบสาขานี้จนถึงขั้นเกลียดนะครับนี่)

        ผมเป็นคนสบาย ๆ นะ เรียกได้ว่า ไม่ยุ่งเรื่องโลกภายนอกเลย ไม่คบกับคนมาก แค่เพื่อนสี่คนปัจจุบันเขาก็ดีมากพอแล้ว และผมก็เป็นพวกเก็บตัว และประหลาดที่สุดเลย แต่เรื่องนี้ผมล่ะสงสัย "อายุมากขึ้น การศึกษาสูงขึ้น มันช่วยอะไรได้บ้างครับนี่ แค่เรื่องต้องไปเรียนเช้ายังทำไมได้เลย"

        อนึ่ง ผมขอไม่เปิดเผยชื่อมหาวิทยาลัยนะครับ เดี๋ยว โดนบอยคอต เพราะทุกวันนี้ก็ไม่มีคนคบ แล้วผมก็ไม่คบกับใคร เดี๋ยวจะกลายเป็นว่า "ผมมันแกะดำ" ของทุกคน นี่ขนาดผมเข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตามแล้วนะ แต่เรื่องนี้ปวดหัวจริง ๆ แต่ผมก็พูดอะไรไม่ได้ เพราะว่ามีผมคนเดียวที่คิดแบบนี้ แถมก็ไม่มีใครเข้าใจผมด้วยแหละ คงเป็นเพราะผมพูดไม่ค่อยเก่งกระมัง หมายถึงต้องการสื่อสารอีกอย่าง แต่กลับพูดอีกอย่างน่ะ หรือว่าผมควรปรับปรุงที่ตัวเองดีครับ แบบว่า "เพื่อนทำอะไร ก็หลับตาทำตาม ๆ ไปนั่นแหละ อย่าต่างมากเดี๋ยวอยู่ลำบาก" ดีครับ