ทุกครั้งเวลาที่เราอ่านบทความเกี่ยวกับเรื่อง ขยะที่เกิดจากอาหาร ไม่ว่าจะเป็นการทิ้งขว้างข้าว ตักบุฟเฟต์มาแล้วกินไม่หมด แอบหมกเศษหมูเศษไก่ไว้ในหม้อหมูกะทะหรือหม้อชาบู (ใครเคยทำมั่ง เพราะตักมาแล้วกินไม่หมด กลัวเจ้าของร้านปรับ) แล้วเจ้าของบทความก็มักจะเอาไปอิงกับเหตุผลที่ว่า การทิ้งขว้างอาหารทำให้เกิดปัญหาขาดแคลนอาหาร และกระทบต่อผู้คนหิวโหย คนยากไร้ คนที่ไม่มีอาหารจะกิน

อันนี้เราเข้าใจปัญหานะคะ คนที่ขาดแคลนอาหารก็ขวดแคลนจริง
แต่ว่า นอกเหนือจากการเปรียบเทียบแล้ว มันมีความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกันจริงหรือเปล่า กับ การกินทิ้งกินขว้างของเราในชีวิตประจำวัน
กับการเข้าไม่ถึงอาหารของคนยากจน

หมายความว่า เวลาที่เรากินอาหารไม่หมด อันนั้นมันเป็นขยะจริง แต่เศษอาหารที่เรากินไม่หมด ส่วนนี้ก็ไม่ได้ส่งต่อไปให้คนที่ไม่มีจะกินอยู่ดี
เรากินไม่หมด เราทิ้ง มันก็น่าจะส่งผลกระทบกลายเป็นปัญหาขยะมากกว่า

หรือเพื่อนๆ คิดว่ามันมีกระทบที่เป็นลักษณะความสัมพันธ์จริงๆ ระหว่างการกินไม่หมด กินทิ้งกินขว้าง กับคนที่เขาไม่มีจะกิน
หรือหมายความว่า เราจะส่งพวกวัตถุดิบอาหารไปให้พวกเขาแทนที่จะมาปรุงเยอะๆ เพื่อขายเราหรือ
หรือว่าอย่างไร ?

คำกลอนตอนเด็กๆ ที่เราต้องท่องว่า "ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้าง ผู้คนอดอยาก มีมากนักหนา สงสารบรรดา เด็กตาดำๆ"
คือเรากินไม่หมด จะส่งผลกระทบอะไรต่อ ผู้คนอดอยากและเด็กตาดำๆ อะค่ะ
ขอบคุณค่ะ