เรายืมไอดีเพื่อนมาตั้งกระทู้นะคะ เมื่อวานเป็นวันวาเลนไทน์ เราก็ไปเที่ยวกันค่ะ เพิ่งคบกันได้ไม่นานแต่คุยกันมานานแล้วค่ะ เอาๆจริงคือเราอยากคุยให้นานกว่านี้แล้วค่อยคบกันแต่ว่าเรามีเวลาไม่มากค่ะ เราสุขภาพไม่ดีมาตั้งแต่เด็กๆและเป็นโรคร้ายค่ะ แล้วช่วงนี้อาการกำเริบบ่อยมาก เราตรวจล่าสุดเมื่อ3เดือนก่อน หมอบอกว่าเราจะอยู่ได้อีก5 เดือน มีแค่พ่อแม่และพี่ชายเราที่รู้อาการค่ะ เราไม่อยากบอกแฟนเพราะเขาเป็นคนที่ทำให้ชีวิตเราอยู่ได้นานขึ้นค่ะ ครอบครัวเราก็ด้วยนะให้กำลังใจตลอด เราพยายามไม่เครียด ใช้ชีวิตให้เป็นสุข แต่ถ้าเป็นคุณ คุณจะอยู่เป็นสุขได้จริงๆเหรอ เมื่อรู้วันที่ต้องตาย อะไรที่อยากทำเราก็เลยต้องรีบทำค่ะ เรารักเขามานาน หลังจากการตรวจเราเลยตัดสินใจบอกความรู้สึกไปก่อนจะสาย เสียใจก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยเราก็ได้บอกไปแต่เขาก็บอกว่าชอบเรามาเป็นปีแล้วก็ศึกษากันมาจนทุกวันนี้ค่ะ และแฟนคนนี้เป็นคนแรกค่ะที่เราพามาเจอพ่อแม่แล้วพ่อแม่เราก็ชอบค่ะเพราะเขาสุภาพมาก และในเมื่อวาน เขาก็พาเราไปเจอพ่อแม่เขาค่ะ
เราตื่นเต้นมากๆ อาการกำเริบเล็กน้อยคือใจสั่นค่ะ แล้วนัดกันเจอที่ห้างในร้านอาหาร ต้องขึ้นลิฟต์ซึ่งเราแทบทรุดเลยค่ะ เวียนหัวมากๆแต่ต้องทำตัวปกติให้มากที่สุด ทรมาณมากๆ พอได้เจอกันก็ทานข้าวคุยกันเล็กน้อยเพราะเราก็เพิ่งเคยมีแฟนที่พามาเจอพ่อแม่ เรากลัวพ่อแม่แฟนไม่ชอบเรามากค่ะ พยายามคิดตลอดว่าทำอะไรผิดไปหรือเปล่า เพราะเขาดูนิ่งๆมีแต่แม่แฟนค่ะที่คุยกันได้ตามประสาผู้หญิง หลังจากนั้นก็ไปเที่ยวกับแฟนค่ะ เดินเล่นดูหนังเหมือนคู่อื่นๆ แต่เรากลับแย่ลงค่ะ ตอนดูหนังเราใจสั่น หายใจไม่สะดวกเลยขอตัวไปห้องน้ำก่อน พอออกจากประดูทางออกในโรงหนังเท่านั้นละค่ะ ทรุดเลย เราก็เลยทานยาแล้วก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำก่อนแล้วค่อยกลับเข้าโรง พอเดินออกจากห้องน้ำ เจอแฟนยืนอยู่หน้าประตูค่ะ!! ในหัวตื้อไปหมด ทำยังไงดี
เขาก็ถามเรา "โอเคมั้ย หน้าซีดตั้งแต่เช้าแล้วนะ"
เราก็ตอบว่า "อื้ม โอเคสิ"แล้วเราก็ยิ้มให้เขา "มีเธออยู่ ทำไมจะไม่โอเคล่ะ"แล้วจู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมา เรารู้สึกผิดที่ไม่ได้บอกเขา เข้าใจความรู้สึกเขาว่าถ้าเขาเป็นอะไรแล้วไม่บอกเรา เราจะเป็นยังไง
เขาตอบเรา "ไม่เป็นไรนะ"แล้วดึงเราเข้าไปกอด ลูบหัวปลอบ เราได้แต่พูดขอโทษซ้ำไปซ้ำมา แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้บอกเขาค่ะว่าเราป่วย.. แล้วเขาก็มาส่งเราที่บ้าน เราก็อาบน้ำขึ้นห้องเลยค่ะ รู้สึกเหนื่อยมากๆ เราก็ไลน์ถามเขาว่าถึงบ้านหรือยัง เหมือนปกติไม่มีอะไร แต่ในใจ ทุกอย่างมันเต็มไปหมด
กลัวแฟนรู้ กลัวพ่อแม่แฟนไม่ชอบเรา กลัวจะไม่ได้ทำสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ กลัวต้องจากคนที่รัก ทั้งครอบครัวทั้งคนรัก ที่สุดก็คือกลัวตายค่ะ เราควรบอกแฟนมั้ยคะ
นี่อาจจะเป็นกระทู้สุดท้ายของเราเเล้วก็ได้ ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนคะ