หนังว่าด้วย อลิซ โฮวแลนด์ ( แสดงโดย จูลีแอนมัวร์ ) เป็นนักวิชาการที่มีชื่อเสียง แต่งงานและมีลูก 3 คน แต่ต่อมาเธอเกิดมีอาการลืมคำศัพท์ ลืมนัด ลืมทางกลับบ้าน

จึงไปพบแพทย์แล้วพบว่าตัวเองเป็นโรค Alzheimer  ส่งผลกับหน้าที่การงานและความสัมพันธ์ในครอบครัว  

หลังจากที่มีโอกาสได้ชมแล้ว เราอยากให้จูลี่ ได้ออสการ์จริงๆค่ะ นางเล่นดีมากกก
เล่นไม่เยอะแต่เข้าถึงอารมณ์
เรานี่ถึงกับเสียน้ำตาให้กับหลายๆซีน
ไม่คิดว่ามันจะเศร้าขนาดนี้

เคยได้ยินมาว่า ในระยะสุดท้ายนี้ไม่มีทางรักษาให้หายขาดได้แล้วจะเริ่มมีอาการตัดขาดกับผู้คนภายนอก ทำลายความเป็นตัวตนของเราความทรงจำต่างๆจนหมดสิ้น แม้กระทั่งข้อมูลส่วนตัว วัน เวลา จนเราไม่สามารถสื่อสารอะไรกับใครได้ T T


เราคิดว่าถ้าคนใกล้ตัวเราป่วยโรคนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือครอบครัว ที่ต้องคอยให้กำลังใจและช่วยเหลือดูแลผู้ป่วย ตามขีดความสามารถเท่าที่จะทำได้  ดูจบแล้วเศร้าจริง

คะแนน เต็ม10 ขอให้ 8/10
จูลีแอนมัวร์ นางเอาอยุ่จริงๆบทนี้เหมือนสร้างมาเพื่อนางโดยเฉพาะ

เพื่อนๆน้ำตาไหลฉากไหนกันบ้างคะ

ฉากที่เราน้ำตาไหลพรากคือฉาก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ นางบอกสามีนางว่าจะไปฉี่แป๊บ แต่นางหาห้องน้ำไม่เจอ เดินหาจนนางฉี่แตก แล้วผัวนางมาเจอ T T เราร้องไห้ไม่หยุดเลย



ปล.ลำโพงในโรงหนังวันนี้เสียอารมณ์มาก  มีเสียงเหมือนลำโพงแตกเป็นพักๆ  ช่วงซีนซึ้งๆ