"หวัดดีวันวาเลนไทน์ ครับ" ผมส่งไลน์ หา สาวน้อย คนหนึงที่จริงก็ไม่น้อยแล้วเพราะวันนี้เธอ จะ ห้าสิบปีแล้ว ผมเองก็พอกัน
เวลามันช่างรวดเร็ว จากวันหนึ่งเมื่อ ม.4 ปี 2526 ที่เริ่ม มองสาวเป็นครั้งแรก เพื่อนร่วมห้องเรียน ดอกกุหลาบดอกแรกสำหรับ หนุ่มให้สาว มันยาก เย็นเสียเหลือเกิน ผมจำได้ว่าไปซื้อกุหลาบในตลาด สด เพราะไม่รู้จะ
ซื้อที่ไหน พี่สาวที่แสนดีรุ่นพี่ผม เป็นคนจัดให้เพราะรู้ว่า นี่ เป็นครั้งแรกที่ผม จะให้สาว
ให้มันในห้องเรียนนี่แหละ !!
โรงเรียนมีพัก 10 นาที นั่งรอ ลงจากห้องเรียนช้าที่สุด
เพื่อนสาวเจ้าก็ ช้าเหลือเกิน อยู่กันน้อยๆ คนหน่อยไม่ได้หรือ อยู่กันทำไมพวกสาว อยู่กันเป็นฝูง ๆ เป็นฝูงลิงเลย
ไม่เป็นไร ทนคอย จนเธอคนนั้นเหลือเพื่อนน้อยที่สุดสองสามคน
"สำหรับวันนี้ ครับวาเลนไทน์"
ผมว่าตอนนั้นเป็นอะไรที่ผมใช้ความกล้ามากที่สุดในชีวิต เพราะ ถ้าเธอไม่รับ เธอไม่ สนใจ ผมหน้าแตก !!
รับครับ เธอรับ
นั่นคือดอกกุหลาบดอกแรกที่ ผมให้สาวครั้งแรกในชีวิต เวลาผ่านไป หลายปี จนทำงาน ผมก็ได้รู้ว่า กุหลาบดอกนั้นมันยังอยู่ อยู่ใน ห้องนอนที่บ้านเก่าของเธอ
เราแยกกันไปมีครอบครัว เธอ และผม ล้มเหลวในชีวิตคู่ทั้งคู่
สามีเธอ มี ผญ อีก อีกหลายคน
ผมกับอดีตภรรยาขัดแย้งกันจน ไม่สามารถตกลงกันได้ เราจึงแยกกัน ผมเอาลูกมาเลี้ยง ทิ้งทุกอย่างไว้ที่กรุงเทพฯ มีชีวิตใหม่กันสองพ่อลูก นับหนึ่งใหม่ กับเงิน ไม่กี่พันบาท
วันนี้ ผมกับ นิจ เป็นเพื่อนสนิทกัน โทรคุยกันทุกวัน มีอะไรห่วงใยกัน หน้าที่การงานมีปัญหา ขอให้บอก ช่วยได้จะไปในทันใด
ผมเครียดเหนื่อยงาน เราคือเพื่อนกันที่จะบอกทุกข์สุข
"ถ้าจะมีผู้หญิงคนไหนขอให้บอก นะ ถ้าเห็นท่าว่า จริงจัง จะอยู่ด้วยกันให้พามาให้ฉันดูหน่อย ถ้าฉันบอกว่า ไม่ดี ดูไม่ดีเลย ต้องถอยออกมาตกลงไหม" นิจบอกผม
นี่คือข้อตกลง เพราะเธอคงเห็น รอบตัวผมมีเพื่อนผู้หญิงเยอะ มัง แต่ เปล่าเลย จริงแล้วผมโดดเดี่ยวมากกว่า
ผมเคยพาสาวไปหา เธอ สองสามคน ที่คิดว่า จะจริงจังแล้วล่ะ
"ไม่ผ่าน เขาหลอกเงินเธอแน่" นิจแย้ง
"ไม่ผ่าน เด็กเกินไป"
"ไม่ผ่าน ฉันไม่ชอบ"
สรุปไม่มีใคร ผ่านเลย ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เวลาผ่านไปจากวันแรกที่ให้กุหลาบแดงดอกแรก จนวันนี้ 33 ปีแล้ว เร็วมาก
เธอ คือ เพื่อน ความรัก จากหนุ่มสาวกลายเป็นเพื่อน เป็นมิตรภาพที่ยั่งยืนเหนียวแน่น ยามเธอ เจ็บป่วย ไกลแค่ไหนผมก็ไป
"อีกไม่นาน นิจก็เกษียณ แล้ว วันนั้นภาระ เราคงหมดแล้ว เราซื้อ ตั๋วทัวร์ไปเที่ยวกันนะ เป็นลุงป้าแก่ๆ นี่แหละ" ผมเสนอ
มิตรภาพ ความรัก ไม่จำเป็นที่จะจบลงที่ การมีเซ็กส์ นั่นไม่ใช่จุดสุดท้ายของความรัก แต่ความรักจบลงที่
"อย่างไร วันหนึ่ง ผมคงต้องไป จากเธอนะ วันนั้น คนที่อยากให้ อยู่ในงานศพ คือเธอนะ" ผมเตือนเธอ
"ไม่ได้หรอก แลวฉันจะอยุ่อย่างไร อย่าพูดอีก"
จุดสุดท้าย คือ มิตรภาพที่ เหนียวแน่น ส่งต่อ จนลูก ๆ รู้ว่า พ่อของเขากับแม่ของเธอ คือ มิตรแท้
จุดสุดท้ายคือ มิตรภาพที่ยิ่งใหญ่ ไม่มีอะไรที่จะทำลายมิตรภาพได้
เช้านี้วันวาเลนไทน์ ไม่จำเป็นต้องมีกุหลาบแดง หรือ สีเหลืองให้เธอ
มีแต่
"หวัดดีวันวาเลนไทน์นะครับ"
"เช่นกันจ๊ะ ขอให้เธอ พบรักแท้นะจ๊ะ"
"รักแท้ อยู่ที่นี่คงไม่หาแล้วนะ"
ไม่คิดว่ากุหลาบแดงเมื่อ 33 ปีก่อนจะเป็นดอกแรก และดอกสุดท้าย ในชีวิตผม จริงๆ ผมคงไม่ได้ให้ ใคร และไม่อยากให้ใครอีกแล้ว
===กุหลาบดอกแรก และสุดท้าย===
"หวัดดีวันวาเลนไทน์ ครับ" ผมส่งไลน์ หา สาวน้อย คนหนึงที่จริงก็ไม่น้อยแล้วเพราะวันนี้เธอ จะ ห้าสิบปีแล้ว ผมเองก็พอกัน
เวลามันช่างรวดเร็ว จากวันหนึ่งเมื่อ ม.4 ปี 2526 ที่เริ่ม มองสาวเป็นครั้งแรก เพื่อนร่วมห้องเรียน ดอกกุหลาบดอกแรกสำหรับ หนุ่มให้สาว มันยาก เย็นเสียเหลือเกิน ผมจำได้ว่าไปซื้อกุหลาบในตลาด สด เพราะไม่รู้จะ
ซื้อที่ไหน พี่สาวที่แสนดีรุ่นพี่ผม เป็นคนจัดให้เพราะรู้ว่า นี่ เป็นครั้งแรกที่ผม จะให้สาว
ให้มันในห้องเรียนนี่แหละ !!
โรงเรียนมีพัก 10 นาที นั่งรอ ลงจากห้องเรียนช้าที่สุด
เพื่อนสาวเจ้าก็ ช้าเหลือเกิน อยู่กันน้อยๆ คนหน่อยไม่ได้หรือ อยู่กันทำไมพวกสาว อยู่กันเป็นฝูง ๆ เป็นฝูงลิงเลย
ไม่เป็นไร ทนคอย จนเธอคนนั้นเหลือเพื่อนน้อยที่สุดสองสามคน
"สำหรับวันนี้ ครับวาเลนไทน์"
ผมว่าตอนนั้นเป็นอะไรที่ผมใช้ความกล้ามากที่สุดในชีวิต เพราะ ถ้าเธอไม่รับ เธอไม่ สนใจ ผมหน้าแตก !!
รับครับ เธอรับ
นั่นคือดอกกุหลาบดอกแรกที่ ผมให้สาวครั้งแรกในชีวิต เวลาผ่านไป หลายปี จนทำงาน ผมก็ได้รู้ว่า กุหลาบดอกนั้นมันยังอยู่ อยู่ใน ห้องนอนที่บ้านเก่าของเธอ
เราแยกกันไปมีครอบครัว เธอ และผม ล้มเหลวในชีวิตคู่ทั้งคู่
สามีเธอ มี ผญ อีก อีกหลายคน
ผมกับอดีตภรรยาขัดแย้งกันจน ไม่สามารถตกลงกันได้ เราจึงแยกกัน ผมเอาลูกมาเลี้ยง ทิ้งทุกอย่างไว้ที่กรุงเทพฯ มีชีวิตใหม่กันสองพ่อลูก นับหนึ่งใหม่ กับเงิน ไม่กี่พันบาท
วันนี้ ผมกับ นิจ เป็นเพื่อนสนิทกัน โทรคุยกันทุกวัน มีอะไรห่วงใยกัน หน้าที่การงานมีปัญหา ขอให้บอก ช่วยได้จะไปในทันใด
ผมเครียดเหนื่อยงาน เราคือเพื่อนกันที่จะบอกทุกข์สุข
"ถ้าจะมีผู้หญิงคนไหนขอให้บอก นะ ถ้าเห็นท่าว่า จริงจัง จะอยู่ด้วยกันให้พามาให้ฉันดูหน่อย ถ้าฉันบอกว่า ไม่ดี ดูไม่ดีเลย ต้องถอยออกมาตกลงไหม" นิจบอกผม
นี่คือข้อตกลง เพราะเธอคงเห็น รอบตัวผมมีเพื่อนผู้หญิงเยอะ มัง แต่ เปล่าเลย จริงแล้วผมโดดเดี่ยวมากกว่า
ผมเคยพาสาวไปหา เธอ สองสามคน ที่คิดว่า จะจริงจังแล้วล่ะ
"ไม่ผ่าน เขาหลอกเงินเธอแน่" นิจแย้ง
"ไม่ผ่าน เด็กเกินไป"
"ไม่ผ่าน ฉันไม่ชอบ"
สรุปไม่มีใคร ผ่านเลย ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เวลาผ่านไปจากวันแรกที่ให้กุหลาบแดงดอกแรก จนวันนี้ 33 ปีแล้ว เร็วมาก
เธอ คือ เพื่อน ความรัก จากหนุ่มสาวกลายเป็นเพื่อน เป็นมิตรภาพที่ยั่งยืนเหนียวแน่น ยามเธอ เจ็บป่วย ไกลแค่ไหนผมก็ไป
"อีกไม่นาน นิจก็เกษียณ แล้ว วันนั้นภาระ เราคงหมดแล้ว เราซื้อ ตั๋วทัวร์ไปเที่ยวกันนะ เป็นลุงป้าแก่ๆ นี่แหละ" ผมเสนอ
มิตรภาพ ความรัก ไม่จำเป็นที่จะจบลงที่ การมีเซ็กส์ นั่นไม่ใช่จุดสุดท้ายของความรัก แต่ความรักจบลงที่
"อย่างไร วันหนึ่ง ผมคงต้องไป จากเธอนะ วันนั้น คนที่อยากให้ อยู่ในงานศพ คือเธอนะ" ผมเตือนเธอ
"ไม่ได้หรอก แลวฉันจะอยุ่อย่างไร อย่าพูดอีก"
จุดสุดท้าย คือ มิตรภาพที่ เหนียวแน่น ส่งต่อ จนลูก ๆ รู้ว่า พ่อของเขากับแม่ของเธอ คือ มิตรแท้
จุดสุดท้ายคือ มิตรภาพที่ยิ่งใหญ่ ไม่มีอะไรที่จะทำลายมิตรภาพได้
เช้านี้วันวาเลนไทน์ ไม่จำเป็นต้องมีกุหลาบแดง หรือ สีเหลืองให้เธอ
มีแต่
"หวัดดีวันวาเลนไทน์นะครับ"
"เช่นกันจ๊ะ ขอให้เธอ พบรักแท้นะจ๊ะ"
"รักแท้ อยู่ที่นี่คงไม่หาแล้วนะ"
ไม่คิดว่ากุหลาบแดงเมื่อ 33 ปีก่อนจะเป็นดอกแรก และดอกสุดท้าย ในชีวิตผม จริงๆ ผมคงไม่ได้ให้ ใคร และไม่อยากให้ใครอีกแล้ว