สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาวพันทิป
นี่เป็นกระทู้เเรกของเรา เราไม่สามารถบอกได้ ว่า เราคือใคร  
เราเเค่อยากมาระบายกับสิ่งที่เขาเรียกกันว่า ความรักทำให้คนตาบอด ....

เริ่มจากเราได้ไปเจอผู้ชายคนหนึ่ง เขาก็เหมือนผู้ชายตี๋ๆ ขาวๆ ธรรมดา
ซึ้งเราได้เจอเขา จากเพื่อนของเราที่กำลังคุยกับเพื่อนของเขาพอดี
ช่วงนั้นเราเลยได้เจอกันติดๆกัน 3-4 วัน ตอนนั้นเราก็เพิ่งเลิกกับเเฟน ซึ้งไม่รู้อะไรดลใจ
ถึงทำให้เราชอบเขา ซึ้งเขาเอง ก็ชอบเราเหมือนกัน ชอบเราก่อนที่เราจะชอบเขาอีกค่ะ  
พอเราได้เจอกันวันสุดท้าย เราก็ได้สารภาพค่ะ ว่า ชอบ เขาก็สารภาพเหมือนกัน เราเลยตกลง เป็นแฟนกันค่ะ
มันอาจจะดูเร็วเกินไป เเต่อย่างที่บอกค่ะ ไม่รู้อะไรดลใจจริงๆ
เเรกๆ มันดีมากค่ะ เขาสนใจเราดีมาก เขาเข้ามาเติมเต็มในส่วนที่เราไม่เคยได้จากเเฟนคนเก่าเลย
จนมันทำให้เรารักเขาค่ะ มันไม่ใช่ความรู้สึกของคนชอบค่ะ มัน รักไปเเล้ว จริง ๆ T_T
เเล้วพอมาวันนึง .. เรามาสารภาพค่ะ ว่าเขาลืมแฟนเก่าเขาไม่ได้ เขาพยายามเเล้ว เเต่มันก็คิดถึงตลอดเลย
ทำยังไงก็ลืมไม่ได้ เเต่เขาก็รักเรามากเหมือนกัน เขาบอกเเบบนี้ ตอนนั้นใจเราเเตกละเอียดเลยค้ะ
เรามาเเบบใจว่าง ๆ เต็ม 100 ไม่ได้คิดเลยว่ามันจะเป็นเเบบนี้ เราเคยบอกเลิกเขาค่ะ
เขาก็มาง้อเราค่ะ เราก็ไม่เข้าใจเราเป็นอะไรสำหรับเขากันเเน่ เขาก็เทคเเคร์เราดีมากๆ เหมือนเดิม
สนใจเราเหมือนเดิม เขาทำเหมือนเขารักเเค่เราคนเดียวจริงๆ ค่ะ เขาไม่ได้เฟคไม่ได้โกหก
เเต่มีอะไรเขาก็บอกความจริงเราหมด เราเคยถามเขาว่า ถ้าผญ.คนนั้นกลับมาง้อ จะคืนนี้ดีไหม
เขากลับตอบเรามาว่า " มันคงกลับไม่ได้เเล้วมั้ง " คือจุกเลยค่ะ ..เราก็บอกเขาไปทุกอย่างๆ
ทุกๆความรู้สึกของเรา ที่เรามีให้ เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกันน้ะค้ะ ว่าทำไมเรารักเขามากขนาดนี้
ทั้งๆที่ระยะเวลาตอนนี้ที่คบกัน เเค่ 3 เดือน คุณเคยรักใคร โดยใช้เวลาเเค่ 3เดือนไหมค่ะ ..
เราเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขา จากคนใจร้อนมากๆ ชอบพาล เรากลับใจเย็นขึ้นมาก ไม่เคยเหวี่ยงใส่เขาเลย
ไม่เคยด่า ไม่อะไร ทะเลาะกันเราง้อ เราใช้คำพูดดีๆ ตลอด
เขาเคยบอกเราว่า มันต้องมีซักวันนะ ที่เขาจะรักเเค่เราคนเดียว เขาบอกให้เรารอก่อนนะ
เราก็เชื่อค่ะ คือเราคิดว่า บางทีเวลาอาจช่วยรักษาทุกสิ่งเอง

พอถึงวันที่มันไม่ไหว จริงๆ ค่ะ ..
ที่โรงเรียนเขามีงานปัจฉิม เราก็เอาดอกกุหลาบไปเเสดงความยินดีค่ะ (อยู่คนละโรงเรียน)
เราก็คิดในใจว่าแฟนเก่า เขาคงต้องเอาอะไรมาให้เเน่ๆ (เเฟนเก่าเป็นรุ่นน้องค่ะ)
พอตอนเย็นเราเลยรีบขับรถไปหาที่โรงเรียน เพื่อดูว่าได้อะไรมาบ้าง ..
เรารอเขาเกือบ 15 นาที เเล้วเขาก็รีบๆ วิ่งออกมา เเล้วเอาของทั้งหมดที่ได้มาให้เรา เราก็คิดว่า โอเค
อย่างน้อยก็ไม่เก็บอะไรไว้ แฟนเก่าคงไม่ได้เอาอะไรมาให้
เเต่จริงๆ เเล้วไม่ใช่เลยค่ะ .. เราเข้าไปดูเฟสของเเฟนเก่าเรา เเล้วเขาลงรูปคู่กับแฟนเรา
เเต่ไม่ได้ตั้งใจถ่ายน้ะค้ะ มีเพื่อนของเเฟนเก่าเขาแอบถ่าย เเล้วเขาก็ลงเเบบเบลอภาพอะค่ะ
แฟนเก่าของเเฟนเรา เขาร้องไห้ค่ะ คงจะร้องไห้ที่ จะไม่ได้เจอกัน อีก หรือเพราะ คนมาขอถ่ายรูปเเฟนเราเยอะ (เเฟนเราที่โรงเรียนมีคนชอบพอสมควร)
เราก็ถามเขาค่ะ เราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ ก็ถามเขาไปตรงๆ
เรา : วันนี้ทำไมออกมาช้า
เขา : คุยกับอาจารย์
เรา : คุยกับอาจารย์หรืออยู่กับมันกันเเน่
เขา : คุยกับอาจารย์จริงๆ
เรา : กูเห็นรูปเนี่ย  มันลงในเฟสอ้ะ ในรูปมันชัดๆ
เขา : อะไร ไม่ใช่เรา(ชื่อเขา)
เรา : อะเดี๋ยวกูส่งรูปไปให้ดูน้ะ  
เขา : ก็ส่งมาดิ
เรา : เออ รอแปป

พอเราส่งไปเท่านั้นค่ะ เขาเงียบ เราก็ทักในไลน์ไป
ว่าทำไมทำกันเเบบนี้ ลืมไม่ได้เราก็รับได้น้ะ เเต่ทำไม ต้องทำอะไรไม่เห็นหัวกันขนาดนี้
เขาบอกว่า เขาเเพ้น้ำตาผู้หญิง เเล้วเราบอกว่า อ้าว ? เเล้วที่เราเคยร้องมา เราไม่ใช่ผู้หญิงหรอ
เขาบอกว่าเขาก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเขาเป็นเเบบนี้ เขารักคนนั้น เเละ เขาก็รักเรามากเหมือนกัน
เรารู้มาตลอดว่า เขาไม่มีทางลืมคนเก่าของเขาได้เลย เราเเค่หวังลมๆเเล้งๆ ว่า ซักวัน เขาจะลืมได้จริงๆ ..
เเต่มันก็เป้็นเเค่ฝัน  ที่ดูจะไม่เป็นความจริงเลย
เขาเคยบอกว่า ที่เขาไม่กลับไปหาเเฟนเก่า อย่างนึงคือ เขารู้ว่าเรารักเขามาก
เเต่พอมาเจอเรื่องเเบบนี้ เราไปต่อไม่ไหวเลย เราอยากอยู่กับเขานานๆ
เราไม่อยากมาเปลี่ยนเเฟนบ่อยๆ ไม่อยากมารักใครใหม่  
เเต่ทำไม เราต้องมาเจออะไรเเบบนี้ด้วย เราไม่ดีตรงไหน

เราคิดว่าวันนี้เราจะเอาของที่เราทำให้วันวาเลนไทน์ไปให้เขา
เเล้วก็บอกเลิกเขา ..

เราคิดดีเเล้วใช่มั๊ยค่ะ.. ที่ปล่อยให้เขาไปหาสิ่งที่เขาต้องการ จริง ๆ
เเล้วเรา คงต้องใช้เวลาเพื่อลืมเขา..