ขอเข้าเรื่องเลยละกันนะครับ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นกับผมเมื่อไม่นานมานี้

ผมเรียนที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดกรุงเทพฯ มีแฟนอยู่คนนึง คบมาได้ประมาณ 3 เดือน

วันนั้นผมมีเรียนจึงพาแฟนไปนั่งเรียนพร้อมผมและเพื่อนในกลุ่ม (ตอนนั้นแฟนผมไม่มีเรียนจึงขอไปนั่งเรียนด้วย)
ผมกับแฟนนั่งคุยกัน แต่แฟนผมไม่ได้คุยกับเพื่อนผมเลยนะครับ จนกระทั่งจบคลาส ผมกับแฟนก็แยกย้ายกันกลับหอ หลังจากผมกลับไปถึงหอ เพื่อนในกลุ่มผมก็ไลน์มาถามในไลน์กลุ่มว่า

เพื่อน 1: กุไม่ชอบแฟนเมิงเลย ยิ้มไม่เป็นหรอวะ
เพื่อน 2: เออ หยิ่งจังวะ ดึงหน้าชิ_หาย

จากนั้นคนอื่นในกลุ่มก็เริ่มทยอยพิมพ์มาเรื่อยๆเกี่ยวกับแฟนผม ซึ่งทุกคนพิมพ์มาในแนวเดียวกันหมด

ผม: ไม่เว้ย แฟนกุก็หน้าแบบนี้อยู่แล้ว

ผมพิมพ์ตอบไป และพยายามอธิบายให้ทุกคนในกลุ่มเข้าใจ จากที่ผมคิดนะครับคือ ถ้าผมเป็นแฟนแล้วต้องไปนั่งเรียนกับคนที่ไม่รู้จัก ผมคงยิ้มไม่ออกเหมือนกัน อีกอย่างเพื่อนผมก็ไม่มีใครยิ้มหรือทักทายเธอเลยสักคน บวกกับแฟนผมเป็นคนที่หน้าตาออกแนวหยิ่งๆอยู่แล้ว จึงไม่แปลกที่เพื่อนผมจะเข้าใจผิด

หลังจากวันที่ผมพาแฟนมานั่งเรียนด้วย เพื่อนผมก็เริ่มมีท่าทีเปลี่ยนไปทีละน้อย เช่น เวลาผมพิมพ์ในไลน์กลุ่มขอให้ช่วยงาน หรือติวหนังสือให้ ก็จะโดนตอบกลับมาว่า "ให้เมียเมิงสอนดิ"

ตอนแรกผมไม่คิดอะไร นึกว่ามันเล่นๆกันตามประสาเพื่อน
แต่ไม่ใช่ครับ.. เหตุการณ์แบบนี้ยังมีต่อมาเรื่อยๆ

มีอยู่ช่วงนึงผมติดเรียนชดเชยวันเสาร์ ส่วนแฟนผมก็อยู่หอไม่ได้กลับบ้านเนื่องจากบ้านของเธออยู่ต่างจังหวัด เธอจึงขอมานั่งเรียนกับผม
ในตอนแรกผมปฏิเสธไป แต่เธอบอกว่าอยู่หอคนเดียวมันเหงา ไม่มีอะไรทำ ขอติดไปด้วยหน่อย สุดท้ายผมจึงยอมให้เธอมานั่งเรียนด้วย และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่ผมพาเธอมาเจอกับเพื่อนผม

ทุกครั้งที่ผมหันไปคุยกับเพื่อน มันมักจะแซะ* (ประมาณว่าเหน็บแนม) ผมกับแฟนอยู่ตลอด แต่ผมก็ทำเป็นคุยกับมันแบบไม่มีอะไร เหมือนคุยกันปกติ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้แฟนผมรู้ว่ามันกำลังแซะเธออยู่

บอกตรงๆเลยว่า ณ จุดนี้ ผมอึดอัดมากกกกครับ จะบอกแฟนก็ไม่ได้ กลัวเธอจะเสียความรู้สึก ทุกวันนี้ผมพยายามไม่พาแฟนไปเจอเพื่อนแล้ว แต่พวกเพื่อนผมก็ยังไม่เลิกแซะผมกับแฟน แถมยังยุให้ผมเลิกกับแฟนด้วย
ผมควรทำไงดีครับ เพราะทั้งเพื่อนและแฟนก็สำคัญกับผมเท่าๆกัน

ป.ล. มีคำหยาบนิดนึงนะครับ เพื่ออรรถรสในการอ่าน