สาธารณสุขศาสตร์ คือ ศาสตร์ที่เกี่ยวกับการดูแลและจัดการสุขภาพทั้งปวงของชุมชนโดยอิงตามการวิเคราะห์ด้านสุขภาพของประชากร เป้าหมายคือสภาพของการมีชีวิตทางกายภาพ ทางจิตใจ และทางสังคมที่สมบูรณ์ ไม่ใช่เพียงไม่มีโรคภัยหรือความแข็งแรงทางกายเท่านั้น


สาขาที่เปิดสอน ได้แก่
วิทยาศาสตร์อนามัยสิ่งแวดล้อม
เรียนรู้การตรวจวัด การตรวจสภาพ การควบคุมดูแล และการจัดการสิ่งแวดล้อมในด้านต่างๆ อาทิเช่น มลพิษทางอากาศ มลพิษทางน้ำ ขยะมูลฝอย การสุขาภิบาลอาหาร การจัดหาน้ำสะอาด หรือน้ำประปา ทั้งในชุมชนและโรงงานอุตสาหกรรมเพื่อปรับปรุงคุณภาพสิ่งแวดล้อมให้ดียิ่งขึ้น
อาชีวอนามัยและความปลอดภัย
เรียนรู้อาชีวอนามัยและความปลอดภัยภายในสถานประกอบการ โดยมุ่งเน้นศึกษาการสาธารณสุขทั่วไป และวิชาหลัก
อื่นๆ ได้แก่ หลักอนามัยอุตสาหกรรม หลักความปลอดภัยในการทำงาน การป้องกันอันตรายและอุบัติภัยในอุตสาหกรรม การเก็บและวิเคราะห์ตัวอย่างด้านอนามัยอุตสาหกรรม การระบายอากาศในโรงงานอุตสาหกรรม เทคโนโลยีความปลอดภัยในงานอุตสาหกรรม พิษวิทยาสิ่งแวดล้อมและอาชีวอนามัย และการบริการสุขภาพในสถานประกอบการ เป็นต้น
อนามัยชุมชน
เรียนรู้การเสริมสร้างความเข้มแข็งของชุมชน ดำเนินงานร่วมกับชุมชน วิเคราะห์สถานการณ์อนามัยชุมชน วิเคราะห์ปัจจัยและสาเหตุของปัญหาสุขภาพ จัดระบบการเฝ้าระวังปัญหา วางแผนแก้ไขปัญหาสุขภาพ ควบคุมกำกับงานและประเมินผลแผนงานโครงการสาธารณสุข ตั้งแต่ระดับชุมชนตลอดจนระดับประเทศ
สุขศาสตร์อุตสาหกรรมและความปลอดภัย
เรียนรู้เกี่ยวกับการตระหนัก ประเมิน และควบคุมปัจจัยทางสิ่งแวดล้อม ได้แก่ ปัจจัยทางเคมี ฟิสิกส์ เออร์โกโนมิคส์ และชีวภาพ ซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อสุขภาพ การเจ็บป่วย และความไม่สะดวกสบายในคนทุกสาขาอาชีพ โดยตระหนักถึงอันตรายของปัจจัยทางสิ่งแวดล้อมได้แก่ ก๊าซ ไอและตัวทำละลาย อนุภาค เสียง อุณหภูมิที่ผิดปกติ รังสีแตกตัวและรังสีไม่แตกตัว เออร์โกโนมิคส์ อันตรายจากสารชีวภาพ และการสำรวจโรงงาน ประเมินถึงอันตรายได้แก่ การประเมินการสัมผัสทางอาชีวอนามัย การเก็บตัวอย่างอากาศ และเครื่องมืออ่านค่าโดยตรงสำหรับก๊าซและไอ และควบคุมอันตรายประกอบด้วย วิธีการควบคุมทางสุขศาสตร์อุตสาหกรรม การระบายอากาศในอุตสาหกรรม และอุปกรณ์ป้องกันระบบหายใจ
สุขศึกษาและพฤติกรรมสุขภาพ
เรียนรู้การวางแผนและกำหนดมาตรฐานงานด้านสุขศึกษา ประเมินสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมสุขภาพ ศึกษา วิเคราะห์ วิจัยทางสุขศึกษา เพื่อช่วยให้ประชาชนมีพฤติกรรมสุขภาพที่ถูกต้อ ลดอัตราการเจ็บป่วยของโรคที่ป้องกันได้ ลดรายจ่ายด้านสุขภาพ โรงพยาบาลไม่แออัด และอายุเฉลี่ยคนไทยมีมากขึ้น
โภชนาการและการจัดการความปลอดภัยในอาหาร
เรียนรู้ศาสตร์ทางโภชนาการและการจัดการความปลอดภัยในอาหาร ตามมาตรฐานสากลที่ประยุกต์สอดแทรก นวัตกรรมตามบริบททางวัฒนธรรมของท้องถิ่นเป็นมาตรการที่สำคัญในการแก้ปัญหาสาธารณสุข มีความสามารถในการผลิต การตรวจสอบ ควบคุมคุณภาพ และให้คำแนะนำในการบริโภคเพื่อประโยชน์ในการสร้างเสริม บำรุง ป้องกัน และรักษาสุขภาพของประชาชน