สวัสดีค่ะ  ขอแทนตัวเองว่า พราว นะคะ ( เห็นๆๆอะไรก็ตั้งกระทู้ในพันทิป )
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตัวอาจจะปลอบ แต่ความรู้สึกจริงๆ

        พราวอยากจะสารภาพผิดกับผู้ชายคนหนึ่งค่ะ  ผู้ชายคนนี้ เขาชื่อ “ปราณนต์”  ตอนนี้สถานะของพราวกับปราณนต์ เราเป็นแฟนกัน  
แต่พราวมีความลับบางอย่างที่พราวไม่กล้าพอที่จะบอกกับณนต์ (ปราณนต์) ว่าจริงๆแล้วพราวไม่ใช่คนที่ณนต์คุยไลน์ด้วย
ไม่ใช่คนที่ณนต์หลงรัก ไม่ใช่คุณแอบรัก พราวรู้ว่า มันผิดที่สวมรอยแทนคุณแอบรักตัวจริงนั้นก็คือ พี่ศยา  
แต่ณนต์รู้ไหมว่าทำไมพราวถึงทำแบบนั้น...ทำเพราะอะไร??



        พราวขอบอกตรงๆ ตอนแรกพราวก็คิดว่าพี่ศยากลั่นแกล้งพราวเรื่องงาน เพราะหึงพราวที่ใกล้ชิดณนต์ (ซึ่งมันก็จริงๆ)
พราวก็แค่อยากแกล้งลองใจ พี่ศยาดูบ้างว่าความรู้สึกของพี่ศยาที่มีต่อณนต์นั้นมากกว่าหัวหน้ากับลูกน้องจริงๆหรือป่าว

        แต่ณนต์รู้ไหม ยิ่งเราได้ใกล้ชิดกันมากเท่าไร ความดีและความเป็นสุภาพบุรุษของณนต์ ทำให้ความรู้สึกของพราวเปลี่ยนไป
เมื่อพราวอยู่กับณนต์ พราวไม่เคยรู้สึกเลยว่าตัวเอง ต้องทำตัวมั่นๆ ณนต์เห็นคุณค่าในตัวพราว เพราะแม้แต่ พ่อ แม่ พี่ภูมิ
ก็ไม่เคยมองว่าพราวเก่ง การที่พราวเลือกเรียนมาร์เกตติ้ง ซึ่งแตกต่างจากทุกคนในบ้าน  พราวรู้สึกเหมือนตัวเป็น ลูกไก่
(พริบพราวดาวลูกไก่) ในฝูงหงส์  แต่เมื่อมีณนต์อยู่ใกล้ๆ พราวมีความมั่นใจขึ้น รู้ว่าตัวเองก็มีค่าเหมือนกัน (ดีได้ในแบบตัวเอง)

        ณนต์จำวันที่ เรา 4 คน พี่ลิปดา พี่ศยา พราว ณนต์ ไปสัมมนาที่หัวหินได้ไหม วันนั้นพราวเห็นณนต์กับพี่ศยา
หายไปเวลาสัมมนาก็ใกล้จะเริ่มแล้ว พราวรู้สึกร้อนใจอย่างบอกไม่ถูก (พี่ศยากับณนต์หายไปด้วยกันหรือปาว)  
พราวก็ออกไปตามณนต์ที่ห้องแต่ก็ไม่พบ พราวจึงไปหาพี่ศยาที่ห้อง  แต่สิ่งที่พราวเห็น...ณนต์อยู่กับพี่ศยาในห้องสองต่อสอง
ยังไม่พอณนต์ใส่ชุดคลุมอาบน้ำ  ณนต์รู้ไหมตอนนั้นพราวอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก (ทั้งเสียใจ เจ็บ จุก ) ได้แต่วิ่งหนีออกมา
แต่ปราณนต์ก็ตามมาอธิบายให้พราวฟังถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ณนต์รู้ไหม !! ณนต์ทำให้พราวรู้สึกว่าณนต์แคร์ความรู้สึกพราว
(ถ้าพราวคิดว่าณนต์มีใจนิดๆให้พราวจะผิดไหม) แต่เมื่อพี่ศยาเจ็บ ณนต์ก็ดูเป็นห่วงพี่ศยาเหมือนกัน พราวก็เริ่มไม่แน่ใจว่า
ตกลงปราณนต์แคร์ใครกว่ากัน??

        ตอนที่พราว (แกล้ง)จมน้ำ (จนจมจริง) พราวภาวนาในใจขอให้ณนต์มาช่วยพราว  ณนต์ต้องมาช่วยพราวนะ !!
แล้วณนต์ก็มาช่วยพราวจริงๆ ตอนนี้พราวรู้ใจตัวเองแล้วว่า “พราวรักณนต์” (เข้าแล้ว)

             พี่ศยา ก็มาเฝ้าไข้พราว ขณะที่ณนต์ไปเอาอาหารและยามาให้พราว พี่ศยาเหมือนจะมีเรื่องคุยกับพราว
แต่พราวรู้เพลียมากจริงๆ ก็เผลอหลับไป มาได้ยินตอนณนต์ถามพี่ศยารู้ได้ไงว่า ณนต์กลัวน้ำทะเล
ณนต์เคยบอกคุณแอบรักคนเดียว  (พี่ศยาจะไม่รู้ได้ไงละ  ก็พี่ศยาคือคุณแอบรัก)
ตอนนั้นพราวไม่อยากให้ณนต์รู้ว่าพี่ศยาคือคุณแอบรักที่ณนต์กำลังอยากรู้ว่าคือใคร                                                  
แต่โชคดีของพราวที่พี่ลิปดาไปเรียกพี่ศยาไปพบลูกค้า...แต่ณนต์ก็ยังตามไปคุยกับพี่ศยาอีก  

        ไม่ๆๆ !! พราวจะไม่ยอมเสียณนต์ให้ผู้หญิงหลอกลวงคนนั้น ( ใช่ๆ นั่นมันเป็นข้ออ้างของพราว จริงๆแล้ว
พราวรักณนต์ และจะไม่ยอมเสียณนต์ให้พี่ศยา) ณนต์เองก็กำลังสับสนว่า คุณแอบรัก คือ พี่ศยาหรือพราว
และพราวก็ได้แอบอ่านอีเมลล์ที่ณนต์ส่งให้คุณแอบรัก เรื่องการนัดเจอกันพรุ่งนี้ เก้าโมงเช้า ร้านกาแฟ
พร้อมดอกกุหลาบขาว  คืนนั้นพราวกลุ้มใจมากๆ พราวต้องทำอย่างไร ถ้าณนต์รู้ว่าพี่ศยาเป็นคุณแอบรัก
ณนต์จะรับได้ไหม แล้วสุดท้ายถ้าณนต์กับพี่ศยาตกลงเป็นแฟนกันจริงๆ พราวจะทำใจได้ยังไง....(เจ็บ)



          พราวจึงตัดสินใจ (สวมรอย) เป็นคุณแอบรักแล้วไปตามนัดของณนต์  แต่พราวรู้สึกผิดและละลายใจที่ต้องหลอกลวงณนต์
พราวก็เลยทิ้งดอกไม้ไปแต่แล้วพราวก็ไม่อาจยอมทีเสียณนต์ไป  พราวก็ตัดสินทำในสิ่งที่พราวก็รู้ดีกว่าผิด
และอาจจะดูเลวในสายคนอื่นๆ นั้นก็คือยอมสวมรอยเป็นคุณแอบรัก....
(พราวรู้ว่าผิด...พราวเลว...แต่พราวแค่รักณนต์จนไม่อยากเสียณนต์ไปเท่านั้น)




[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ตอนนี้เราเป็นแฟนกัน ณนต์รู้ไหม ?? มันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด แม้ในใจพราวตลอดเวลาที่เราคบกัน
พราวไม่เคยคลายกังวลใจได้เลยว่า พี่ศยาจะบอกความจริงกับณนต์ และสักวันเมื่อณนต์รู้ความจริง
“ว่าพราวไม่ใช่คุณแอบรัก” ณนต์คงจะโกรธจะเกลียดพราว แต่พราวจะพยายามทำให้ณนต์รักพราว
ที่เป็นพราวคนนี้จริงๆไม่ใช่เพราะชื่อคุณแอบรัก ให้ได้                                                                                     
และก่อนถึงวันนั้นพราวคงมีความกล้าพอที่จะบอกความจริงกับณนต์ก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป
พราวแค่ขอเมื่อณนต์รู้ความจริง ณนต์จะไม่โกรธไม่เกลียดพราว เพราะถ้าณนต์เกลียดพราว
พราวคงทำใจไม่ได้ เพราะณนต์คือคนที่พราวรัก...



You were never supposed to mean this much to me, I was never supposed to fall so hard.
But you know what? That's the truth, That's what keeps me holding on,
Because it hurts to much to let you go... จากใจ : พริบพราว  ช่วงเวลาที่ดีที่สุด




[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ปล. พราวต้องขอโทษพี่ศยา ที่วันนั้นพูดแรง ทำร้ายจิตใจพี่ศยาอย่างไม่น่าให้อภัย
ว่าพี่ศยาโชคดีที่มาไม่ทัน ณนต์ไม่ต้องผิดหวัง เพราะคุณแอบรักในความคิดของณนต์
คือพราวไม่ใช่พี่ศยา พราวรู้ว่าพูดแรงไป แต่ที่พูดอย่างนั้นเพื่อไม่ให้พี่ศยาบอกความจริงกับปราณนต์ว่า
พี่ศยาคือแอบรัก...พราวขอโทษจริงๆ พราวเห็นแก่ตัว เห็นแก่ความรักของตัวเอง (ซึ่งส่วนตัวใหญ่ก็เป็นแบบนี้)



ปล. ร่วมแชร์ความรู้สึกเมื่อปราณนต์รู้ความลับในความรักของพริบพราว  แล้วถ้าคุณเป็นพริบพราวจะบอกกับปราณนต์อย่างไร

*กระทู้นี้เป็นกระทู้แทนความรู้สึกของ(คนที่สวยรอยเป็น)พริบพราวถึงปราณนต์  [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใช้ความรู้สึกล้วนๆๆ