ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า คณิตศาสตร์ เป็นวิชาที่นักเรียนนักศึกษาส่วนใหญ่ในช่วงวัยมัธยมขึ้นไป จะไม่ชอบวิชานี้ บางคนเข้าขั้น "เกลียด" ด้วยซ้ำ แต่คนเหล่านี้ "เกลียดหรือไม่ชอบจริงๆเหรอ" บางคนอ้างว่า ตัวเองไม่มีสมองด้านนี้ บางคนอาจจะอ้างว่า เราไม่เก่งคณิตศาสตร์ บางคนอ้างว่า คณิตศาสตร์ไม่ได้ใช้ในชีวิตประจำวันจะเรียนไปทำไม เคยสังเกตุไหมว่า ทำไมในช่วงประถมถึงได้เรียนคณิตศาสตร์ได้ละ? ไม่มีค่อยมีใครบ่นว่าไม่ชอบละ.......คำตอบมันแน่อยู่แล้วว่า การเรียนคณิตศาสตร์ ในช่วงประถมนั้น มัน..." สนุก " ไม่ใช่แค่เข้าใจง่าย แต่ทำไมยิ่งเรียนในระดับที่สูงกลับมีคนที่ไม่ชอบคณิตศาสตร์ "แปรผันตรง" กับระดับที่สูงขึ้น สาเหตุง่ายๆก็คือ มันเข้าใจยาก และ มีความรู้สึกว่า "มันไม่สนุก" อีกต่อไปแล้ว แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงละ?
ง่ายๆครับมันเกิดขึ้นเพราะหลักสูตรการเรียนคณิตศาสตร์ในปัจจุบัน ไม่เข้ากับ "ธรรมชาติ" ของคณิตศาสตร์.....
เรามาเข้าใจธรรมศาสตร์กันก่อน ว่าหมายถึงอะไร คณิตศาตร์คือจุดเริ่มต้นของความรู้ทั้งหมดทั้งมวล ไม่ใช่แค่ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เท่านั้น ยังรวมไปถึง ประวัติศาสตร์ ปรัชญา ภาษา ศิลปะ หรือแม้กระทั่ง หลักการทางเมืองก็ใช้ศิลปะ ไม่มีทางปฏิเสธหลักความจริงที่ว่า "คณิตศาสตร์ล้วนมีอยู่ทุกที่ แม้แต่ที่ๆดูเหมือนจะไม่มีคณิตศาสตรเลยก็ตาม"
จริงๆแล้ว คณิตศาสตร์ นั้นเป็น ศาสตร์ว่าด้วยการ "ตามหาความจริง แก้ปริศนา" ไม่ใช่เรื่องการ "คำนวน" แต่อย่างใด. จริงอยู่ว่าการ คำนวนเป็นส่วนหนึ่งของคณิต แต่นั่นเป็นเพียงองค์ประกอบอย่างหนึ่งเท่านั้น และไม่ใช่หลักสำคัญของ คณิตศาสตร์ ด้วย เพราะในปัจจุบัน การเข้ามาของ คอมพิวเตอร์ ทำให้มนุษย์ ไม่จำเป็นต้องคำนวนเองอีกต่อไป... กลับเข้าเรื่องธรรมชาติของคณิตศาสตร์ ซึ่งจะพูดได้ง่ายๆสั้นว่า "คณิตศาสตร์ คือเรื่องว่าด้วยการหาและแก้ปัญหา" และนั่นเป็นคำนิยายสั้นๆที่ผมคิดว่ามัน เหตุผลที่แท้จริงที่ โลกใบนี้ต้องมี "คณิตศาสตร์
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าหลักสูตรในปัจจุบันกลับทำให้ คณิต ไม่เป็น คณิต ลองสังเหตุว่า หลักสูตรของเราส่วนใหญ่นั้นเน้นไปทางด้าน "การคำนวน" มากกว่าการ "หาสมการ หรือการแก้ปัญหา"
ในความเป็นจริงแล้วเป้าหมายในการเรียนคณิตศาสตร์นั้นแยกได้เป็นออกเป็นสามส่วนก็คือ
1.การคำนวน
2.การนำไปใช้
และที่สำคัญที่สุด 3.การเป็นแรงบันดาลใจ
หลักสูตรในปัจจุบันกลับหลงทางเน้นไปที่ข้อ 1 มากเกินไปทั้งๆที่ในยุคนี้นั้น มนุษย์ไม่จำเป็นคำนวนด้วยตัวเองอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้มีอุปกรณ์ช่วยคิดอย่างคอมพิวเตอร์ ทำให้ยุคนี้ไม่จำเป็นต้องเข้าสู่การคำนวนอีกต่อไป แต่กลับไม่เน้น ข้อ สอง ข้อ สาม ซึ่งทั่หลายๆคนไม่ชอบการเรียนคณิตศาสตร์มาจากการที่เราไม่รู้เป้าหมายของมันและไม่เข้าใจว่าเรียนไปทำไม ตามธรรมชาติของมนุษย์นั้น มักกลัวสิ่งที่เราไม่เข้าใจอยู่แล้ว ซึ่งสิ่งสำคัญคือการ บอกให้รู้ว่าเรียนไปแล้ว ใช้อะไร ทำอะไรได้ เอาไป "ประยุกต์" อะไรได้บ้าง และนั่นคือหนึงในความสวยงามของคณิตศาสตรที่ถูกทำลายลงไปโดยหลักสูตรที่เน้นที่เรื่องการคำนวนมากกว่าการนำไปใช้ จริงๆแล้วในชีวิตจริงแค่หาสมการจากปัญหาที่มีมาได้นั่นคือจำแล้ว หลังจากนั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคอมพิวเตอร์ไปในการคำนวนก็พอ
ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ หลักสูตรลืมไป...คือการสร้างแรงบันดาลใจในการเรียนคณิตศาสตร์ มีนักเรียนนักศึกษาหลายคน มองข้ามความสวยงามของคณิตศาสตร์ไปอย่างน่าเสียใจ เพราะระบบการเรียนการสอนที่ ไม่เน้นการนำไปใช้และสร้างแรงบันดาลใจ ซึ่งแรงบันดาลใจในการเรียนคณิตศาสตร์ คือความอยากรู้อยากเห็น ศิลปะในตัวหลักการคณิตศาสตร์ รวมไปถึงการจับต้องได้ของคณิตศาสตร์ และสิ่งที่จะโพสต่อไปนี้คือ ตัวอย่างของความสวยงามและความน่าสนใจของคณิตศาสตร์....
ความสวยงามของคณิตศาสตร์ที่หายไป เพราะหลักสูตรการเรียนการสอนที่หลงทาง....
ง่ายๆครับมันเกิดขึ้นเพราะหลักสูตรการเรียนคณิตศาสตร์ในปัจจุบัน ไม่เข้ากับ "ธรรมชาติ" ของคณิตศาสตร์.....
เรามาเข้าใจธรรมศาสตร์กันก่อน ว่าหมายถึงอะไร คณิตศาตร์คือจุดเริ่มต้นของความรู้ทั้งหมดทั้งมวล ไม่ใช่แค่ วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี เท่านั้น ยังรวมไปถึง ประวัติศาสตร์ ปรัชญา ภาษา ศิลปะ หรือแม้กระทั่ง หลักการทางเมืองก็ใช้ศิลปะ ไม่มีทางปฏิเสธหลักความจริงที่ว่า "คณิตศาสตร์ล้วนมีอยู่ทุกที่ แม้แต่ที่ๆดูเหมือนจะไม่มีคณิตศาสตรเลยก็ตาม"
จริงๆแล้ว คณิตศาสตร์ นั้นเป็น ศาสตร์ว่าด้วยการ "ตามหาความจริง แก้ปริศนา" ไม่ใช่เรื่องการ "คำนวน" แต่อย่างใด. จริงอยู่ว่าการ คำนวนเป็นส่วนหนึ่งของคณิต แต่นั่นเป็นเพียงองค์ประกอบอย่างหนึ่งเท่านั้น และไม่ใช่หลักสำคัญของ คณิตศาสตร์ ด้วย เพราะในปัจจุบัน การเข้ามาของ คอมพิวเตอร์ ทำให้มนุษย์ ไม่จำเป็นต้องคำนวนเองอีกต่อไป... กลับเข้าเรื่องธรรมชาติของคณิตศาสตร์ ซึ่งจะพูดได้ง่ายๆสั้นว่า "คณิตศาสตร์ คือเรื่องว่าด้วยการหาและแก้ปัญหา" และนั่นเป็นคำนิยายสั้นๆที่ผมคิดว่ามัน เหตุผลที่แท้จริงที่ โลกใบนี้ต้องมี "คณิตศาสตร์
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าหลักสูตรในปัจจุบันกลับทำให้ คณิต ไม่เป็น คณิต ลองสังเหตุว่า หลักสูตรของเราส่วนใหญ่นั้นเน้นไปทางด้าน "การคำนวน" มากกว่าการ "หาสมการ หรือการแก้ปัญหา"
ในความเป็นจริงแล้วเป้าหมายในการเรียนคณิตศาสตร์นั้นแยกได้เป็นออกเป็นสามส่วนก็คือ
1.การคำนวน
2.การนำไปใช้
และที่สำคัญที่สุด 3.การเป็นแรงบันดาลใจ
หลักสูตรในปัจจุบันกลับหลงทางเน้นไปที่ข้อ 1 มากเกินไปทั้งๆที่ในยุคนี้นั้น มนุษย์ไม่จำเป็นคำนวนด้วยตัวเองอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้มีอุปกรณ์ช่วยคิดอย่างคอมพิวเตอร์ ทำให้ยุคนี้ไม่จำเป็นต้องเข้าสู่การคำนวนอีกต่อไป แต่กลับไม่เน้น ข้อ สอง ข้อ สาม ซึ่งทั่หลายๆคนไม่ชอบการเรียนคณิตศาสตร์มาจากการที่เราไม่รู้เป้าหมายของมันและไม่เข้าใจว่าเรียนไปทำไม ตามธรรมชาติของมนุษย์นั้น มักกลัวสิ่งที่เราไม่เข้าใจอยู่แล้ว ซึ่งสิ่งสำคัญคือการ บอกให้รู้ว่าเรียนไปแล้ว ใช้อะไร ทำอะไรได้ เอาไป "ประยุกต์" อะไรได้บ้าง และนั่นคือหนึงในความสวยงามของคณิตศาสตรที่ถูกทำลายลงไปโดยหลักสูตรที่เน้นที่เรื่องการคำนวนมากกว่าการนำไปใช้ จริงๆแล้วในชีวิตจริงแค่หาสมการจากปัญหาที่มีมาได้นั่นคือจำแล้ว หลังจากนั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคอมพิวเตอร์ไปในการคำนวนก็พอ
ยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ หลักสูตรลืมไป...คือการสร้างแรงบันดาลใจในการเรียนคณิตศาสตร์ มีนักเรียนนักศึกษาหลายคน มองข้ามความสวยงามของคณิตศาสตร์ไปอย่างน่าเสียใจ เพราะระบบการเรียนการสอนที่ ไม่เน้นการนำไปใช้และสร้างแรงบันดาลใจ ซึ่งแรงบันดาลใจในการเรียนคณิตศาสตร์ คือความอยากรู้อยากเห็น ศิลปะในตัวหลักการคณิตศาสตร์ รวมไปถึงการจับต้องได้ของคณิตศาสตร์ และสิ่งที่จะโพสต่อไปนี้คือ ตัวอย่างของความสวยงามและความน่าสนใจของคณิตศาสตร์....