มีโอกาสได้แบกเป้เที่ยวเกาหลีครั้งแรก เมื่อเดือนธันวาคม ปี2013 หลังจากที่เคยเที่ยวแต่กลับทัวร์
ซึ่งการแบกเป้ครั้งแรกนี้ มีเพื่อนสนิทร่วมชะตากรรม 1คน ซึ่งเราไปกันทั้งสิ้น9 คืน
ตื่นตอนไหนก็ค่อยเที่ยว  หิวก็หาร้านกินกันตามทาง  เมื่อยก็หาที่นั่งพัก  เป็นความรู้สึกที่สนุกสุขมากๆ
จนเช้าวันหนึ่งตื่นนอน...กลิ้งเป็นลูกขนุนไปมาพร้อมกับเล่นinternet หาที่เที่ยววันนี้ก็ไปสะดุดเข้าที่ "พิพิธภัณฑ์เรือนจำซอแดมุน"

เลยพากันรีบอาบน้ำ...หาไรกินแล้วก็ออกเดินทางกันค่ะ การเดินทางนะคะ เราจะขึ้นรถไฟฟ้าใต้ดิน สาย 3 สถานี Dongnimmunทางออกที่ 5

ออกมาจากรถไฟใต้ดินแล้วเดินตรงขึ้นเนินมาเรื่อยๆนะคะอีก ประมาณ 5 นาที ก็จะเจอประตูทางเข้าจะอยู่ทางด้านซ้ายมือคะ
ขอบอกว่าพอเดินออกมาจากรถไฟใต้ดิน  มันเงียบและสงบมากเป็นสถานีที่นับคนลงได้เลยแต่ไม่ได้น่ากลัวนะคะ มันแค่ดูสงบดี

เดินตามทางไปเรื่อยๆไม่ไกลเลย เดี๋ยวก็ถึงประตูทางเข้าแล้ว

วันที่ไปเที่ยวเป็นวันที่เงียบและไม่มีคนมาเที่ยวดูเลย ลองนับดูกับเพื่อนรวมตัวเรา2คน ก็แค่ 7 คน เท่านั้นเอง
พร้อมแล้วเข้าด้านในกันเลย แผนผังและแบบจำลองเล็กของเรือนจำซอแดมุน

ด้านในตัวอาคารแรก เราจะเดินตามลูกศรที่เข้าทำไว้ จะเดินเชื่อมไปเรื่อยๆแต่ละชั้น จนออกไปด้านนอกอาคาร

ซึ่งบางห้องเมื่อเข้าไปใกล้จะมีเสียงคนพูดคุยกัน หรือ เสียงร้องจากการถูกทรมาน

ด้านในอีกบางส่วน มีพวกของที่ใช้ทรมานและห้องทรมานต่างๆ มันทำให้รู้สึกว่าสงครามทำให้คนทำร้ายกันได้ขนาดนี้ แม้จะไม่เคยรู้จักกันเลย

เดินมาจนกระทั่งถึงห้องๆหนึ่งที่ดูสว่างกว่าห้องอื่นๆและมีสีชมพูสดใส เราคิดว่าห้องนี้ค่อยยังชั่ว
แต่พอได้ก้าวเท้าเข้าไปมันไม่ใช่เลยค่ะ มันเป็นความรู้หม่นๆและจี๊ดแบบแปลกๆ เพราะห้องนี้ตกแต่งด้วยรูปของเหยื่อ
ทั้งหญิงและชาย ตั้งแต่เด็กเล็กไปจนถึงคนชรา อยู่ห้องนี้ได้แค่ผ่านๆมันรู้สึกเศร้าๆ

เดินไปเรื่อยๆจนออกมาด้านนอกอาคารก็จะมีตึกต่างๆอาคารต่างให้ดู
บางห้องเราสามารถเข้าไปกดปุ่มดูหนังเรื่องราวสั้นๆได้มีภาษาหลักๆให้เลือก

มีลานกว้างอยู่ด้านนอกเป็นลานทำกิจกรรมต่าง และมีห้องประหารที่ทุกอย่างยังคงตั้งอยู่ที่เดิมๆเหมือนเคย

สุดท้ายอยากจะบอกว่าที่นี่ เป็นอีกหนึ่งสถานที่ท่องเที่ยวในเกาหลีที่น่ามาเที่ยวชม แม้ว่ามันไม่ได้สวยหวานเหมือนกับภาพในละคร
แต่มันก็ทำให้ได้เรียนรู้ว่าความโหดร้ายจากสงครามมันทำให้เกิดบาดแผล ความสูญเสียในหลายๆอย่าง
ดังนั้นการอยู่แบบพึ่งพาอาศัยกันไม่เบียดเบียนกันย่อมเป็นทางออกที่ดีกว่าและลดบาดแผลที่จะเกิดขึ้นได้

เป็นสถานที่ที่ให้ความทรงจำสีเทาๆ....ที่น่าเรียนรู้และเป็นอีกที่ที่น่าจดจำ....."พิพิธภัณฑ์เรือนจำซอแดมุน"