ยังไม่หายฟิน "ลำนำทะเลทราย" ใครรู้สึกอย่างเราบ้างมาเพ้อด้วยกัน

กระทู้สนทนา

เดิมอ่านนิยาย แล้วไม่ได้คิดไรมาก จำได้ว่าสนุก แต่ลืมเนื้อเรื่องไปแล้ว แต่เห็นว่า มีเรื่องนี้เจอโดยบังเอิญ เห็นก็ตื่นเต้นนิดนึง พอดูไปตอนที่ 1 ตอนเปิดเรื่องก็ไม่คิดไรมาก เพราะ ทั้งพระเอกพระรองดูเฉยๆในสายตาเรา แต่ดูเพราะเนื้อเรื่องล้วนๆ
แต่พอมีฉากที่ท่านแม่ทัพปรากฏตัวครั้งแรกในตอนที่มาตามหานางเอกในเมืองนะ เท่านั้นหล่ะ รู้สึกเลยว่า อู้หู ผู้ชายคนนี้ ออร่า กระจายมากๆ โคตรเท่ห์เลย โดยเฉพาะตอนหน้าไม่ยิ้มนะ แล้วก็ตอนขี่ม้าอ่ะ โคตรเท่ห์เลย ท่าเดินก็เท่ห์แล้ว
@@

     แล้วจากนั้นตอนเจอนางเอกครั้งแรก ยิ้มที่มุมปากอ่ะ โอ้โห เค้าทำบรรยากาศเปลี่ยนได้ด้วย แบบ จากอึมครึม มาสดใสอ่ะ แล้วพอไม่ได้มองนางเอกนะ กลับไปหน้าขรึมเหมือนเดิม แล้วน่ากลัวนิดๆ บรรยากาศเปลี่ยนเลย
    ยกตัวอย่างเช่น ตอนนั่งกะนางเอกตอนดูละครเวทีนะอยู่กะนางเอกตาวิบวับน่าดู แต่พอมีคนมาตามนางเอก แล้วเค้าหน้าไปมอง สุดยอดเปลี่ยนสีหน้าเร็วมากกลายเป็นเย็นชาทันที สัมผัสได้เลย  ประทับใจการแสดงตั้งแต่เริ่มต้นเลยอ่ะ
   แล้วท่าทางเค้าดูเป็นแม่ทัพมากๆ แบบชั้นใหญ่สุด ไม่รู้ทำไมเค้าทำได้อ่ะนะ เลยพลอยเปรียบเทียบกะพระเอกซีรีย์ที่ผ่านมาหมดเลย
@@

       เราดูลู่เจินก่อน แล้วรู้สึกว่าพระเอกเรื่องนั้นก็ดูแสนดีดูรักนางเอกอยู่ หล่อแต่ดูไม่เท่ห์อ่ะ แต่แสดงความรักต่อนางเอกได้ดีเลยนะ ช่วงแรกดูน่ารักมากๆ
       หลานหลิงหวาง ก็เหมือนกัน คือ อาจเป็นเพราะชุดเป็นปัจจัยสำหรับเราด้วย ดูพระเอกหลานหลิงหวางใส่ชุดแล้วทำให้หุ่นเค้าแปลกๆ ดูตัวใหญ่ แต่ช่วงเอวลงไปดูเล็กมาก ท่าทางการเดินก็โอนะ แต่ก็ไม่เท่ห์อ่ะ คือพระรองเท่ห์กว่าอย่างเห็นได้ชัดมาก แม้ว่าจะใส่ชุดธรรมดาเหมือนๆกันนะ
ทำให้เราดูไปซัก 1ใน3 ก็เบื่อเลิกดู เพราะplot ก็เดิมๆนิดหน่อย พระเอกเล่นแข็งๆค่อนข้างพูดไปตามบทไม่ค่อยมีอารมณ์ความรู้สึกของการเป็นแม่ทัพเท่าไหร่แต่ตอนอยู่กะนางเอกก็ยิ้มแล้วดูดี ดูรักนางเอกมาก แบบที่ทุกๆคนบอกกัน อันนั้นยอมรับว่าเล่นได้ดี แต่พอดีมองแต่ตา แต่ไม่ไปทั้งตัวนะ ไม่เหมือนนางเอกเข้าหาทั้งตัวเลยเหมือนรักแล้วอยากนัวเนียอ่ะ รู้สึกเลยว่านางเอกแสดงความรู้สึกรักออกมาได้ชัดเจนกว่าอย่างเห็นได้ชัด แล้วก็ลื่นกว่าด้วยอ่ะ อืม ความรักของนางเอกดูน่าเชื่อจริงๆ แต่พระเอกสายตาท่าทางมันยังไม่ให้เท่าไหร่อ่ะ
        แล้วเราก็ไปดูขุนศึกตระกูลอยาง ที่หูเกอ กะ eddie ก็เล่นด้วย เรื่องนั้นทุกคนแสดงดีมากๆ แม่ทัพตั้งแต่พ่อมายันลูกทุกคน ค่อนข้างเท่ห์ ทำให้เชื่อว่าเป็นแม่ทัพจริงๆ คือมัน เหมือนมี ออร่า แม่ทัพ ลองสังเกตุ ดูนะ
        นั้นแหละเราถึงเปรียบเทียบความสามารถในการแสดงชัดเจนมากๆ เพราะดูติดๆกันแนวเดียวกัน

         เราก็เข้าใจนะว่า เนื้อเรื่องโดยรวมของ ลำนำ ไม่ได้เข็มข้นมาก แต่อาจเพราะเราเคยอ่านแล้วก็เลยเหมือนมันจำได้เลยเดาไปก่อนอ่ะ
ยอมรับเลยว่าเนื้องเรื่องลำนำ ด้อยกว่าปู้ปู้อย่างเห็นได้ชัด

    หลังจากเราวิเคราะห์ว่า ทำไมเราถึงชอบลำนำมาก ก็พบว่า เป็นเพราะการแสดงของพระเอกเป็นหลักเลย
แล้วก็ตัวบทเอง หลังจากที่อ่านหนังสือ พระเอกต้องแสดงความรักแบบนั้นจริงๆ เช่น บีบจมูก จับมือ ลูบหน้า ลูบหัว คือมันเป็นตัวบทที่เขียนเก่งจนทำให้เราเชื่อด้วยว่าสองคนเค้ารักกันจริงๆ อันนี้ยกให้เป็นความสามารถของถงหัว ในการเขียนบทบรรยายฉากรักเลย
   แล้วพอดีพระเอกสามารถทำให้รู้สึกอ่อนโยนแบบนั้นจริงๆ ทั้ง สีหน้า ท่าทาง แววตา ความหนักเบาในการลูบหัว วิธีการลูบหน้านางเอก คือ เค้าทำให้รู้สึกได้ว่ารักนางเอกสุดๆ ขนาดเวลายกช้อนป้อนข้าวนางเอกนะ เหมือนเค้าทำจังหวะได้ดีไม่เร็วเกินไป เหมือนค่อยๆ ประคองเลย ท่าทางเหล่านี้ ทำให้รู้สึกถึงความรักจริงๆ

      แต่ดาราหลายๆคน ทำให้รู้สึกอ่อนโยนขนาดนั้นไม่ได้นะ เช่น พระเอก หลานหลิงหวาง ฉากที่มีท่าทางลูบหน้า จับผม เหล่านี้เลยไม่ฟินเท่าที่ควร คือ จังหวะอาจแข็งไป อาจเร็วไป ทำให้ความรู้สึกทะนุถนอมน้อยลงอ่ะ ซึ่งเราว่าพระรองแสดงเก่งกว่ามากๆนะ เช่นตอนดูแลนางเอกในถ้ำ ตอนนางเอกถูกพระเอกไล่มาอ่ะ ตอนเค้าจะจับตัวนางเอกนะ ดูทะนุถนอมมากเลย ทำให้เรารู้สึกแทนว่า พระรองรักนางเอกมากกว่ายังไงไม่รู้

      เรื่องนี้พระเอกลู่เจินก็ทำได้ดี ฟินดีเหมือนกัน เราเลยจำภาพได้บ้าง เพียงแต่เยอะๆไปยังไงไม่รู้ เหมือนพยายาม ทำให้อ่อนโยนอยู่

      แต่ยอมรับว่า.   นางเอกหลานหลิงหวางแสดงความรักได้เก่งกว่าซือซือ มากๆ คือ นางจะ ตัวอ่อนเอนไปทั้งตัว เวลากอดแขนก็กอดแบบกระชับจริงๆ เหมือนอยากอยู่ใกล้ๆ ลูบแขนพระเอกไปมา คือเหล่านี้เหมือนการแสดงความรักที่ไม่รู้สึกตัวอ่ะนะ.
      แต่ซือซือ จะแบบ เหมือนมีระยะห่างออกมานิดนึงตลอดเวลาเลย แบบไม่ค่อยรู้สึกว่าซือซือรักพระเอกเท่าไหร่เลยนะ  คือหน้าตาให้ แต่ท่าทางไม่ให้ แบบเวลากอดกัน ซือซือ จะดูไม่แนบทั้งตัวจริง ลองสังเกตุดูนะ เช่นตอนกอดกันบนหน้าผา หรือ ก่อนไปงานระบำอ่ะ เหมือนกอดแบบเพื่อนเลย ไม่ค่อยนัวเนีย มีแต่พระเอกที่นัวเนีย นึกภาพคำว่านัวเนียออกไหมอ่ะ เช่นเวลากอด ก็เอาหน้าถูอกไปมาอ้อนๆเหมือนลูกแมว หรือใช้มือลูบๆพระเอกหน่ะ คือซือซือเค้าไม่ค่อยมีพวกนี้ เหมือนแค่กอดก็กอด
      แต่สิ่งที่ซือซือ ทำได้ดีมากเลยคือฉากจูบนี่แหละ อืม ยอดมาก  เลยคิดว่าเพราะพระเอกจูบเก่งอ่ะเปล่า??555

แต่กับ หลานหลิงหวาง และ ลู่เจิน เราจำฉากจูบไม่ได้เลย เหมือนมันไม่ประทับใจพอจะปรับทับในใจอ่ะนะ

            นางเอกลู่เจินฉากรักแสดงได้ดีนะ แต่ฉากทะเลาะกันดูเยอะๆล้นๆอ่ะ แบบอารมณ์มันไม่ให้ว่าโกรธกันจริงๆ เหมือนเธอทำท่าทำทางเยอะๆไปงั้นเอง
      นางเอกหลานหลิงหวาง ตอนทะเลาะกันกลายเป็นพระเอกดูล้นๆแทน คือพยายามพูดให้เสียงดังแต่ไม่ได้โกรธจนรู้สึกได้ในน้ำเสียง สีหน้า เช่นการจ้องหน้าขณะมีแววตาโกรธก็สำคัญนะ มันต้องมีจังหวะนิดนึง ถึงจะแสดงความโกรธออกมาได้จริงๆ

        แต่สำหรับฉากทะเลาะ ของลำนำนะ คือมันเจ็บปวดแทนพระเอกจริงๆง่ะ อาจเพราะตัวบทด้วยที่เปิดทางด้วยคำพูดเจ็บปวด ว่า "ข้าไม่ใช่ภรรยาของท่าน"
คือหน้าพระเอกเปลี่ยนเลยนะ เหมือนเค้าเสียใจมากๆจริงๆ ลองดูฉากนี้นะ เราประทับใจมากๆ
แล้วตอนทะเลาะกันนะ มันจะมีช่วงหยุดเป็นพักๆให้พระเอกแสดงความเจ็บปวดให้เราเห็นเต็มที่ นางเอกก็เหมือนกันก็มีช่วงหยุดที่แสดงความโกรธออกมาจริงๆ คือ ไม่ได้โกรธ แบบพยายามทำตามบทอ่ะ แต่แบบโกรธทั้งตัวรู้สึกได้
      แล้วตอนที่พระเอกพูดว่า "เจ้าเห็นข้าเป็นตัวอะไรในใจเจ้า" แล้วหน้าตาน้ำเสียงนะ น่าสงสารสุดๆ เลย แบบดูเจ็บช้ำมากแล้วจ้องนางเอกแป๊บนึงแล้วพูดต่ออ่ะ
อันนี้ยกตัวอย่างสีหน้าเจ็บปวดของพระเอก อันนี้ตอนเห็นลูกครั้งแรกนะ

คือ คนแสดงเก่งคือ คนที่แสดงออกมาได้จังหวะที่ดีจริงๆนะ

ไม่รู้ทำไม แต่เราสงสารพระเอกสุดๆเลยนะช่วงแรก สงสารกว่าท่านเก้าอีก คือไม่รู้มีใครคิดเหมือนเราไหม คือ พระเอกทำสายตาเจ็บปวดได้เก่งจริงๆนะ แล้วก็สายตาเป็นห่วง ห่วงนางเอกที่เสียใจ เจ็บแทนนางเอก แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง @@@

         คือขอโทษ แฟนหูเกอ จริงๆนะ แต่เรารู้สึกว่า พระเอกแสดงแววตาที่เจ็บปวดออกมาได้ดีกว่าหูเกอ เยอะเลย คือหูเกอเหมือนๆเหม่อมอง ยิ้มน้อยๆจริงๆ แต่ไม่ค่อยเห็นสายตาเจ็บปวดแต่ต้องกลั้นเอาไว้เท่าไหร่ โดยเฉพาะเวลา กล้องอุตส่าจับหน้าหูเกอตอนที่นางเอกหันไปทางอื่น เราว่าเค้าตั้งใจให้หูเกอปล่อยอารมณ์เศร้าออกมาเต็มที่ ณ ตอนนั้น แล้วนางเอกหันมาก็ต้องเปลี่ยนแววตาอย่างรวดเร็ว แต่หูเกอทำไม่ได้อ่ะนะ จะทำได้ก็ต่อเมื่อมีเวลาให้เค้าbuilt อารมณ์ซักพัก ถึงจะทำให้บางฉากออกมาดีเลย@@@
        แต่ฉากที่ไม่ไหวสำหรับเราเลยนะ คือฉากถูกนางเอกกัดบนน้ำแข็งอ่ะ คือ จะรู้สึกตัวช้าไปไหม นางเอกกัดไปนานแล้วนะ แล้วความรู้สึกเจ็บก็ไม่มีเลย ปกติโดนกัดก็ต้องสะดุ้งทั้งตัวเลยไม่ใช่เหรอให้นางเอกพลักง่าย เราเลยรู้สึกว่า ดูไม่เหมือนนางเอกพลักอ่ะดิ ดูเหมือนไหลไปเองแบบนางเอกไม่ต้องออกแรง@@@@

        ไม่เหมือนฉากพระเอกกัดนางเอกนะ นางเอกแสดงสีหน้าได้ตรงจังหวะมากๆเลย ส่วนพระเอกก็ขยับหัวนางเอกแบบมุมกำลังสวยอ่ะ แล้วการจูบแบบยัดเยียดนี้ โคตรฟินน@@@@

แต่ฉากที่หูเกอทำได้ดีมากจริงๆคือฉาก ที่นางเอกพึ่งฟื้นจากคลอดลูกอ่ะ หูเกอดูอึ้งๆดีใจจริงๆ แต่พระเอกจะดูเยอะไปหน่อย เยอะเกิน ไม่เหมือนแม่ทัพเลย @@@

ซึ่งการแสดงโดยรวม หูเกอ แสดงบุคคลิกได้สม่ำเสมอมากๆเลย อบอุ่น ยิ้มน้อยๆ เพียงแต่แสดงอารมณ์บางจังหวะมันไม่ถึงใจและช้าไปหน่อยอ่ะ เลยไม่ค่อยรู้สึกถึงความเจ็บปวดเท่าที่ควร@@@

เราเหมือนเขียนเรียงความเลยนะ 555
[img]http://f.ptcdn.info/290/028/000/1423549453-image-o.jpg[/

ปล. อยากบอกว่าอย่าลืมไปดูหนังที่ Eddie เล่นนะคะ

หวงเฟยหง 26 กุมภาพันธ์ 58 นี้ ที่ SF