พอดีว่าแต่งงานกะแฟนได้ 2 ปี แฟนเปนนักมวย แล้วก้อไปสอนมวยอยู่ต่างประเทศ นานทีจะกลับ ปีละครั้ง แต่เราก้อทำงานยุที่นี่ ต่างคนต่างเก็บเงิน ใจเรา ไม่อยากให้แฟนไปน้ะ แต่ก้อคุยกัน อยากสร้างบ้าน มีรถ มีทุกอย่างพร้อมแล้วค่อยมายุด้วยกัน แต่กว่าจะมีทุกอย่าง มันหลายปีน้ะ..และมันก้อเหงามากด้วย บางที เรากลับจากทำงานมา ล้มตัวนอนลง บนที่นอน ...หันไป .. หว้าเหว่.. แต่ก้อต้องอดทน อ่ะเน้อะ ก้ออยากจะมีทุกอย่างนิ่แฟนเราสอนมวยด้วย งานสบายเงินเดือนดี บางทีมีชก ก้อได้ เพิ่ม บางครั้งยุๆ มันก้อเหงา ร้องไห้ออกมาเองอยากให้เค้ากลับมา คิดว่า ไม่ต้องไปทำแล้ว มายุด้วยกัน ไม่มีกินก้อไม่เปนไร แต่อีกแง่มุมของความคิด ..》》แล้ว อนาคต ล่ะ ?? .ก้อโทรคุย วีแชท ลายน์ แต่เคยเปนมั่ย หลังจาก เราคุยเสด มันก้อเหงา เกงาจนชิน แต่เราไม่ได้ไม่รักไม่คิดถึงน้ะ .. บางคนถามออกแนว ทะลึ่งๆ ว่า สามีไม่ยุ ไม่คิดอยากอะไรแบบนั่นหรอ เราบอกตามตรงน้ะ..าำหรับเรา แค่แฟนยุกะเราข้างๆ เราก้อมีความสุขที่สุดแล้วน้ะ.. (ไม้ได้โลกสวย)พุดจริง ไม่เปนเราไม่เข้าใจหรอก เราเคยบินไปเท่วหาแฟนยุครั้งนึง เค้ายุสบายน้ะ จนเราขอเค้าไปยุด้วย เค้าบอกว่า ยุไทยดีแล้ว ส่งเงินมาก้อเกบไป.. แต่การที่เรามีเงิน แต่ำม่คนรักยุข้างๆ เราก้อเหงาน้ะ คิดดู สิ่ เวลาอยากไปดูหนัง กินข้าว เดินตลาดนัด เท่วงานวัด ไปดูมวย กิจกรรมที่คนมีคู่เค้าทำกันบางทีก้ออิจฉาเค้าน้ะ.. ทุกวันนี้เราคิดอยู่ตลอด เราต้องรอ รอ รอ อีกนาน แค่ไหน กว่าที่เรากะแฟน จะมีทุกอย่างครบ แล้วมายุด้วยกันแบบ ผัวเมียทั่วไป..   :'(