แน่นอนว่าทุกคนอยากมีเงิน แต่ใครจะมีเท่าไหร่ขอไม่พูดละกัน

เมื่อก่อน ผมไม่เคยได้ยินเรื่องอายุร้อยล้านอะไรอย่างนี้เลย

จนกระทั่งเรื่องของ มาร์ก สากกะเบือ, เถ้าแก่น้อย, ไอ้แป๊ก ฯลฯ จึงได้รู้ว่า เดี๋ยวนี้คนที่สนใจเรื่องเงินอายุน้อยลงเรื่อยๆ ถึงขั้นว่าเด็กเล่นหุ้นกันแล้ว

แน่นอนว่าการหันมาสนใจเรื่องเงินของคนยุคใหม่ที่มีแนวโน้มว่าอายุลดลงมีทั้งข้อดีข้อเสีย

บางคนก็หวังรวยยั่งยืน บางคนแค่อยากโก้หรู โม้เพื่อนเฉยๆ ก็มี

ข้อดีก็คือ ทำให้รู้จักคุณค่าของเงิน บางคนที่ชอบอาจเป็นผู้เชี่ยวชาญไปเลย และถ้าเก่งมากๆ อาจจะเล่นหุ้นเป็นอาชีพหลัก

ข้อเสียก็มี คือ หวังรวยเร็ว รวยลัด จึงหาเงินแบบผิดๆ หรือถูกหลอกจากกลุ่มแบบนั้นน่ะได้ง่าย

ผมก็สนใจเรื่องการเงิน เพราะความกลัวว่าจะไม่พอดำรงชีพ แม้ว่าจะไม่เอาเงินซื้อความสุขชั่วคราวมากครั้งก็ตาม

แถมตอนนี้ คนนึงประกอบอาชีพเดี๋ยวไม่พอ ต้องมีกิจการด้วย บางคนโชคดีเงินทำงานให้ ไม่ต้องเฝ้า ถ้าโชคร้ายแม้แต่จะออกไปใช้เงินยังยากเลย (ต่อให้ไม่บ้างาน)

ผมเองก็เกริ่นนำไม่เก่ง อยากเกริ่นอะไรก็เกริ่นเท่าที่นึกได้ ไม่ปะติดปะต่อเลย

อยากจะพิมพ์ต่อ แต่แบตมือถือไม่เข้าใจ ไว้แก้ทีหลังนะครับ