ยินดีต้อนรับทุกท่าน มีเรื่อง ตลก ขำขัน อกหัก รักคุด ผ่าฟันคุต ปวดตับ  มาเล่าสู่กันฟังค่ะ

...เรียน...
คุณ กุลมิตรา ฝ่ายศาสนา
คุณ เจมส์บอน007 หรือ พี่โดม ฝ่ายต้อนรับส่วนหน้า
คุณ โอ้ ฝ่ายปฏิบัติการขับกล่อมและบรรเลง
สวัสดีสมาชิกห้องราชดำเนินทุกท่านค่ะ..

วันนี้นำปรัชญาชีวิต โดย คาลิล ยิบราล มาฝากอีก
เป็นตอนที่ว่าด้วยเรื่องเด็กๆ หรือเรื่องลูก

ขอถอดความเพียงบางส่วนแบบง่ายๆนะคะ
ถ้าแบบงดงามต้องอ่านหนังสือ ปรัชญาชีวิต ของศาสตราจารย์ ดร. ระวี ภาวิไล
หากถอดความไม่ดี ขออภัยด้วย

"ลูกของท่านมิใช่ลูกของท่าน  เขาเป็นลูกชายและลูกสาวแห่งชีวิตที่มีความปรารถนาเพื่อตนเอง
เขาเกิดโดยผ่านท่าน แต่ไม่ใช่มาจากท่าน
แม้เขาจะอยู่กับท่าน แต่เขาไม่ใช่ของท่าน
ท่านอาจจะให้ความรักทั้งหมดแก่เขา แต่ไม่ใช่ให้ความคิดของท่าน เพราะเขามีความคิดของเขาเอง
ท่านอาจให้ที่พักพิงทางกายแก่เขา แต่ไม่ใช่จิตวิญญาณของเขา
เพราะจิตวิญญาณของเขาอยู่ในที่พำนักแห่งวันพรุ่งนี้ ที่ที่ท่านไม่อาจไปเยี่ยมเยือนได้ แม้ในความฝันของท่าน
ท่านอาจพยายามเป็นให้เหมือนเขา แต่อย่าพยายามให้เขาเป็นเหมือนท่าน
เพราะชีวิตไม่อาจย้อนเวลาหรือร่ำไรอยู่กับวันวานได้......"


ชอบตอนนี้มากตอนหนึ่ง เพราะเป็นเสมือนการบอกคนที่เป็นพ่อแม่ให้ตระหนักถึงว่า
ลูกเขามีชีวิตจิตใจของเขาเอง เขามิใช่สมบัติที่ท่านจะจัดการชีวิตของเขาอย่างไรก็ได้

พ่อแม่ให้คำชี้แนะแก่ลูกตั้งแต่เล็กน้อย ลูกจะซึมซับและประทับไว้ในจิตใจ
เมื่อถึงเวลาเขาก็จะใช้คุณธรรมความดีที่พ่อแม่บ่มเพาะมาให้ในการดำเนินชีวิต
มันเป็นมโนธรรมที่ฝังแน่นในจิตใจ เพียงเขาต้องการเวลาและการบริหารจัดการชีวิตของเขาด้วยตัวเขาเอง

คือว่า บทสรุปตอนท้ายกำลังใช้แนวคิดทางจิตวิทยาและปรัชญาที่ว่านี้ผสมผสานกันค่ะ
คุณพ่อคุณแม่ทั้งหลายรับได้ไหมคะ
ส่วนคุณลูกน่าจะรับได้  เคยอ่านพันทิปห้องอื่นๆ เห็นว่าลูกมีความขัดแย้งกับพ่อแม่มาก
ปรัชญาชีวิตเรื่องนี้น่าจะช่วยได้บ้างนะคะ

"รอวันฟ้าใส ...กลุ่มอดีตคนเคยสวยรักประชาธิปไตย นอนตะแคงจนตาแข็ง"