ปัญหาของคุณก็เหมือนปัญหาของคนไทยส่วนใหญ่ที่โตมากับระบบการสอนภาษาอังกฤษซึ่งผิดพลาดที่เน้นกฎเกณฑ์เรื่องโครงสร้างประโยคและไวยากรณ์  

แต่เรียนจนจบมหาวิทยาลัยแล้วพูดและเขียนภาษาอังกฤษไม่ได้

คุณลองทบทวนดูว่าคุณเรียนภาษาไทยยังไง   ถ้าจำไม่ได้ผมจะบอกให้   คุณฟังแล้วพูดตาม   แล้วคุณก็เรียงรูปประโยคได้ถูกต้องอย่างที่เจ้าของภาษาจะพึงทำได้โดยไม่ต้องเรียนไวยากรณ์ไทยเลย   คุณมาเรียนไวยากรณ์ไทยเอาตอนโตพูดคล่องแล้วต่างหาก

ฟังให้มากและพูดตามครับ   ลิมโครงสร้างประโยคไปเสีย   ฟังให้มากแล้วพูดตาม   จากนั้นพยายามมีปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างด้วยภาษาอังกฤษ    เมื่อถึงเวลาใช้มันจะออกมาเอง   แรกๆ จะกระท่อนกระแท่นเหมือนเด็กหัดพูด   แต่ยิ่งฟังมากและพูดมากขึ้น   คุณจะใช้ประโยคได้ซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ

สำเนียงยังไม่ใช่ปัจจัยหลักในการสื่อสาร   ข้อนี้ผมบอกได้จากประสบการณ์ในการทำงานกับชาวต่างชาติหลากหลายเชื้อชาติโดยใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษากลาง  พวกเราแต่ละคนจะมีสำเนียงของตัวเอง   มีวิธีการออกเสียงคำศัพท์บางคำประหลาดไม่เหมือนคนอื่น   แต่การจะสื่อสารกันได้ดีหรือไม่ขึ้นกับว่ารูปประโยคและคำศัพท์ที่ใช้มีความเป็น "ภาษาอังกฤษ"   แค่ไหน  ถ้ารูปประโยคเป็นแบบเจ้าของภาษาแท้ๆ   ต่อให้ฟังบางคำไม่รู้เรื่องแต่คุณก็จะเดาได้ทันทีว่าคนพูดใช้คำว่าอะไร

อย่ายึดติดกับกฎเกณฑ์ที่ไม่เป็นธรรมชาติครับ