ในช่วงชีวิตที่มีปัญหารุมเร้าอย่างแสนสาหัส อยากจะหลบไปพักสมองกับร่างกายซักนิดก็ยังไม่สามารถทำได้  พยายามอยู่นิ่งๆไม่รับรู้ แต่ก็ยังไม่วายโดนให้ร้ายจากคนบางคน อย่างร้ายแรงชนิดไม่เหลือชิ้นดี ทั้งๆที่ปัญหาของเราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเค้าซักนิด มันกลายเป็นปากต่อปาก ดิสเครดิตกันจนเราหาทางแก้ปัญหาไม่เจอ  สังคมทั่เราอยู่โหดร้ายจังเลยนะคะ  ทุกข์จนอ่อนล้าไปหมด  ทุกอย่างอยู่ที่ใจใช่มั้ยคะ แต่ตอนนี้อะไรๆก็ใกล้จะหลุดแล้วค่ะ ทำใจยากเหลือเกิน