หน้าเปิด


ต่อจากตอนที่แล้ว เอล หุ่นที่ฟุมิไปขอมา หลังจากที่เอลกินข้าวหมดก็บอกตัวเองชาร์ตพลังเต็มแล้ว บอกฟุมิที่เป็นเจ้านายสั่งมาได้เลย เธอจะทำให้ทุกอย่าง แต่ถึงกระนั้นฟุมิกำลังน้ำตาตกเพราะเอลเล่นกินของแพงอย่างข้าวหน้าหอยเม่นกับไข่ปลาแซลมอลราคา 1580 เยน แม้ชานะจะปลอบให้นิดหน่อยว่าแค่นี้ก็ถูกแล้ว

แต่ตอนถือว่านี้ฟุมิได้หุ่นยนต์มาแล้ว ฟุมิก็เลยจะเริ่มสั่ง แต่ก่อนจะได้สั่งให้ทำอะไร เอลขอพูดเรื่องหนึ่งกับฟุมิก่อน นั้นคือเรื่องตัวเธอในตอนนี้ เอลบอกตอนนี้ตัวเธอใส่แค่ชุดเดสชุดเดียวซึ่งก็เกือบเปลือยเลย เลยบอกถ้าไม่แก้เรื่องชุดเดียวจะเป็นปัญหาทางสังคมเอาได้ ชานะก็ยังมีตอกซ้ำบอกฟุมิได้ยินแล้วนิ ทำเอาฟุมิพูดไม่ออกเลย ฟุมิเลยโวยเลยว่าเอางั้นก็ได้จะให้ชุดของเธอไปใส่แล้วกัน แต่ดูเอลจะไม่ชอบใจจนฟถมิโดนชานะย้ำอีกรอบ ฟุมิเลยยอมบอกจะซื้อชุดใหม่ให้ก็ได้

เมื่อได้ชุดใหม่แล้ว เอลบอกตัวเธอได้อัพเกรดเป็นเวอร์ชั่นสองแล้ว บอกฟุมิสั่งงานมาได้เลย ชานะบอกเลยช่างเปลืองเงินจริงๆ ฟุมิก็บอกใช่เลยทั้งน้ำตา แต่เมื่อคิดว่าหมดเรื่องแล้ว ฟุมิเลยจะเริ่มสั่งงานสักที แต่พอเริ่มพูดสั่งปุ๊บเสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นแทรกซะก่อน นั้นคือ... เสียงท้องร้องของเอล ทำเอาเงีรยบกันไปชั่วครู่เลย จนเอลกำลังจะพูดขอ ฟุมิก็บอกให้หยุดก่อนเลย บอกไหงพลังงานของเอลมันหมดเร็วเกินไปแล้ว


ฟุมิคิดว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้วไม่งั้นเงินเกลี้ยงแน่ ฟุมิก็เลยมาหานางิ แต่มาถึงก็ยิงมุขหนัง(เป็นหนังญี่ปุ่นผมไม่รู้จักเลยไม่เข้าใจมุข) ฟุมิบอกพูดถึงหุ่นยนต์จ่างหาก มาเรียเลยสรุปให้นางิฟังถึงเอลที่มากิมุระสร้างแต่มีปัญหาเรื่องพลังงานหมดไวมาก นางิเลยพอเข้าใจแล้วแม้จะสงสัยว่าทำไมถึงสร้างตัวนี้ขึ้นมาด้วย แต่ก็ยอมรับว่าทำมาดีจริง แต่พอเห็นหมายเลข 5 ที่ต้นแขนก็สงสัยว่าหมายถึงอะไร เอลบอกเธอเป็นโมเดลมนุษย์รุ่นที่ 5 นางิเลยถามต่อว่างั้น 4 รุ่นก่อนล่ะ เอลบอกรุ่นแรกเป็นแบบชายหนุ่มแต่ผิดพลาดก่อนเธอจะเกิดซะอีก ผลนั้นเลยนำไปสู่ฉากอันน่าสยดสยองกับรุ่นแรก ส่วนอีก 3 รุ่นก่อนหน้าเธอพอเห็นฉากนั้นเข้าไปแล้วก็เลยหนีไปกันหมดแล้วเธอจึงเกิดมา นางิก็บอกเข้าใจแล้วแบบไม่สงสัยอะไร แต่ฟุมิแอบคิดเลยว่ามากิมุระต้องเพียน้จริงๆแน่ๆ ส่วนตรงหมายเลขมาเรียดูแล้วเหมือนจะเอาออกได้ เอลบอกเพราะเป็นแค่สติ๊กเกอร์

ถึงยังไงนางิบอกเอลดูเหมือนมนุษย์จริงๆจนถามเลยว่าแล้วแบบนี้จะดูออกได้ยังไงว่าไม่ใช่มนุษย์ เอลบอกมีความแตกต่างเรื่องการนอน เอลบอกตราบที่ยังมีพลังงานก็ยังตื่นได้โดยไม่ต้องหลับเลย นางิเข้าใจว่าเหมือนพวกหุ่นเครื่องจักรสินะ นอกจากนั้นยังเล่นวีดีโอไม่มีวันแพ้มนุษย์ด้วย แถมยังเชื่อมต่ออินเตอร์ได้ตลอด 24 ชั่วโมงเลยเล่นเวป 2ch ได้สบายๆ นางิเลยเข้าใจแล้วว่าทำสองอย่างนี้ได้สบายๆ แต่ก็มาแอบคิดว่าแบบนี้มันก็แค่ทำงานด้วยฟังค์ชั่นภายในตัวอย่างเดียวสิ แล้วรูปร่างจะมำเพื่ออะไร แต่อีกอย่างที่เอลบอกพวกเธอหุ่นยนต์ทำได้คือ การเยียวยาหัวใจของผู้คน นางิบอกเข้าใจแล้วเลยบอกงั้นมาลองดูกันเลย แต่ฟุมิมีบ่นก่อนเลยว่าตกลงใครเป็นเจ้านายกันแน่


ตัดไปด้านอายุมุที่กำลังกลุ้มใจ แม้ฮินะจะบอกไม่มีปัญหาไหนแก้ไขไม่ได้ แต่อายุมุที่ได้เห็นฮายาเตะจูบกับโคโนฮะทำเอาเธอคิดไม่ออกเลยว่าปัญหานี้จะแก้ยังไง เรื่องนี้ทำให้หัวใจเธอโศกเศร้าจริงๆ คิดอยู่ว่าจะถามฮายาเตะไปตรงๆเลยดีไหม แต่พอจิ้นไปว่าฮายาเตะตอบกลับว่าไม่มีที่ให้คนอย่างเธอขึ้นมาก็ทำเอาอายุมุวิคกสุดๆแล้ว คิดยังไงก็คิดไม่ออกจนเดินกลับมาถึงอพาร์ตเมนต์


พอกลับมาถึงอายุมุก็เจอรองเท้าของฮายาเตะทำให้รู้ว่าตอนนี้ฮายาเตะอยู่อพาร์ตเมนค์ แถมพอนึกๆดูตอนนี้แต่ละคนก็ไม่อยู่ด้วย นั้นเท่ากับ...มีแค่ฮายาเตะกับเธอแค่สองคน พออายุมุเข้ามาในห้องครัว ฮายาเตะที่กำลังทำอาหารอยู่สังเกตเห็นอายุมุกลับมาแล้วก็เลยทักท่ายอย่างยิ้มแย้มตามปกติ อายุมุคิดว่าตอนนี้แหละคือโอกาสของเธอ ที่ผ่านมาก็เกิดเรื่องต่างๆระหว่างเธอกับฮายาเตะไม่น้อย จนตอนนี้อายุมุอยากรู้ให้ได้ว่าฮายาเตะคิดยังไงกับเธอ แน่นอนว่าไม่รังเกียจเธอแน่แต่อยากจะรู้ว่าอย่างน้อยเห็นเธอในฐานะผู้หญิงบ้างรึเปล่า คิดว่าในบรรยากาศแบบนี้ถ้าเป็นใจให้จะได้แบบที่โคโนฮะจูบฮายาเตะรึเปล่า

ถึงอายุมุจะลังเลอยู่บ้างแต่ก็เริ่มลองดูเลย ขั้นแรกแกล้งบอกว่าร้อนจนเปิดกระโปรงพัดขาต่อหน้าฮายาเตะดู แต่กลายเป็นว่าฮายาเตะไม่ได้สนใจมองเลยแถมยังใจดีบอกจะทำลาเต้เย็นให้แก้ร้อนอีกต่างหาก อายุมุคิดใหม่ว่านั้นสินะ ระดับนี้มันก็เรื่องปกติในชีวิตของฮายาเตะไปแล้วนิ อายุมุถึงจะเจ็บใจนิดๆแต่ก็คิดเลยว่างั้นจะยั่วให้ถึงที่สุดเลย ว่าแล้วอายุมุก็เลยบอกฮายาเตะว่าร้อนจนขอตัวไปอาบน้ำก่อน ฮายาเตะก็เลยจะไปเตรียมอ่างให้


หลังจากนั้นพอฮายาเตะเตรียมอ่างเสร็จก็บอกอายุมุว่าอ่างน้ำพร้อมแล้ว แต่ฮายาเตะยังไม่ทันออกจากห้องน้ำ อายุมุก็เล่นเข้ามาแบบผ้าขนหนูผืนเดียวจนฮายาเตะตกใจ แต่อายุมุยังไม่หยุดแค่นี้ พูดกับฮายาเตะอีกว่า...

อายุมุ: อยากมาอาบ...ด้วยกันไหม


จบตอน