สวัสดีครับ อยากจะขอคำปรึกษาจากเพื่อนๆ ก่อนอื่นผมเล่าเรื่องของผมก่อนนะครับ
.
ผมเป็นคนขี้หึงมากครับ ประมาณ เพื่นผช.ของเธอผมก็ไม่อยากให้จับตัว แต่ถ้าคุยก็คุยกันได้ปกติครับ
อาจจะมีหึงบ้างนิดๆ ถ้าให้เทียบความหึงก็ประมาณเธอเล่นกับหมาตัวผู้ขึ้นมานิดนึง 555+ เกือบจะไม่มี
.
เมื่อวานเธอไปทำงานกลุ่มครับ กับเพื่อนๆที่ทะเล มีผช.2 คน(คุณครู1ญาติผช.ที่ไม่ได้สนิทมาก1) ผู้หญิงประมาณ 10
ผมคิดถึงเธอมากครับ อยากโทรไป พยายามเปิดเน็ตเผื่อเธอทักไลน์มาตลอด ตอนบ่ายก็โทรไปหาเธอครับ
เพราะคิดถึงมาก และเป็นห่วงมากๆๆๆๆๆๆๆด้วย
.
ตอนเย็นเกือบถึง1ทุ่ม เธอยังไม่กลับบ้านครับ เพราะคุณครูเลี้ยงข้าว
ผมก็เป็นห่วงครับกลับดึก แถม เพื่อนๆยังกินเหล้ากันอีก แต่ไม่ทุกคน
.
เรื่องคือ ตอนเธอกลับมาถึงแล้วอาบน้ำเสร็จครับ
เธอโทรมาหาผม อย่างทุกคืน (เพราะผมอาบน้ะเสร็จก่อน เลยนอนรอ อยากคุยมากครับ คิดถึง ปเ็นห่วงมาก อยากให้เธอเล่าเรื่องทุกๆอย่างวันนี้ให้ฟัง)
แต่ไม่ทันไร คุยได้กันประมาณ 5 นาที เธอเล่าว่า ตอนเล่นน้ำ ผมถามครับ ว่าลึกขนาดไหน
เธอบอกว่า ถึงคอเกือบมิด ผมก็เป้นห่วงครับ เธอว่ายน้ำไม่เป้น เธอก็เล่าเรื่อยๆว่า
เธอก็จับมือกับครูผช.โต้คลื่นกัน แต่ไม่ได้จับอยู่ตลอด เธอจับกับเพื่อนบ้าง สลับไปเรื่อยๆ (ผมไม่มั่นใจนะครับ
เพราะเพื่อนเธอก็มีสูงกว่าเธออยู่บ้าง แต่ก็ยังเป็นห่วงครับ เพราะว่ายน้ำไม่เป็น)
ผมก็ดุเธอไปหน่อยครับ ด้วยความหึงหวงและเป็นห่วงด้วยว่า
ทำไมถึงจับมือละ ฯลฯแต่ที่จริงผมเป็นห่วง และหวงมากกว่าหึงครับ ตอนนั้นมึนๆแล้ว
เธอก็ว่าผมหึงครูกับญาติ (ผมยอมรับครับ ผมหึงญาติเธอจริง เพราะเธอไม่ได้สนิทกับญาติเธอตั้งแต่เด็กๆ
เพิ่งมารู้จักกันอีกครั้งเมื่อ3-4 เดือนที่ผ่านมา) ส่วนครูผช เป็นครูใหม่วัยรุ่นครับ ผมไม่ไว้ใจอยู่แล้วไม่ว่าใครที่ผมไม่รู้จัก
จะให้ไว้ใจได้ยังไงในเมื่อไม่รู้จัก ถึงจะเป็นครู แต่ครูก็มีข่าวอยู่เรื่อยๆ (ไม่ได้ว่าทุกคนนะครับ ส่วนครูที่ไปด้วย ก็ไม่ไมีข่าว หรือส่อแววไปในทางไม่ดีอย่างนั้น) ผมเพียงแค่หึงหวงห่วงเธอเท่านั้นเอง เศร้าจัง
.
เธอก็ว่าผมไม่ไว้ใจ ซึ่งอันที่จริงผมไม่ได้ ไม่ไว้ใจเธอเลย แต่ที่ไม่ไว้ใจคือตัวผู้ครับ ญาติเธอผมเริ่มไม่ได้หึงแล้ว
เพราะเวลาก็พาให้ผมรู้ตักเรื่อยๆ
ด้วยเรื่องที่ผมว่าไปเธอก็อารมณ์เสียครับ บรรยากาศเสียเลยตอนนี้
ตอนเธออารมณ์เสีย เธอจะไม่อยากคุยกับผมครับ
แต่ผมนี่สิครับ ตอนนั้นคือ โคตรๆๆๆๆๆๆๆเสียดายเลยครับ เพราะ บรรยากาศ ภาพที่คิดเอาไว้ว่า ตอนคุยวันนี้คงจะสนุกหยอกล้อด้วยความคิดถึงกันม่ากๆ คุยกันดึกแน่ๆ กลับกลายเป็นพังทลายไม่เป้นท่าเลยครับ
เราเถียงกันอยุ่พักนึงครับก็เริ่มเงียบ พอเธอเริ่มว่าอีกผมก็ ตอนนั้นหลายอารมณ์มากครับ เป็นห่วง โกรธ หึงหวง ฯลฯ น้อยใจ อะไรก็ว่าไป ร้องครับ ผมร้อง แล้วก็ก็บอกให้ผมหยุดร้องพักนึง
ผมอยากคุยกับเธอครับ ปกติถ้าเธออารมณ์เสียแล้วผมเล่าอะไรให้เธอฟัง บรรยากาศจะดีขึ้น แต่คืนนี้ไม่ครับ เธอไม่อยากให้ผมเล่า ปากบอกจะนอนแล้วครับ
.
ผมก็คิดครับว่า ผมว่าไม่ให้เธอเล่นน้ำลึกแล้วนะ เธอก็ยังเล่น ผมคิดว่าคุณครูกับเพื่อนเธอคงจะเชียร์ครับ เธอจึงไปเล่น และผมคิดคิดว่า เธอคงรู้อยู่แก่ใจครับว่า ถ้าเธอจับมือกับครู หรือเล่นน้ำลึก ผมต้องโกรธ แต่เธอก็ยังทำครับ
.
ผมยื้อเธอไม่ได้ เพราะเธอว่า คำพูดเธอไม่มีความหมายเลยสินะ ผมจึงต้องยอมไป
.เมื่อคืนผมพยายามหลับตอนตี 2 ครับหลับอีกทีตอนไหนไม่รู้
.
ตื่นขึ้นมาไม่เป็นอันจำทำอะไรเลย นั่งแช่เขี่ยโทรศัพท์เล่นเป็นชั่วโมง
.
แล้วตอนบ่ายผมก็ทักเธอไปครับ ที่จริงอยากให้เธอทักมาบ้าง แต่ผมทนไม่ไหวครับ
ผมบอกเธอว่า คิดถึงใจจะขาดอยู่แล้ว เธอไม่คิดถึงผมบ้างเลยเหรอ
เธอตอบว่า เฉยๆครับ
.
อารมณ์ตอนนั้นคือ ผมเสียใจมาก เสียความรู้สึกมาก เธอไม่ได้เป็นห่วงหรือคิดถึงผมเลย
ผมคิดว่าเรื่องทั้งหมดอาจจะเกิดขึ้นเพราะผม และผมคงไม่มีสิทธิไปบังคับให้เธอรู้สึกดีๆกับผม
.
ผมอยากรู้ว่าผมควรทำยังไงดี เมื่อเช้าปรึกษาเพ่ือน
.
ผมคิดว่าผมคงต้องหึงหวงให้น้อยลงกว่านี้ และใช้การทักความหึงหวงโดยการแซวเล่นๆให้รู้ตัว
.
ผมไม่เคยงอนเธอแล้วไม่อยากคุยกับเธอเลยครับ ตรงกันข้ามกับเธอจริงๆ
.
ผมควรทำยังไงดีให้เธอคิดถึงผม เป้นห่วงผม มากกว่านี้ ตอนนี้ผมสับสน คิดมากไปหมดแล้วครับ