6.30 น. วันอาทิตย์ สะดุ้งตื่นขึ้นแบบ ใจหล่นหายไปที่ตาตุ่ม ตายล่ะ รถไฟออก 7.45 จะตกรถไฟมั๊ยเนี่ย...

วางแผนไว้นานแล้ว จะไปสังขละบุรีให้ได้ แล้ววันนี้ก็เป็นฤกษ์งามยามดี... (คิดไปเองทั้งนั้น เหอะๆๆๆ)

ด้วยความรวดเร็ว 7 โมงพร้อมแล้ว (อะไรจะไวปานนั้น).... สะพายกระเป๋าเดินปลิวออกจากบ้าน แถมในใจยังคิดนะ

เอ... จะนั่งรถเมล์สายอะไรไปดีน้า.. แหมๆๆๆๆ ยังไม่รู้เลยอยู่ตรงไหน ยังจะห้าวคิดนั่งชิลๆ

ยังดีที่มีสมอง คิดได้ว่าเวลาจะไม่ทันเอานะ เลยโบกพี่แท็ก “พี่ๆ ไปสถานีรถไฟธนบุรี”

แท็กซี่ “วงเวียนใหญ่เหรอครับ”

ผม “สถานีธนบุรีพี่ แถวศิริราชน่ะ”

แท็กซี่ “อ๋อ สถานีบางกอกน้อย”

ผม “ไม่ใช่พี่ ธนบุรี” (แนะ ยังจะเถียงเขาอีกนะ)

สุดท้ายไปถึง ผมก็ถึงบางอ้อ เพราะป้ายปากทางเข้าเขียนว่า “สถานีรถไฟบางกอกน้อย” หน้าแหกไปซิ.....

ขึ้นรถไฟฟรีก็เหมือนๆกัน ไม่ว่าจะสายไหน ยืนยันตัวตนว่าเป็นคนไทย มีบัตรก็พอ ไปต้องไปตรวจดีเอ็นเอ

มีป้าคนนึงก่อนหน้าผม แกไม่ได้เอาบัตรประชาชนมา เจ้าหน้าที่ไม่ยอมออกตั๋วให้เลย น่าจะอะลุ้มอล่วยให้เนอะ ดูยังไงก็คนไทย......

ที่นี่ มีทั้งคนไทย และนักท่องเที่ยวต่างชาติ มารอรถไฟกันเยอะ เพราะเป็นเส้นทางท่องเที่ยว

7.45 รถไฟเข้าจอดฟรุ้งฟริ้ง และอีก 10 นาทีถัดมา ก็รีบออกทันที คงเพราะเลยเวลานิดหน่อย แต่เอาน่าหยวนๆ ช้าตกรถนะจ๊ะ !!!!!!!