คือผมเป็นคนจังหวัดสุโขทัย และไปจับจ่าย
ใช้สอยใน Big C ตามปรกติธรรมดาทั่วไป
พอออกจากโซน Super Market มาได้ก็จะ
มีร้านขายนาฬิกา (ของก๊อป) ทั่วไป ซึ่งผมเอง
ก็เคยได้ยินมาหนาหู เกี่ยวกับการค้าขายแปลกๆ
ของร้านนี้ ซึ่งในตอนแรกผมก็ไม่ค่อย
จะเชื่อนะเพราะดูแม่ค้าเป็นคนพูดจาห้วนๆ
หลายๆคนเลยกุข่าวใส่ร้ายเค้า ก็ไม่ได้ใส่ใจ
อะไรครับ จนวันนี้ได้มาเจอกับตัวเองเลยสดๆ ร้อนๆ
นั่งพิมพ์จากโทรศัพย์เลย

อันที่จริงมันก็เป็นความผิดผมเองล่ะครับ
เวลาผมสนใจหรือเลือกหาอะไรผมก็จะหยิบ
ขึ้นมาดูเลยโดยไม่ได้ใส่ใจอะไรนอกจาก
พิจารณาของชิ้นนั้น พอดีผมไปเห็นนาฬิกา
เรือนหนึงของร้านนี้เข้า ก็แอบตกใจนะครับ
ที่มันมีนาฬิกา Casio (ก๊อป) G-Shock รุ่น
GA-110AC-7A ซึ่งมันเหมือนมากๆครับ
เหมือนจนผมอดที่จะหยิบขึ้นมาพิจารณาไม่ได้
ผมก็เลยหยิบมาดูแล้วพูดคุยกับน้องสาวว่ามัน
เหมือนจริงๆสักพัก แม่ค้าก็ลุกขึ้นเดิน
อ้อมน้องสาวผมไปแล้วก็มีเหตุการณ์ที่ว่า
นาฬิกาที่ตั้งอยู่บนชั้นวางของหล่นลงมาตรง
ชั้นวางชั้นสุดท้าย ช่วงก่อนที่นาฬิกาจะหล่น
จากชั้นผมได้ยินแม่ค้าอุทานออกมา

"แตกแล้ว แตกแล้ว แตกหมดเลย"

ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนะครับเพราะไม่ใช่เรื่อง
ของผมจนกระทั่งนาฬิกาเรือนนั้นจะหล่นจาก
ชั้นวางอีกครั้งมาสู่พื้น แม่ค้าพูดขึ้นมาลอยๆ

"เนี่ยแล้วจะขายต่อยังไงเนี่ย ขายไม่ได้แล้ว"

ตอนนี้น้องสาวผมเริ่มใจเสียแต่ผมเฉยๆนะ
เพราะเห็นเหตุการณ์มาแต่แรกแค่ไม่ได้ใส่ใจ
มอง แล้วแม่ค้าก็เดินมาทางผม แล้วพูดว่า

"เนี่ยตรงนี้มันแตกเพชรมันหลุดไปขายไม่ได้ละ"

อ้าวว โยนความผิดมาให้ผมสะงั้น ผมเลยนิ่งๆ
เดินมาหน้าร้านดูสภาพนาฬิกาที่ตกเรือนนั้น

ผมก็เห็นว่ามันไม่ได้แตก แต่เพชรหลุดไป 1เม็ด
ตรงหมุด ผมก็ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะครับ
แต่สงสัยจริงๆว่า

1.มันหล่นจากชั้นมาที่พื้นได้ยังไง
2.แม่ค้าอุทานไวไปป่าว
3.ภาษาแม่ค้าที่บอก "เพชรแตกออกจากเรือน"


ในตอนนี้น้องสาวผมตกใจวิ่งไปหาแม่แล้วครับ
เพราะรู้ว่าผมไม่ได้พกกระเป๋าตังค์มา ผมคอย
สังเกตแม่ค้าครับเพราะรู้สึกเหมือนจะก้มหน้า
ก้มตาคุยกับผมตลอด "ผมเลยถามว่าเท่าไหร่"
แม่ค้าก็ตอบ 699 บาท ผมเลยเสิร์ช ดูราคา
ปรากฏว่าราคาประมาณนั้นจริงๆ เป็น Brand
เกาหลี (เกาหลีอีกแล้ว ประเทศนี้มันคงดังทุก
Brandอะ เพราะไม่เคยเห็นซ้ำกันสักBrand)
ผมเลยยืมตังค์แม่ผมเพื่อที่จะจ่าย แต่ก่อนยื่น
ตังค์ผมก็สังเกตว่าในที่นั่นเริ่มจะมีคนมุงมองมา
และผมเองก็มีนิสัยค่อนข้างอาจจะจิตๆนิดหนึง
คือไม่คอยอยากจะเสียเปรียบใครยิ่งมีสิ่งกดดัน
ผมยิ่งอยากหาเหตุผลมาเอาชนะ ผมเลยบอก

"เดี๋ยวก่อน ถ้ามันหลุดเพชรมันต้องอยู่แถวนี้ล่ะ"

ผมสังเกตพอผมพูดหน้าแม่ค้าเริ่มเสียทันที
น้ำเสียงเบาเป็นมดเลย ผมจัดการก้มลงหาทันที
พื้นที่บริเวณนั้นเป็นที่กว้างไม่มีซอกมุมอะไรดังนั้น
การจะหาไม่ใช่เรื่องยาก และมันก็ไม่มีหลักฐาน
จริงๆสะด้วย แต่แม่และน้องสาวผมรีบควักเงินจ่าย
ไปเพื่อให้เรื่องมันจบๆแล้วเดินหนี

อาจจะเพราะอาย มันยิ่งทำให้ผมโมโหครับกับการ
หากินแบบนี้ แม่ค้าถามผมอีกนะ

"จะห่อไหม๊คะ"

ในใจผมถ้าไม่กลัวครอบครัวอายผมจะคว้างลง
พื้นตอนนั้นเลย ผมเลยรีบคว้ามาบอก

"ไม่ต้องหรอกจ่ายแล้วก็พอแล้วถือว่าผมชดใช้ค่าเสียหายให้คุณล่ะ"

พูดจบผมก็กลับมาบ่นในรถ
ว่ายอมได้ไง จนที่บ้านผมพูดขึ้นมาว่า ร้านนี้
มีประวัติแบบนี้หลายรอบแล้ว ผมเลยนึกขึ้นได้
ว่าที่ทำงานผมกับน้องๆที่รู้จักบางคนก็เคยพูดกัน
เรื่องร้านนี้ ก็เลยคิดในใจว่าพลาดท่าสะแล้ว
เลยมาตั้งกระทู้นี้เป็นอุทาหรณ์ ให้กับหลายๆคน
ที่จับจ่ายใช้สอยสินค้าตามห้าง ว่าระวังพฤติกรรมการค้าอย่างนี้ให้ดี

(ปล.ที่ผมเรียกเค้าว่า"แม่ค้า"เพราะมารู้อีกที
ว่าเป็นลูกจ้างของร้านอีกที ทำให้ผมคิดได้
อีกมุมมองว่าของชิ้นนี้มันเสียหายมาก่อน
หน้านี้แล้วแน่นอนผมคิดว่านะ)