ถึงละครจะยังไม่อวสาน แต่ผมก็ได้ข้อคิดอย่างหนึ่งจากเรื่องนี้ เพราะมันตรงกับชีวิตของผมช่วงหนึ่ง ผมไม่ได้ติดตามละครน่ะครับ แค่ดูบางตอนเท่านั้น

ข้อคิดที่ได้คือ "คนในโลกแห่งความจริง คือคนที่เราควรใส่ใจและให้ความสำคัญมากที่สุด" คงไม่ผิดใช่ไหมที่ผมจะมองว่าโลกออนไลน์มันก็เป็นโลกมายาชนิดหนึ่ง เพราะว่าเราจะหาความจริงใจอะไรได้ไม่ง่ายนัก

ผมเคยคุยกับผู้หญิงผ่านแชท ผ่านโซเซียล เมื่อตอนเรียนมหาลัยและตอนจบใหม่ๆ สิ่งที่ได้คือ ความรวดเร็วเหมือนอาหารฟาสฟู๊ด อาหารจานด่วน แต่ไร้ซึ่งความจริงจังและเต็มไปด้วยเบื้องหลัง เราไม่สามารถรู้เลยว่าคนที่เราคุยอยู่นั้น เค้าทำอะไร อยู่กับใคร เคยเป็นมาอย่างไร เมื่อเป็นเช่นนี้ ความสนิทสนม ความรัก จึงเกิดขึ้นได้ง่ายแต่ไม่ยืดยาวและมั่นคง

ผมคิดว่าหลายคนคงทราบดีแล้ว สำหรับผมเคยผ่านจุดนั้นมา เลยการันตีในจุดนี้ว่า ถ้าเราจะหารักแท้ ความจริงใจ ควรหาคนที่อยู่บนโลกความจริง คนที่เราเห็นต่อหน้า คนที่มีตัวตนจริงๆ ไม่ใช่แค่คำพูดผ่านตัวอกษร สำหรับผมได้เจอคนรัก (ภรรยา) ก็บนโลกความจริง ใช้หนังหน้าจริง เสียงจริง เข้าไปหาเธอ และผลที่ได้รับนั้นก็คุ้มค่าเหลือเกินครับ