คนยืมคือน้องสาวสามีค่ะ เกริ่นก่อนว่าเป็นคนที่ใช้เงินมือเติบทั้งคู่ค่ะ ทั้งตัวน้องสาวและสามีเค้า
ทั้งคู่อาชีพรับจ้างรายวันค่าแรงคนละ 300 รวมกันเดือนนึง 18,000.-
ค่าใช้จ่ายประจำคือ ค่าเช่าห้อง 800 ค่าผ่อนมอเตอร์ไซค์ 2000 ค่าน้ำค่าไฟ 1000
รวมๆค่ากินด้วยแล้วเราคิดว่าเงินที่หาได้พอใช้นะ แต่กลับไม่พอ ต้องไปกู้เงินแขก โดนโขกดอกเบี้ยมหาโหด
ทำงานแต่ละวันไม่พอส่ง ต้องเดือดร้อนแม่สามีวิ่งหาเงินกู้จะเอามาโปะ แล้วแม่สามีปิดเงียบทั้งพ่อทั้งลูกชาย
ไม่มีใครรู้ ไม่บอกใคร กลัวโดนว่า จนกระทั่งสามีเรามารู้เรื่องจากคนอื่น ก็เลยเสนอตัวว่าจะช่วยแม่ จะหาเงินให้แม่
ไม่ได้คิดจะช่วยน้องหรอกนะเพราะน้องสาวบริหารเงินไม่เป็น เงินที่ช่วยนี้ไม่คิดดอกเบี้ยเป็นตัวเงิน
แต่คิดเป็นความสะดวกสบายที่เคยมี ต้องให้ได้รับรู้ความลำบากนิดๆหน่อยๆบ้าง ไม่ใช่เอาเงินไป 20,000 สบายแฮ
เดี๋ยวก็ไปก่อหนี้มาให้แม่ปวดหัวอีก พร้อมยื่นคำขาดไปว่าให้ทำบัญชีเจ้าหนี้มาให้ดู มีกี่เจ้าจะตามไปใช้หนี้ให้หมด
เงินต้นก็ผ่อนจ่ายมาวันละ 100 แต่ยิ่งเร็วเท่าไหร่ ก็เอามอเตอร์ไซค์ไปขี่เร็วเท่านั้น  
และครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย จะไม่มีการช่วยอีกแล้ว ถ้ายังบริหารเงินกันไม่เป็น ยังมือเติบสุรุ่ยสุร่ายอีกก็จะปล่อยแล้ว
น้องสามีก็แย้งกลับมา -- ทำไมต้องมาตัดมือตัดขาเค้าด้วย --
สามีโต้กลับ -- แล้วมอเตอร์ไซค์เอาไว้หาเงินหรือเปล่า มีรายได้เกิดขึ้นจากรถคันนี้มั้ย ก็เปล่า ผัวเธอขี่ร่อนไปร่อนมา
เมื่อก่อนไปไหนก็ใช้จักรยานทำไมไปได้ เพิ่งมีมอเตอร์ไซค์ใช้ไม่ถึงปีอย่ามาโอดครวญ
อีกอย่างฉันไม่ได้คิดจะเอาของๆเธอ เพราะมันเป็นชื่อเธอ เธอก็ผ่อนไป ฉันสิต้องมาคอยดูแลรักษารถเธอ
รถเธอเป็นอะไรฉันต้องรับผิดชอบ ไม่งั้นเธอก็มาด่าฉัน ว่าฉันลับหลังเสียๆหายๆอีก --
แต่น้องสาวก็ยังเอาไปโพนทะนากับคนอื่นว่าพี่ชายเค้าใจดำ ไม่ได้จริงใจที่จะช่วยเหลือ
เราเห็นด้วยกับมาตรการนี้ของสามีนะคะ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าสามีเราใจดำจริงเหรอ