กระทู้แรกในชีวิตเลยค่ะ แท็กถูก แท็กผิดก็ไม่ทราบขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย แต่ได้พยายามอย่างสุดความสามารถแล้วค่ะ
เรื่องคือรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเยอะมาก จึงอยากจะมาแบ่งปันความเยอะให้โดยทั่วกัน
เยอะแรก เยอะชีวิตประจำวัน เยอะในลิฟท์ตามอาคาร ห้างร้านต่างๆ
เรื่องแรกว่าด้วยเรื่องเข้าๆ ออกๆ
ทำไมคนเราถึงไม่ให้คนที่อยู่ในลิฟท์ออกก่อนค่ะ เห็นเด็กๆ วิ่งกรูเข้ามาในลิฟท์ก็คงว่าไม่ได้ จะเหนื่อยก็แต่กับผู้ปกครอง และมนุษย์มีอายุท่านอื่นๆ ที่เดินตามกันเข้ามาอย่างสบายใจ คุณค่ะ คนในยังไม่ได้ออก คนนอกจะเข้ามาทำไม ประตูลิฟท์เปิดรอดูสักครู่ว่ามีใครขยับไหม ไม่มีก็ค่อยเข้าก็ได้ ลิฟท์รออยู่ค่ะไม่ได้หนีไปไหน
หลายๆ คนคงบอกว่าลิฟท์ไม่เต็มไม่เห็นจะเป็นไร ใครจะเข้าจะออกมันก็เรื่องของเขา แต่ – นึกภาพตามนะคะ คนจะออกอยู่ในสุด ลิฟท์ว่าง ประตูเปิด ทุกคนด้านนอกบุก ลิฟท์เต็ม งานเข้าเลยทีนี้ แล้วคนในจะออกเยื่ยงไร เบียดๆ ดึ๊บๆ ออกมา พร้อมกับเกี่ยวข้าวของ และกระเป๋าคนอื่นๆ ที่อยู่ในลิฟท์ด้วยระหว่างทาง คิดแล้วเพลียใจ เรื่องมันง่ายนิดเดียว จะไปทำให้มันยากทำไม
ยังมีอีกค่ะ ลิฟท์เต็ม คนจะออกอยู่ด้านในสุด ไม่มีใครหลบ เพราะไม่มีที่ คุณค่ะๆ คุณคนที่อยู่ใกล้ๆ ประตูมองซ้ายมองขวาหน่อยนะคะ ถ้าเห็นคนด้านในจะออก คุณออกไปยื่นหน้าลิฟท์เลยก็ได้ค่ะ หมายถึงนอกลิฟท์เลย แล้วค่อยกลับข้ามมาใหม่ก็ไม่สายเกินไป
เรื่องที่ 2 ว่าด้วยปุ่ม ปุ่มมีก็กดนะคะ
ไม่เข้าใจอีกเหมือนกันว่าคนเราเป็นอะไรกัน หรือจะกลัวโดนปุ่มกัด ไม่ได้บอกให้ทุกคนทั้งลิฟท์แย่งกันกดนะคะ แต่ใครอยู่ใกล้สุด ก็กดปุ่มเปิดไว้ซิคะ คนอื่นเขาจะได้เข้าออกได้สะดวก ไม่ต้องเอื้อมข้ามหน้า ข้ามตากันมา คนโดนหนีบก็เห็นมาแล้ว คนโดนลิฟท์ปิดใส่หน้าก็เจอมาแล้วเช่นกัน บอกตรงๆ นะคะ ว่างงค่ะ งงจริงๆ เรื่องง่ายๆ แค่นี้ทำไมถึงไม่มีใครช่วยกัน – นึกภาพตามภาค 2 นะคะ กลุ่มสาวๆ 3-4 คน ฉันอยู่ใกล้ปุ่มที่สุด คนจะเข้าจะออก กดเปิดทิ้งไว้ให้ คนนิ่งกดปิด ลิฟท์เดิน ถึงชั้นเราจะออกก็กดเปิดไว้ ให้คนอื่นออกก่อน รวมถึงเพื่อนๆ ของดิฉันด้วย แล้วก็เป็นคนสุดท้ายที่ออกจากลิฟท์ไป
ถามคนอื่นก็ได้ว่า ชั้นไหนคะ 3 คำสั้นๆ ได้ใจความ ถ้าลิฟท์ถูกกดไปครบทุกชั้นแล้ว ก็คงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องถามนะคะ เข้าใจมาตลอดว่านี่เป็นมารยาทสังคม ไม่ได้ทำเพื่อให้ดูสวยดูดี แต่มันเป็นเรื่องปกติ เรื่องที่ใครๆ ก็ทำ จำได้ว่าเด็กๆ ก็เหมือนจะเห็นคนอื่นทำเป็นแบบนี้มาตลอด แต่ทำไมพักนี้กลับไม่เห็นมีใครทำเลย
เรื่องที่ 3 สงบนิ่งสักหนึ่งนาทีเถอะ
ธุระประปรังมากมายฉันเข้าใจ ระหว่างเดินเข้าลิฟท์คุยโทรศัพท์อยู่แล้วคงไม่ต้องวางสาย แต่กรุณาคุยเบาๆ นิดได้ไหม บ้างคนนี่คุยที่รู้ทั้งลิฟท์เลยทีเดียว ยิ่งใครเปิดลำโพงดังๆ นี่แน่นอนที่สุด บ้างนึกไปว่าตัวเองเป็นบุคคลที่สามในสาย หูไม่ดี หูตึงก็เข้าใจนะคะ แต่มันช่างดูเป็นเรื่องปกติเกินไป จนไม่คิดว่าจะมีคนหูตึงอยู่เยอะขนาดนี้ ตุงกันทุกเพศทุยวัยเลยทีเดียว ส่วนตัวมักไม่รับโทรฯ ในลิฟท์ค่ะ ปล่อยมันสั่นไปนั้นแหละ ออกจากลิฟท์แล้วค่อยรับ หรือโทรกลับก็คงไม่น่าเกลียด เวลามันแค่ 1-2 นาทีเอง ปลายสายคงไม่เสียใจ
คุยกับเพื่อนๆ ก็มี คุยได้ค่ะ คุยเถอะ มาพบปะเพื่อนฝูงก็ต้องคุยกัน แต่จังหวะที่อยู่นลิฟท์ ไม่ต้องคุยเผื่อนะคะ ดิฉันไม่ใช่เพื่อนคุณ คุยค่อยๆ ดิฉันก็ยังได้ยิน แต่แทบจะตะโกนใส่หูนี่ขอผ่านนะคะ
เรื่องการปล่อยก๊าซธรรมชาติต่างๆ นี่ขอข้ามไปเลยนะคะ มันเป็นเรื่องที่ฉันเยอะ และทุกคนคงเยอะเช่นกัน อดทนอดกลั้นกันสักนิดจิตแจ่มใส
เยอะสอง เยอะด้วยสังคมก้มหน้า
เชิญเลยค่ะ ตามสบาย อยากจะเดินกดมือถือตลอดทาง กดมือถือบนรถไฟ กดมือถือในลิฟท์ จะอ่านหนังสือใน Kindle จะอ่านอีเมลล์ จะตอบ LINE เชิญได้เลยจริงๆ ไม่มีเคือง แต่ต้องทำอย่างมีศักยภาพนะคะ เดินเล่นมือถือก็ไม่ต่างจากขับรถเล่นมือถือ จะดีหน่อยก็ตรงที่หากเหตุสุดวิสัยคงไม่ถึงขั้นเสียชีวิต ถ้ารู้ตัวว่าทำไม่ได้ อย่าทำ เคยเห็นนะคะเดินชับๆ พอยกมือถือขั้นมาเท่านั้น แปลงร่างเป็นเต่าเลยค่ะ เหมือนคนเสียศูนย์ความเร็วที่ทำไวช้าลงทันที โซซัดโซเซ ซ้ายที ขวาที ทิ้งดิฉันไว้ให้มันไปอีก 1 ฉาก บ้างคนนี่อาการหนักถึงขนาดเดินชนคนอื่น ชนประตูก็เคยเห็นมาแล้ว ไม่ห้ามค่ะจริงๆ แต่ช่วยดูศักยภาพของตัวเองด้วยนะคะ
สุดท้ายเรื่องสังคมก้มหน้า อย่าก้มในโรงหนังเลยค่ะ ก้มก่อนหนังเริ่ม ก้มไปเลย ไม่มีใครว่าแน่นอน เพราะเท่าทีดู ทุกคนก้มหมด ถ้ามีความจำเป็นต้องก้มระหว่างดูหนัง ปรับหน้าจดตัวเองสักหน่อยนะคะ เชื่อว่ามือถือหลายๆ รุ่นสามารถปรับแสงได้ เอาแบบต่ำเตี้ยเรี่ยดินเลยนะคะ จะได้ไม่รบกวนผู้อื่น
เรื่องปิดเสียง ขอข้ามอีกเช่นกันค่ะ เห็นชาวพันทิปหลายคนบ่นเรื่องโฆษณา DTAC ก่อนหนังฉายว่าน่ารําคาญ ขนาดมันน่าน่ารําคาญขนาดนั้นคนยังไม่ปิดเลย เพลียอีกหนึ่งที ไม่ปิดเครื่อง ปิดเสียงก็ยังดีนะคะ
อยากจะเยอะต่อ แต่พิมพ์จนตาลายแล้ว เว้นวรรคก็ไม่ค่อยโปร พักก่อน แล้วจะมาแบ่งปันความเยอะต่อนะคะ หรือใครมีเยอะไหนอยากจะแชร์ก็เชิญนะคะ อยากรู้ว่ามาตรฐานความเยอะของแต่ละคนเป็นอย่างไรบ้าง
ความ "เยอะ" ไม่เข้าใครออกใคร ใครรู้ตัวว่า "เยอะ" ยกมือขึ้น
เรื่องคือรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนเยอะมาก จึงอยากจะมาแบ่งปันความเยอะให้โดยทั่วกัน
เยอะแรก เยอะชีวิตประจำวัน เยอะในลิฟท์ตามอาคาร ห้างร้านต่างๆ
เรื่องแรกว่าด้วยเรื่องเข้าๆ ออกๆ
ทำไมคนเราถึงไม่ให้คนที่อยู่ในลิฟท์ออกก่อนค่ะ เห็นเด็กๆ วิ่งกรูเข้ามาในลิฟท์ก็คงว่าไม่ได้ จะเหนื่อยก็แต่กับผู้ปกครอง และมนุษย์มีอายุท่านอื่นๆ ที่เดินตามกันเข้ามาอย่างสบายใจ คุณค่ะ คนในยังไม่ได้ออก คนนอกจะเข้ามาทำไม ประตูลิฟท์เปิดรอดูสักครู่ว่ามีใครขยับไหม ไม่มีก็ค่อยเข้าก็ได้ ลิฟท์รออยู่ค่ะไม่ได้หนีไปไหน
หลายๆ คนคงบอกว่าลิฟท์ไม่เต็มไม่เห็นจะเป็นไร ใครจะเข้าจะออกมันก็เรื่องของเขา แต่ – นึกภาพตามนะคะ คนจะออกอยู่ในสุด ลิฟท์ว่าง ประตูเปิด ทุกคนด้านนอกบุก ลิฟท์เต็ม งานเข้าเลยทีนี้ แล้วคนในจะออกเยื่ยงไร เบียดๆ ดึ๊บๆ ออกมา พร้อมกับเกี่ยวข้าวของ และกระเป๋าคนอื่นๆ ที่อยู่ในลิฟท์ด้วยระหว่างทาง คิดแล้วเพลียใจ เรื่องมันง่ายนิดเดียว จะไปทำให้มันยากทำไม
ยังมีอีกค่ะ ลิฟท์เต็ม คนจะออกอยู่ด้านในสุด ไม่มีใครหลบ เพราะไม่มีที่ คุณค่ะๆ คุณคนที่อยู่ใกล้ๆ ประตูมองซ้ายมองขวาหน่อยนะคะ ถ้าเห็นคนด้านในจะออก คุณออกไปยื่นหน้าลิฟท์เลยก็ได้ค่ะ หมายถึงนอกลิฟท์เลย แล้วค่อยกลับข้ามมาใหม่ก็ไม่สายเกินไป
เรื่องที่ 2 ว่าด้วยปุ่ม ปุ่มมีก็กดนะคะ
ไม่เข้าใจอีกเหมือนกันว่าคนเราเป็นอะไรกัน หรือจะกลัวโดนปุ่มกัด ไม่ได้บอกให้ทุกคนทั้งลิฟท์แย่งกันกดนะคะ แต่ใครอยู่ใกล้สุด ก็กดปุ่มเปิดไว้ซิคะ คนอื่นเขาจะได้เข้าออกได้สะดวก ไม่ต้องเอื้อมข้ามหน้า ข้ามตากันมา คนโดนหนีบก็เห็นมาแล้ว คนโดนลิฟท์ปิดใส่หน้าก็เจอมาแล้วเช่นกัน บอกตรงๆ นะคะ ว่างงค่ะ งงจริงๆ เรื่องง่ายๆ แค่นี้ทำไมถึงไม่มีใครช่วยกัน – นึกภาพตามภาค 2 นะคะ กลุ่มสาวๆ 3-4 คน ฉันอยู่ใกล้ปุ่มที่สุด คนจะเข้าจะออก กดเปิดทิ้งไว้ให้ คนนิ่งกดปิด ลิฟท์เดิน ถึงชั้นเราจะออกก็กดเปิดไว้ ให้คนอื่นออกก่อน รวมถึงเพื่อนๆ ของดิฉันด้วย แล้วก็เป็นคนสุดท้ายที่ออกจากลิฟท์ไป
ถามคนอื่นก็ได้ว่า ชั้นไหนคะ 3 คำสั้นๆ ได้ใจความ ถ้าลิฟท์ถูกกดไปครบทุกชั้นแล้ว ก็คงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องถามนะคะ เข้าใจมาตลอดว่านี่เป็นมารยาทสังคม ไม่ได้ทำเพื่อให้ดูสวยดูดี แต่มันเป็นเรื่องปกติ เรื่องที่ใครๆ ก็ทำ จำได้ว่าเด็กๆ ก็เหมือนจะเห็นคนอื่นทำเป็นแบบนี้มาตลอด แต่ทำไมพักนี้กลับไม่เห็นมีใครทำเลย
เรื่องที่ 3 สงบนิ่งสักหนึ่งนาทีเถอะ
ธุระประปรังมากมายฉันเข้าใจ ระหว่างเดินเข้าลิฟท์คุยโทรศัพท์อยู่แล้วคงไม่ต้องวางสาย แต่กรุณาคุยเบาๆ นิดได้ไหม บ้างคนนี่คุยที่รู้ทั้งลิฟท์เลยทีเดียว ยิ่งใครเปิดลำโพงดังๆ นี่แน่นอนที่สุด บ้างนึกไปว่าตัวเองเป็นบุคคลที่สามในสาย หูไม่ดี หูตึงก็เข้าใจนะคะ แต่มันช่างดูเป็นเรื่องปกติเกินไป จนไม่คิดว่าจะมีคนหูตึงอยู่เยอะขนาดนี้ ตุงกันทุกเพศทุยวัยเลยทีเดียว ส่วนตัวมักไม่รับโทรฯ ในลิฟท์ค่ะ ปล่อยมันสั่นไปนั้นแหละ ออกจากลิฟท์แล้วค่อยรับ หรือโทรกลับก็คงไม่น่าเกลียด เวลามันแค่ 1-2 นาทีเอง ปลายสายคงไม่เสียใจ
คุยกับเพื่อนๆ ก็มี คุยได้ค่ะ คุยเถอะ มาพบปะเพื่อนฝูงก็ต้องคุยกัน แต่จังหวะที่อยู่นลิฟท์ ไม่ต้องคุยเผื่อนะคะ ดิฉันไม่ใช่เพื่อนคุณ คุยค่อยๆ ดิฉันก็ยังได้ยิน แต่แทบจะตะโกนใส่หูนี่ขอผ่านนะคะ
เรื่องการปล่อยก๊าซธรรมชาติต่างๆ นี่ขอข้ามไปเลยนะคะ มันเป็นเรื่องที่ฉันเยอะ และทุกคนคงเยอะเช่นกัน อดทนอดกลั้นกันสักนิดจิตแจ่มใส
เยอะสอง เยอะด้วยสังคมก้มหน้า
เชิญเลยค่ะ ตามสบาย อยากจะเดินกดมือถือตลอดทาง กดมือถือบนรถไฟ กดมือถือในลิฟท์ จะอ่านหนังสือใน Kindle จะอ่านอีเมลล์ จะตอบ LINE เชิญได้เลยจริงๆ ไม่มีเคือง แต่ต้องทำอย่างมีศักยภาพนะคะ เดินเล่นมือถือก็ไม่ต่างจากขับรถเล่นมือถือ จะดีหน่อยก็ตรงที่หากเหตุสุดวิสัยคงไม่ถึงขั้นเสียชีวิต ถ้ารู้ตัวว่าทำไม่ได้ อย่าทำ เคยเห็นนะคะเดินชับๆ พอยกมือถือขั้นมาเท่านั้น แปลงร่างเป็นเต่าเลยค่ะ เหมือนคนเสียศูนย์ความเร็วที่ทำไวช้าลงทันที โซซัดโซเซ ซ้ายที ขวาที ทิ้งดิฉันไว้ให้มันไปอีก 1 ฉาก บ้างคนนี่อาการหนักถึงขนาดเดินชนคนอื่น ชนประตูก็เคยเห็นมาแล้ว ไม่ห้ามค่ะจริงๆ แต่ช่วยดูศักยภาพของตัวเองด้วยนะคะ
สุดท้ายเรื่องสังคมก้มหน้า อย่าก้มในโรงหนังเลยค่ะ ก้มก่อนหนังเริ่ม ก้มไปเลย ไม่มีใครว่าแน่นอน เพราะเท่าทีดู ทุกคนก้มหมด ถ้ามีความจำเป็นต้องก้มระหว่างดูหนัง ปรับหน้าจดตัวเองสักหน่อยนะคะ เชื่อว่ามือถือหลายๆ รุ่นสามารถปรับแสงได้ เอาแบบต่ำเตี้ยเรี่ยดินเลยนะคะ จะได้ไม่รบกวนผู้อื่น
เรื่องปิดเสียง ขอข้ามอีกเช่นกันค่ะ เห็นชาวพันทิปหลายคนบ่นเรื่องโฆษณา DTAC ก่อนหนังฉายว่าน่ารําคาญ ขนาดมันน่าน่ารําคาญขนาดนั้นคนยังไม่ปิดเลย เพลียอีกหนึ่งที ไม่ปิดเครื่อง ปิดเสียงก็ยังดีนะคะ
อยากจะเยอะต่อ แต่พิมพ์จนตาลายแล้ว เว้นวรรคก็ไม่ค่อยโปร พักก่อน แล้วจะมาแบ่งปันความเยอะต่อนะคะ หรือใครมีเยอะไหนอยากจะแชร์ก็เชิญนะคะ อยากรู้ว่ามาตรฐานความเยอะของแต่ละคนเป็นอย่างไรบ้าง