เกริ่นก่อนนะคะ
เรากับแฟนอายุห่างกัน 9 ปีค่ะ เราย่างเข้า25 แฟนย่างเข้า34
คือตั้งแต่สมัยมัธยมเราจะมีแฟนตลอดเลย เลิกกับคนเก่าจะมีใหม่หลังจากนั้นไม่เกิน2เดือน
ว่าง่ายๆคือชีวิตไม่เคยอยู่คนเดียว แต่ละความสัมพันธ์ของเราเป็นความสัมพันธ์ระยะยาวค่ะ คนแรก7ปี คนที่สอง2ปี คนที่สาม2ปี
คนนี้เป็นแฟนคนที่สี่ค่ะ
การที่เราเลิกกับแฟนคนเก่าไม่ใช่เพราะเราเบื่อ แต่เพราะฝ่ายชายมีคนใหม่ ชอบไปหาคนคุย เราจับได้แรกๆ เราจะทนค่ะ เพราะแฟนเก่าๆ จะบอกว่า"แค่คุย"
แต่สุดท้ายความสัมพันธ์แรกจบแบบเราจากมาเพราะเราไม่ทนค่ะ ทนไม่ไหว
ความสัมพันธ์ที่2 จับได้อีก ความอดทนเราต่ำลงค่ะ จับได้2-3ครั้งเลิกเลย(คนแรกเจ็ดปี จับได้จนนับไม่ท้วนค่ะ)
ความสัมพันธ์ที่3 จับได้ครั้งเดียวเราเลิกเลย เพราะเหมือนตอนนั้นเราคิดแล้วว่า การที่ผู้ชายของเราไปคุยกับคนอื่น แปลว่าเราไม่พอสำหรับเขาจริงๆ รีบออกมาจะได้ไม่เจ็บมาก
จากนั้น...เราเลยเข็ดกับการไว้ใจคน เป็นเหตุผลที่ทำให้เรามีนิสัยขี้ระแวง แต่เรื่องอื่นๆในชีวิตคู่เราว่าเราทำได้ดีพอสมควรค่ะ
ปกติเลิกเราเจอแฟนอาทิตย์ละ 3-4วัน เลิกงานมาทำกับข้าวให้กิน ทำความสะอาดบ้านต่างๆนาๆ มีปัญหาอะไรจะเปิดใจนั่งคุยกัน
การเปิดใจคุยกันบ่อยครั้งทำให้เรารู้อดีตเค้า ว่าเค้าเจ้าชู้ คุยกับผู้หญิงเยอะ เค้าเคยพูดถึงขั้นแบบว่า อย่ามายึดติดมากกับเขานะ เขาไม่อยากทำเราเสียใจ(พูดตอนรู้จักกันประมาณ2อาทิตย์) แต่เค้ามีนิสัยชอบเช็คโทรศัพท์เรา เพราะเราจะมีเพื่อนเยอะ ผู้ชายแปลกๆก็ชอบMessage มา(หน้าตาเราจัดว่าโอเคค่ะ) แฟนเราไม่ชอบให้เราไปตอบข้อความหาเพื่อนผู้ชายด้วย บางครั้งก็มีทะเลาะกันเรื่องนี้ แต่เราบริสุทธิ์ใจค่ะ แฟนไม่ชอบก็ไม่ทำ บอกเพื่อนไปตรงๆว่า เออแฟนหึง มีไรโทรมาคุย พวกMsgจากคนแปลกหน้าเราBlockหมดค่ะ
เรื่องมันเกิดต่อจากนี้ค่ะ....
ปกติแฟนเราไปทำงานเช้ามากค่ะ ทำให้ปกตินอนเร็ว เราก็ชินกับข้อนี้ของเขาดี
แต่อาทิตย์ที่ผ่านมา แฟนเราหายไปตอนทุ่มกว่าๆLine มาอีกทีเกือบห้าทุ่มบอกเผลอหลับไป
อีกวันนึงบอกให้เราทำกับข้าวรอ เราทำเสร็จเป็นชั่วโมง ยังไม่กลับ โทรไปถามบอกอยู่กับเพื่อน เป็นธรรมดาของผู้หญิงค่ะ "งอน" แต่เราก็ไม่ได้โกรธนะคะ แค่รู้สึกว่า แล้วจะบอกให้ทำกับข้าวรอทำไม?
วันต่อมาเป็นวันเสาร์ เขาขอออกไปหาเพื่อน เราก็ไม่ได้ว่าค่ะ หายไป 3ชั่วโมง บอกไปนั่งดื่มไวน์กับเพื่อน เราก็พูดเล่นๆไป"โห รู้งี้กลับบ้านดีกว่า ทิ้งเราไว้คนเดียวเหงาจะตายยยยย"
เมื่อวันก่อนเขาหายไปตอนทุ่มนึง โทรไปไม่ติด เราก็เลยพิมไปว่า
"นี่มันแปลกมากๆเลยนะ ทำไมตัวเองชอบหายไปเวลานี้ โทรไปก็ไม่ติด" แค่นี้ค่ะ พิมพ์ไปแค่นี้จริงๆ
เขาText กลับมาหาเราตอนเกือบ5ทุ่ม ว่าไปนั่งกินข้าวคนเดียวมา สัญญาณในร้านมันไม่มี(ร้านย่านทองหล่อ) ตอนนั้นสัญชาตญาณหญิงมาเลยค่ะ "ทองหล่อนะไม่ใช่นอกเมือง ช่างเถอะเรานอนและ ไม่อยากถามอะไรงี่เง่า ฝันดีแล้วกัน"
เขาเลยบอกว่าโอเคต้องมาเจอกันหน่อย อยากคุยอะไรด้วย
พอมาคุยกัน เขาบอกว่า อย่างที่รู้ๆ เมื่อก่อนเขาจะมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงแบบระยะสั้น เขาไม่เคยชินกับอะไรแบบนี้ ที่จะต้องมารายงานตลอด แล้วเราอ่ะชอบส่งข้อความไปถามว่าอยู่ไหน ทำอะไร
วันนั้นไปกับเพื่อนก็มางอนอีก แทนที่จะบอกว่าโอเค เที่ยวให้สนุกนะ รู้มั้ย จริงๆที่เมื่อวานหายไป เขาแค่อยากอยู่คนเดียว ปิดเครื่องหนีจากเรา บางครั้งเขาแค่อยากไปนั่งกินข้าว หยิบหนังสือไปอ่าน ไม่อยากมองที่โทรศัพท์ เพราะทำงานมาเหนื่อยมากแล้ว บางครั้งที่เขาไม่ตอบ เพราะอาจจะอาบน้ำเป็นชั่วโมงอยากใช้ชีวิตคนเดียว เขาชอบแบบนั้น
เราเลยถามกลับไปว่า "ไหนบอกอยากมีลูก มีครอบครัว ทำแบบนี้ไม่ได้หรอก วันนึงถ้าคุณมีครอบครัว คุณอยากอยู่คนเดียว ก็แค่ทิ้งทุกคนไว้ข้างหลัง ปิดเครื่อง ไปอยู่คนเดียวที่ไหนก็ไม่รู้เนี่ยนะ?"
เขาบอกว่าตอนนี้เขาแค่ไม่ชิน เขาบางทีอ่านไม่อยากตอบเขาก็จะไม่ตอบ เจาไม่ชินกับการมีคนตามหรือมานั่งเซ้าซี้ เขาใช้เวลามาหลายปีกับการใช้ชีวิตคนเดียวแบบสนุกสนาน
เราเลยบอกว่า "โอเค งั้นปัญหามันคงอยู่ที่เรา เราเข้าใจนะว่าเค้าต้องการอะไร แต่อดีตก็ทำร้ายเรามาเยอะ เราเชื่อใจคนมาเยอะ มันเลยทำให้เราเป็นคนขี้ระแวง"
เขาเลยสวนว่า "แต่คุณเอาปัญหาของคุณมาโยนที่ผมไง ....ผมแค่ต้องการ พื้นที่ส่วนตัวบ้าง"
เราสตั๊นไปเลยเจอประโยคนี้
(เขาพูดเสริมอีกว่า จริงๆเราจะคุยกะใครแค่บอกเขามาตรงๆให้แฟร์ๆกับเขาบ้าง อย่าไปคุยลับหลัง เพราะถ้าเขามีคนอื่นเขาก็จะบอกเราเหมือนกัน)
เราเข้าใจค่ะว่าแฟนเราอาจจะด้วยอายุที่มาก ไม่ใช่เด็กๆจะมาคอยตามรายงานตลอดเวลา แต่เราก็ไม่เคยงี่เง่าแบบ ทำไมไม่ตอบ ทำอะไร
แต่คือการที่เราถามอะไรไป เราก็แค่คิดว่า ถ้าไม่คุยกะแฟน จะให้ไปคุยกับใคร?
พอเมื่อวานคุยกันจบ เรารู้สึกแย่มากๆ เหมือนเราเป็นผู้หญิงงี่เง่าทำตัวน่าเบื่อ
เราควรทำไงดีคะ จะให้เลิกตาม เลิกถามสารทุกข์สุขดิบ ต่างคนต่างอยู่ เหงาค่อยมาเจอกันแบบนี้หรอคะ???
ป.ล.Tagผิดขออภัยค่ะ
แฟนบอกว่า....ต้องการ"พื้นที่ส่วนตัว"
เรากับแฟนอายุห่างกัน 9 ปีค่ะ เราย่างเข้า25 แฟนย่างเข้า34
คือตั้งแต่สมัยมัธยมเราจะมีแฟนตลอดเลย เลิกกับคนเก่าจะมีใหม่หลังจากนั้นไม่เกิน2เดือน
ว่าง่ายๆคือชีวิตไม่เคยอยู่คนเดียว แต่ละความสัมพันธ์ของเราเป็นความสัมพันธ์ระยะยาวค่ะ คนแรก7ปี คนที่สอง2ปี คนที่สาม2ปี
คนนี้เป็นแฟนคนที่สี่ค่ะ
การที่เราเลิกกับแฟนคนเก่าไม่ใช่เพราะเราเบื่อ แต่เพราะฝ่ายชายมีคนใหม่ ชอบไปหาคนคุย เราจับได้แรกๆ เราจะทนค่ะ เพราะแฟนเก่าๆ จะบอกว่า"แค่คุย"
แต่สุดท้ายความสัมพันธ์แรกจบแบบเราจากมาเพราะเราไม่ทนค่ะ ทนไม่ไหว
ความสัมพันธ์ที่2 จับได้อีก ความอดทนเราต่ำลงค่ะ จับได้2-3ครั้งเลิกเลย(คนแรกเจ็ดปี จับได้จนนับไม่ท้วนค่ะ)
ความสัมพันธ์ที่3 จับได้ครั้งเดียวเราเลิกเลย เพราะเหมือนตอนนั้นเราคิดแล้วว่า การที่ผู้ชายของเราไปคุยกับคนอื่น แปลว่าเราไม่พอสำหรับเขาจริงๆ รีบออกมาจะได้ไม่เจ็บมาก
จากนั้น...เราเลยเข็ดกับการไว้ใจคน เป็นเหตุผลที่ทำให้เรามีนิสัยขี้ระแวง แต่เรื่องอื่นๆในชีวิตคู่เราว่าเราทำได้ดีพอสมควรค่ะ
ปกติเลิกเราเจอแฟนอาทิตย์ละ 3-4วัน เลิกงานมาทำกับข้าวให้กิน ทำความสะอาดบ้านต่างๆนาๆ มีปัญหาอะไรจะเปิดใจนั่งคุยกัน
การเปิดใจคุยกันบ่อยครั้งทำให้เรารู้อดีตเค้า ว่าเค้าเจ้าชู้ คุยกับผู้หญิงเยอะ เค้าเคยพูดถึงขั้นแบบว่า อย่ามายึดติดมากกับเขานะ เขาไม่อยากทำเราเสียใจ(พูดตอนรู้จักกันประมาณ2อาทิตย์) แต่เค้ามีนิสัยชอบเช็คโทรศัพท์เรา เพราะเราจะมีเพื่อนเยอะ ผู้ชายแปลกๆก็ชอบMessage มา(หน้าตาเราจัดว่าโอเคค่ะ) แฟนเราไม่ชอบให้เราไปตอบข้อความหาเพื่อนผู้ชายด้วย บางครั้งก็มีทะเลาะกันเรื่องนี้ แต่เราบริสุทธิ์ใจค่ะ แฟนไม่ชอบก็ไม่ทำ บอกเพื่อนไปตรงๆว่า เออแฟนหึง มีไรโทรมาคุย พวกMsgจากคนแปลกหน้าเราBlockหมดค่ะ
เรื่องมันเกิดต่อจากนี้ค่ะ....
ปกติแฟนเราไปทำงานเช้ามากค่ะ ทำให้ปกตินอนเร็ว เราก็ชินกับข้อนี้ของเขาดี
แต่อาทิตย์ที่ผ่านมา แฟนเราหายไปตอนทุ่มกว่าๆLine มาอีกทีเกือบห้าทุ่มบอกเผลอหลับไป
อีกวันนึงบอกให้เราทำกับข้าวรอ เราทำเสร็จเป็นชั่วโมง ยังไม่กลับ โทรไปถามบอกอยู่กับเพื่อน เป็นธรรมดาของผู้หญิงค่ะ "งอน" แต่เราก็ไม่ได้โกรธนะคะ แค่รู้สึกว่า แล้วจะบอกให้ทำกับข้าวรอทำไม?
วันต่อมาเป็นวันเสาร์ เขาขอออกไปหาเพื่อน เราก็ไม่ได้ว่าค่ะ หายไป 3ชั่วโมง บอกไปนั่งดื่มไวน์กับเพื่อน เราก็พูดเล่นๆไป"โห รู้งี้กลับบ้านดีกว่า ทิ้งเราไว้คนเดียวเหงาจะตายยยยย"
เมื่อวันก่อนเขาหายไปตอนทุ่มนึง โทรไปไม่ติด เราก็เลยพิมไปว่า
"นี่มันแปลกมากๆเลยนะ ทำไมตัวเองชอบหายไปเวลานี้ โทรไปก็ไม่ติด" แค่นี้ค่ะ พิมพ์ไปแค่นี้จริงๆ
เขาText กลับมาหาเราตอนเกือบ5ทุ่ม ว่าไปนั่งกินข้าวคนเดียวมา สัญญาณในร้านมันไม่มี(ร้านย่านทองหล่อ) ตอนนั้นสัญชาตญาณหญิงมาเลยค่ะ "ทองหล่อนะไม่ใช่นอกเมือง ช่างเถอะเรานอนและ ไม่อยากถามอะไรงี่เง่า ฝันดีแล้วกัน"
เขาเลยบอกว่าโอเคต้องมาเจอกันหน่อย อยากคุยอะไรด้วย
พอมาคุยกัน เขาบอกว่า อย่างที่รู้ๆ เมื่อก่อนเขาจะมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงแบบระยะสั้น เขาไม่เคยชินกับอะไรแบบนี้ ที่จะต้องมารายงานตลอด แล้วเราอ่ะชอบส่งข้อความไปถามว่าอยู่ไหน ทำอะไร
วันนั้นไปกับเพื่อนก็มางอนอีก แทนที่จะบอกว่าโอเค เที่ยวให้สนุกนะ รู้มั้ย จริงๆที่เมื่อวานหายไป เขาแค่อยากอยู่คนเดียว ปิดเครื่องหนีจากเรา บางครั้งเขาแค่อยากไปนั่งกินข้าว หยิบหนังสือไปอ่าน ไม่อยากมองที่โทรศัพท์ เพราะทำงานมาเหนื่อยมากแล้ว บางครั้งที่เขาไม่ตอบ เพราะอาจจะอาบน้ำเป็นชั่วโมงอยากใช้ชีวิตคนเดียว เขาชอบแบบนั้น
เราเลยถามกลับไปว่า "ไหนบอกอยากมีลูก มีครอบครัว ทำแบบนี้ไม่ได้หรอก วันนึงถ้าคุณมีครอบครัว คุณอยากอยู่คนเดียว ก็แค่ทิ้งทุกคนไว้ข้างหลัง ปิดเครื่อง ไปอยู่คนเดียวที่ไหนก็ไม่รู้เนี่ยนะ?"
เขาบอกว่าตอนนี้เขาแค่ไม่ชิน เขาบางทีอ่านไม่อยากตอบเขาก็จะไม่ตอบ เจาไม่ชินกับการมีคนตามหรือมานั่งเซ้าซี้ เขาใช้เวลามาหลายปีกับการใช้ชีวิตคนเดียวแบบสนุกสนาน
เราเลยบอกว่า "โอเค งั้นปัญหามันคงอยู่ที่เรา เราเข้าใจนะว่าเค้าต้องการอะไร แต่อดีตก็ทำร้ายเรามาเยอะ เราเชื่อใจคนมาเยอะ มันเลยทำให้เราเป็นคนขี้ระแวง"
เขาเลยสวนว่า "แต่คุณเอาปัญหาของคุณมาโยนที่ผมไง ....ผมแค่ต้องการ พื้นที่ส่วนตัวบ้าง"
เราสตั๊นไปเลยเจอประโยคนี้
(เขาพูดเสริมอีกว่า จริงๆเราจะคุยกะใครแค่บอกเขามาตรงๆให้แฟร์ๆกับเขาบ้าง อย่าไปคุยลับหลัง เพราะถ้าเขามีคนอื่นเขาก็จะบอกเราเหมือนกัน)
เราเข้าใจค่ะว่าแฟนเราอาจจะด้วยอายุที่มาก ไม่ใช่เด็กๆจะมาคอยตามรายงานตลอดเวลา แต่เราก็ไม่เคยงี่เง่าแบบ ทำไมไม่ตอบ ทำอะไร
แต่คือการที่เราถามอะไรไป เราก็แค่คิดว่า ถ้าไม่คุยกะแฟน จะให้ไปคุยกับใคร?
พอเมื่อวานคุยกันจบ เรารู้สึกแย่มากๆ เหมือนเราเป็นผู้หญิงงี่เง่าทำตัวน่าเบื่อ
เราควรทำไงดีคะ จะให้เลิกตาม เลิกถามสารทุกข์สุขดิบ ต่างคนต่างอยู่ เหงาค่อยมาเจอกันแบบนี้หรอคะ???
ป.ล.Tagผิดขออภัยค่ะ