นานๆผมจะได้มีโอกาสดูละครสักครั้ง ผมได้ดูละครเรื่องบางระจันช่องสาม ดูแล้วรู้สึกหดหู่กับความคิดของผู้จัดละคร ในเนื้อเรื่อง คือ ไอ้สังข์ไปฉุด จวงกับเฟื่องมา ซึ่งเป็นน้องกับแฟนของไอ้ทัพ แล้วจากนั้น ไอ้สังข์กับเพื่อนมันก็คือไอ้ขาบก็ข่มขืน จวงกับเฟื่อง สุดท้ายพอเรื่องเริ่มคลี่คลาย ฝ่ายหญิงกลับโดนยัดเยียดให้แต่งงานกับชายผู้ที่ข่มขืนไป ส่วนไอ้สังข์กับไอ้ขาบไม่ได้รับการลงโทษใดๆ แถมยังได้เมียสวยๆอีกต่างหาก คือเนื้อเรื่องมันแปลกๆไหม เหมือนกับสอนให้เห็นว่า ถ้าอยากได้ใครมาเป็นเมียก็จับคนนั้นข่มขืน สุดท้ายเขาจะยอมเป็นเมียเรา
คือเหมือนกับว่าสอนให้เรื่องนี้กลายเป็นค่านิยมของสังคมไทยไป เหมือนกับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้ชายทำได้ ผู้ชายไม่ผิด ที่ข่มขืนไปเพราะรัก ข้าได้เองแล้วเองต้องเป็นเมียข้า ถามว่ามันถูกต้องแล้วเหรอ เหมือนมันเข้าพล็อตเรื่องน้ำเน่าคือ พระเอกข่มขืนนางเอก สุดท้ายก็รักพระเอก จบแฮปปี้แอนดิ้ง ดูแล้วหดหู่ ผมเลิกดูละครเรื่องนี้เลย
เอือมกับบทละครไทย เรื่องการล่วงละเมิดทางเพศ คราวนี้อยู่ในเรื่องบางระจัน
คือเหมือนกับว่าสอนให้เรื่องนี้กลายเป็นค่านิยมของสังคมไทยไป เหมือนกับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้ชายทำได้ ผู้ชายไม่ผิด ที่ข่มขืนไปเพราะรัก ข้าได้เองแล้วเองต้องเป็นเมียข้า ถามว่ามันถูกต้องแล้วเหรอ เหมือนมันเข้าพล็อตเรื่องน้ำเน่าคือ พระเอกข่มขืนนางเอก สุดท้ายก็รักพระเอก จบแฮปปี้แอนดิ้ง ดูแล้วหดหู่ ผมเลิกดูละครเรื่องนี้เลย