คือ เกริ่นก่อนว่า ผมอยู่ม.6แล้วตอนนี้ เอิ่ม..ผมว่าเล่าเลยดีกว่า เดี๋ยวมันจะเพลิน
คือเรื่องมีอยู่ว่าผมแอบชอบเพื่อนในห้องเดียวกันอยู่คนนึง นามสมมุติว่า เบล แล้วกันครับ
ผมแอบชอบเบลมาตั้งแต่ม.5ได้มั้งครับ  ชอบแบบไม่รู้ตัวจนเพื่อนมาทัก ผมคุยกันทุกวันคุยจนรู้สึกดีจนชอบ เบลตรงสเปคผมทุกอย่าง ไม่ว่าจะหน้าตา นิสัย ทุกๆอย่าง
เบลเป็นผู้หญิงที่สวย แล้วเป็นคนบ้าๆบอๆ55555   อยู่ด้วยแล้วไม่เคยเครียด  แต่แปลกอยู่อย่างนึง  ปกติเวลาผมคุยกับผู้หญิงคนไหนอยู่ ไม่ว่าจะคุยไลน์เฟส บลาๆ  เวลาผมจะตอบ ผมจะต้องนั่งนึกว่าจะตอบอะไรดี   ตอบแบบนี้ดีมั้ย   แต่สำหรับเบล  เบลเปนคนแรกและคนเดียวที่เวลาคุยกับเค้า  ผมไม่ต้องมานั่งเกร็ง มาคอยเฟคตอบคำพูดดีๆ   ไม่ต้องมานั่ง
คิดว่าจะตอบอะไรดี  ผมสามารถคุยกับเค้าได้ทั้งวันโดยไม่ต้องค้างแชทไว้แล้วมาตอบ ยิ่งเวลาเห็นเค้าไลน์มา  นิ้วมือผมนี่ไปอัติโนมือไวปราญจรวจเลย ตอบกันวิต่อวิ55555555  (แต่ไม่เคยเบื่อเลย)
อันนี้เค้าเรียกว่าเกริ่นมั้ย  
พอผมรู้ตัวว่าชอบเบลแบบจิงจังแล้ว ผมก็จีบแบบจิงจังแล้วพอช่วงปิดเทอมม.5ขึ้นม.6 ผมก็คุยกับเค้าทุกวันและเป็นช่วงเวลาที่ทำให้ผมโคตรหลงตัวเอง
คิดว่าเค้าก็ชอบผม   คือว่า  ช่วงปิดเทอมเบลเค้าก็จะไปเรียนตามที่ติวชื่อดังต่างๆ  แล้วเพื่อนสนิทเบลบอกว่าปกติถ้าเบลเรียนเต้าจะไม่ตอบใคร  แต่ผมกลายเป็นผู้โชคดี ที่เค้าตอบผม  แล้วเวลาผมอ่านไม่ตอบเค้าเพียง1-2นาที เค้าก็จะย้ำแชทมาว่า หยิ่งหรอ  หยิ่ง   คือเค้าจะย้ำตลอด  นี่เปนสิ่งที่ผมชอบอมยิ้มตลอด(หลงตัวเอง
) ก้คุยกันมาเรื่อยๆแบบนี้ทุกวันๆ จนก่อนเปิดเทอมผมตัดสินใจบอกเค้าไปว่าชอบ  แต่บอกเชิงกวนตีนๆหน่อย   แต่ผมว่าเค้าคงรู้อยู่แล้วแหละ
พอเปิดเทอม เวลาเราอยู่ในห้อง เราจะเล่นแกล้งกันอยู่2คน เหมือนทั้งห้องมีแค่เรา   จนเพื่อนก็มีมาทักหลายคนว่าเป็นแฟนกันแล้วหรอ
เหมือนมาก  ผมก็ปฏิเสธไป  เพราะไม่ได้เป็นจริงๆ   ผมจะนั่งข้างหลังเบล   ชอบมัดผมให้ ผูกโบว์ให้ จะแกล้งกันทั้งวันจนเพื่อนในห้องรำคาญ จนเพื่อนทักกันว่า เมื่อไหร่จะเลิกทะเลาะกัน5555 เบลเป็นคนที่ชอบกินเค้กมากๆ   ผมก็เป็นพวกชอบเอาใจ   ซื้อมาให้กินตลอดๆ  จนอ้วนหมดแล้วเนี้ย555555ล้อเล่นๆ ยังหุ่นเฟิร์มอยู่ อิอิ   และทุกครั้งที่ผมซื้อของมาให้เบล ไม่ว่าอะไรก็แล้วแต่ ผมจะต้องแปะโพสอิสแล้วใส่ไว้ในล้อกเกอร์เบล (ในห้องจะมีล้อกเกอร์ส่วนตัวอยู่ครับ  เป็นห้องเรียนพิเศษ)  ก็มีเขียนข้อความต่างๆไว้ กวนๆ บางครั้งก็เขียนเปนคำถาม ตอบไม่ถูกไม่ให้ประมานนั้น5555อด-เบย  แล้วจะมีรูปดาวในโพสอิสนั้นทุกอันเพราะดาวสำหรับเรา(คิดไปเอง อย่าใส่ใจ)มันเปนหัวใจ   มโนอีกละ   แล้วเบลจะชอบชวนผมไปเรียนพิเศษ ไอเราก็อยากอยู่ด้วยก็เออออไปเผื่อจะฉลาดบ้าง  เวลาไปเรียน ผมก็จะบอก มาถือเป๋าให้ เค้าก็ให้เราถือ คือมันเป็นความรู้สึกดีมากๆแบบบอกไม่ถูก  เหมือนเราไม่ได้คิดไปอยู่คนเดียว   เวลากินข้าว ก็จะชอบถ่ายรูปแกล้งกันตลอด  แล้วก็จะมาสร้างอัลบั้มในไลน์เก็บไว้  ชอบโน๊ตข้อความฮาๆแกล้งกัน คือทุกอย่างโคตรโอเค  แต่พอมาวันสอบปลายภาค  ผมบอกคิดถึงบอกรักเค้า(มันเปนอารมณ์บางอารมณ์ชอบลืมตัว)พอผมบอกในไลน์เท่านั้นแหละ  เค้าก็บอกผมว่า  พอเถอะ   เค้าอึดอัด  ผมนี่.....ทำไรไม่ถูกเลย  เงิบ-  แบบตื้อ อารมณ์ เห้มากๆ   แล้วผมก็ตอบไปว่า ที่ผ่านมาผมคิดไปเองไช่มั้ย   เค้าก็บอก เค้าอึดอัด หลังจากนั้น ผมก็ไม่ตอบเค้าอีกเลย  

แหม  นิยายบ่นิ  จบกันที่สร้างมา  จิงๆดีเทลเยอะกว่านี้มาก   แต่เล่าคงยาวเกิน  
อยากจะเล่ามานานแล้ว แต่สมัครไม่เป๋นครับ555555  
แล้วผมก็ฟูมฟายนานมากๆ   พอเปิดเทอมก้ไม่คุยกัน ไม่สนใจไรกันเลย  แต่ผมก็ชอบเหลือบตาไปมองบ่อยๆ  ชอบแอบถ่ายรูปไว้ดู(คิดถึงนี่หว่า)จนผ่านมาจะปิดเทอม2แล้วก็คือตอนนี้
ตอนนี้ก้กลับมาคุยกันแล้ว  เพราะเมื่ออาทิตย์ก่อนถ่ายนส.รุ่นกัน  แต่ผมไม่กล้าขอถ่ายด้วย พอกลับบ้านมาตกเย็นเลยตัดสินใจทักไปว่ว
ผม:ลืมขอถ่ายรูปด้วยเลย
เบล:วันอื่นก็ได้
ผม:ผมสั้นแล้ว
เค้า:ไม่ไช่ผมชั้นนิ
     คิดว่าเทอจะไม่คุยกับชั้นละ
ผม:ก็คิดว่าไม่อยากคุยด้วยหนิ
บลาๆ  ก้ประมานนี้  ตอนนี้ก้คุยด้วยกันเหมือนเดิม  ถ้าถามความรู้สึกหรอ   ผมไม่เคยไม่รักเค้า  แต่อาจจะไม่เหมือนเดิม100แต่ผมยังดูแลเค้าหลายๆครั้งตอนที่ไม่ได้คุยกันแบบไม่ให้เค้ารู้ตัว   ก็นะ เป็นความสุขของผู้ชายคนนึง555555ทำไงได้ ดันมาให้ผมรักเองหนิคับ แต่ระยะเวลาหลายๆเดือนที่ผ่านมา ที่ได้อยู่ด้วยกันเรียนด้วยกันทำอะไรด้วยกัน มันทำให้มันผูกพัน ถึงตอนนี้เราจะกลับมาคุยกันแบบเพื่อนก็ตาม แต่ผมรับรู้ได้ถึงความผูกพัน ที่ผมกล้าพูดว่าผมรู้จักเค้าดีในระดับนึง บางทีเราอาจจะรู้สึกดีกับคนที่เราดีด้วย แต่เราจะให้รักกับคนที่เรารัก เราอาจจะไม่รุ้ว่าทำไมเราถึงรักเค้า ไม่มีเหตุผลมากมาย แต่มันเป็นความรู้สึกที่บอกว่ารักโดยไม่ต้องพูดอะไรมากมาย  ผมอาจจะต้องการแค่ตรงนี้ก็ได้.....  จะปิดเทอมแล้ว   ก็คงมีโอกาสเจอน้อยลง หวังว่าเค้าจะเจอคนดีๆดูแลเค้าได้ดีนะ