สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีเรื่องราวมาเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องความรักของเราเอง และมันก็เป็นเรื่องจริงทั้งหมด เรื่องนี้เกิดมาได้สักระยะเเล้วหละค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า วันนึงในเดือนเมษายนก่อนหน้าวันสงกรานต์ไม่กี่วัน เราได้คุยกับผู้ชายคนนึง เรารู้จักกันผ่านเฟสบุ๊คนี่แหละ โดยส่วนตัวเเล้ว สเป็คเรา เราชอบคนในเครื่องแบบมาก รู้ทั้งรู้ว่าโคตรเจ้าชู้อ่ะ เลยได้ติดจามเพจหลายเพจที่เกี่ยวกับหนุ่มในเครื่องแบบ และเเล้ววันนึงเราก็ได้เห็นเพจแชร์รูปนักเรียนนายร้อยที่อยู่จังหวัดอุดรธานี เราก็เข้าไปดู ใต้ภาพของคนๆนั้น ก็มีเพื่อนนักเรียนนายร้อยร่วมจังหวัดเข้ามาเม้นหลายคน จู่ๆเราก็ไปสะดุดที่คนๆนึง เราเข้าไปส่องเค้า ดูเเล้วก็ไม่ได้หล่ออะไร แล้วเราก็ไม่ได้สนใจ สักแปบเเจ้งเตือนขึ้นว่าผู้ชายคนนั้นรับเป็นเพื่อนเเล้ว เราขอเรียกเค้าว่า บี ละกันนะ เราไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าแอดไปตอนไหน พอเห็นว่ารับเเล้วเราก็ไม่ได้สนใจ ก็เล่นเฟสบุ๊คต่อไป (ปกติถ้าหล่อแล้วรับแอดคือเราจะไปโพสต์แต๊งรับแอดหน้าวอลแต่คนนี้ไม่อ่ะ 555+) จู่ๆ เสียงเเชทก็ดังขึ้น ทุกคนคงรู้แหละว่าเป็นใครที่ทักมา ฮ่าๆ รับแอดปุ๊บทักปั๊บ นี่ม่อสุดๆ เค้าทักเรามาว่าอยู่อุดรหรอ ชื่ออะไร ตามประสาคนทักกันครั้งแรก เค้าถามเราชื่ออะไร เเล้วเค้าก็รีบบอกชื่อเค้าทันที แถมบอกด้วยว่าพี่โสดนะ ฮ่าๆ ลืมบอกไปว่าบีเป็นรุ่นพี่เรา พึ่งจบใหม่ พึ่งติดดาวเลยแหละ เราสองคนคุยกันไปมา จนในที่สุด พี่บีเค้าก็ขอไลน์เรา เราก็ไปคุยกันต่อในไลน์ เรารู้สึกว่าคุยกันถูกคอมาก พี่บีเค้าเป็นคนคุยสนุกและน่ารักมาก ทำให้เราลืมคนๆนึงที่เราเคยชอบได้แบบทันทีทันใด เราคุยกันไปจนประมาณตี1 พี่บีเค้าก็ขอเบอร์เรา วันนั้นเราสองคนคุยกันจนเช้าก็ว่าได้ เเละนี่แหละคือจุดเริ่มต้นของความรักของเรา จากนั้น ทุกๆวัน ทุกๆเช้า ทุกเวลา เราสองคนก็จะคุยกันตลอด นั่งรถ กินข้าว บลาๆ ไม่มีเลยที่เราจะไม่คุยกัน เรารู้สึกชอบพี่บีมากๆ ชอบตอนไหนก็ไม่รู้ 555 เวลาเราคุยโทรศัพท์กัน เราต่างก็จะขอให้ร้องเพลงให้กันฟัง เพลงเเรกที่พี่บีเค้าร้องให้เราฟัง คือเพลง ไม่บอกเธอ เรานี่เขินจนตัวม้วนเลย ส่วนเพลงที่เราร้องให้พี่บีฟังเพลงแรก คือเพลง Take me to your heart เราไม่รู้นะว่ามันเพราะมั้ย แต่ทุกครั้งที่ร้อง พี่บีจะชมตลอดว่าเพราะมาก ช่วงเวลาที่เราคุยกันเราประทับใจพี่บีมาก หล่อก็ไม่หล่อ แต่ไหงเราตกหลุมรักเค้าง่ายจัง เค้าเป็นคนที่คอยเอาใจใส่ คอยเป็นห่วงเราอยู่ตลอด เรื่องเล็กๆน้อยๆนี่ก็ใส่ใจหมด คนบ้าอะไรก็ไม่รู้น่ารักชะมัด เราคุยกันมาได้ 15 วัน เราเลยถามพี่บีว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน ตอนที่เราถามพี่บีเค้าก็ยังไม่ยอมบอก เค้าพูดเเค่ว่าคืนนี้เค้าจะบอกเรา วันนั้นทั้งวัน เรานี่คิดมากสุดๆ กลัวว่าตัวเองจะคิดไปเองคนเดียว กลัวรักเค้าข้างเดียว แต่เเล้วสิ่งที่เราคิดมันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย พี่บีเค้าถามเราว่า เราแน่ใจในตัวเค้าแล้วใช่มั้ย เราก็ตอบว่าแน่ใจเเล้ว และเเล้วพี่บีก็ขอเราเป็นแฟน ตอนนั้นเราดีใจมากที่ได้เป็นแฟนกับเค้า แต่มันก็มีเรื่องให้เราคิดอีกเหมือนกัน คือจริงๆแล้วเราไม่ใช่คนสวยอะไรเลย รูปภาพในเฟสบุ๊คมันหลอกลวง เราเป็นผู้หญิงที่อ้วนมาก แต่คือหน้าเราเล็ก เวลาถ่ายรูปเราก็จะไม่ถ่ายให้เห็นตัวเรา เราคิดเรื่องนี้มาตลอด อันที่จริงเเล้วเราคิดว่าจะจบเรื่องนี้ตั้งแต่คุยกับพี่บีสามวันเเรก เราขอให้คนที่เราเคยชอบว่าขึ้นเตตัสคบกับเรา เเล้วเราจะบอกพี่บีว่าเราลืมคนๆนั้นไม่ได้ แต่พอไปขอคนที่เราเคยชอบ มันก็ไม่ช่วยเรา เรากับพี่บีก็เลยได้คบกัน แต่เราไม่ได้ตั้งใจจะหลอกเค้านะ เรามีตัวตนจริงๆ และนั่นก็รูปเราจริงๆ เพียงแต่เราไม่กล้าบอกความจริงเค้า เพราะเรากลัวเค้าเกลียดเรา ต่อจากวันที่พี่บีขอเราเป็นแฟน เราก็คบกันมาเรื่อยๆ ตลอดเวลาพี่บีเค้าจะขอให้เราวิดีโอคอลกับเค้าตลอด แต่เราก็พยายามเลี่ยง แต่พอมาถึงวันครบรอบเดือนเเรกที่เราคบกัน เราเลยตัดสินใจเปิดกล้องคุยกับเค้า แต่ก็นะ เปิดไปพี่บีเค้าก็ไม่รู้ว่าเราอ้วน เพราะหน้าเราเล็กมาก เราสองคนรักกันมาก มีความสุขมากที่ได้มีกันและกัน แต่ระหว่างที่ครบกัน เราก็ไม่เคยหยุดคิดเรื่องความเป็นจริงของเราเลย เราคิดแต่ว่าเดี๋ยวก็หาทางเลิกกันได้ แต่สุดท้ายมันก็ไม่เป็นแบบนั้นเลย กลับกลายเป็นว่า เราสนิทกับครอบครัวเค้ามาก ทั้งน้องสาวเเละแม่ของพี่บี ช่วงเวลานั้นเรามีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูก เดี๋ยวมาต่อนะ ^^
รักสุดท้ายของเรากับชายในเครื่องแบบ
เรื่องมีอยู่ว่า วันนึงในเดือนเมษายนก่อนหน้าวันสงกรานต์ไม่กี่วัน เราได้คุยกับผู้ชายคนนึง เรารู้จักกันผ่านเฟสบุ๊คนี่แหละ โดยส่วนตัวเเล้ว สเป็คเรา เราชอบคนในเครื่องแบบมาก รู้ทั้งรู้ว่าโคตรเจ้าชู้อ่ะ เลยได้ติดจามเพจหลายเพจที่เกี่ยวกับหนุ่มในเครื่องแบบ และเเล้ววันนึงเราก็ได้เห็นเพจแชร์รูปนักเรียนนายร้อยที่อยู่จังหวัดอุดรธานี เราก็เข้าไปดู ใต้ภาพของคนๆนั้น ก็มีเพื่อนนักเรียนนายร้อยร่วมจังหวัดเข้ามาเม้นหลายคน จู่ๆเราก็ไปสะดุดที่คนๆนึง เราเข้าไปส่องเค้า ดูเเล้วก็ไม่ได้หล่ออะไร แล้วเราก็ไม่ได้สนใจ สักแปบเเจ้งเตือนขึ้นว่าผู้ชายคนนั้นรับเป็นเพื่อนเเล้ว เราขอเรียกเค้าว่า บี ละกันนะ เราไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าแอดไปตอนไหน พอเห็นว่ารับเเล้วเราก็ไม่ได้สนใจ ก็เล่นเฟสบุ๊คต่อไป (ปกติถ้าหล่อแล้วรับแอดคือเราจะไปโพสต์แต๊งรับแอดหน้าวอลแต่คนนี้ไม่อ่ะ 555+) จู่ๆ เสียงเเชทก็ดังขึ้น ทุกคนคงรู้แหละว่าเป็นใครที่ทักมา ฮ่าๆ รับแอดปุ๊บทักปั๊บ นี่ม่อสุดๆ เค้าทักเรามาว่าอยู่อุดรหรอ ชื่ออะไร ตามประสาคนทักกันครั้งแรก เค้าถามเราชื่ออะไร เเล้วเค้าก็รีบบอกชื่อเค้าทันที แถมบอกด้วยว่าพี่โสดนะ ฮ่าๆ ลืมบอกไปว่าบีเป็นรุ่นพี่เรา พึ่งจบใหม่ พึ่งติดดาวเลยแหละ เราสองคนคุยกันไปมา จนในที่สุด พี่บีเค้าก็ขอไลน์เรา เราก็ไปคุยกันต่อในไลน์ เรารู้สึกว่าคุยกันถูกคอมาก พี่บีเค้าเป็นคนคุยสนุกและน่ารักมาก ทำให้เราลืมคนๆนึงที่เราเคยชอบได้แบบทันทีทันใด เราคุยกันไปจนประมาณตี1 พี่บีเค้าก็ขอเบอร์เรา วันนั้นเราสองคนคุยกันจนเช้าก็ว่าได้ เเละนี่แหละคือจุดเริ่มต้นของความรักของเรา จากนั้น ทุกๆวัน ทุกๆเช้า ทุกเวลา เราสองคนก็จะคุยกันตลอด นั่งรถ กินข้าว บลาๆ ไม่มีเลยที่เราจะไม่คุยกัน เรารู้สึกชอบพี่บีมากๆ ชอบตอนไหนก็ไม่รู้ 555 เวลาเราคุยโทรศัพท์กัน เราต่างก็จะขอให้ร้องเพลงให้กันฟัง เพลงเเรกที่พี่บีเค้าร้องให้เราฟัง คือเพลง ไม่บอกเธอ เรานี่เขินจนตัวม้วนเลย ส่วนเพลงที่เราร้องให้พี่บีฟังเพลงแรก คือเพลง Take me to your heart เราไม่รู้นะว่ามันเพราะมั้ย แต่ทุกครั้งที่ร้อง พี่บีจะชมตลอดว่าเพราะมาก ช่วงเวลาที่เราคุยกันเราประทับใจพี่บีมาก หล่อก็ไม่หล่อ แต่ไหงเราตกหลุมรักเค้าง่ายจัง เค้าเป็นคนที่คอยเอาใจใส่ คอยเป็นห่วงเราอยู่ตลอด เรื่องเล็กๆน้อยๆนี่ก็ใส่ใจหมด คนบ้าอะไรก็ไม่รู้น่ารักชะมัด เราคุยกันมาได้ 15 วัน เราเลยถามพี่บีว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน ตอนที่เราถามพี่บีเค้าก็ยังไม่ยอมบอก เค้าพูดเเค่ว่าคืนนี้เค้าจะบอกเรา วันนั้นทั้งวัน เรานี่คิดมากสุดๆ กลัวว่าตัวเองจะคิดไปเองคนเดียว กลัวรักเค้าข้างเดียว แต่เเล้วสิ่งที่เราคิดมันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย พี่บีเค้าถามเราว่า เราแน่ใจในตัวเค้าแล้วใช่มั้ย เราก็ตอบว่าแน่ใจเเล้ว และเเล้วพี่บีก็ขอเราเป็นแฟน ตอนนั้นเราดีใจมากที่ได้เป็นแฟนกับเค้า แต่มันก็มีเรื่องให้เราคิดอีกเหมือนกัน คือจริงๆแล้วเราไม่ใช่คนสวยอะไรเลย รูปภาพในเฟสบุ๊คมันหลอกลวง เราเป็นผู้หญิงที่อ้วนมาก แต่คือหน้าเราเล็ก เวลาถ่ายรูปเราก็จะไม่ถ่ายให้เห็นตัวเรา เราคิดเรื่องนี้มาตลอด อันที่จริงเเล้วเราคิดว่าจะจบเรื่องนี้ตั้งแต่คุยกับพี่บีสามวันเเรก เราขอให้คนที่เราเคยชอบว่าขึ้นเตตัสคบกับเรา เเล้วเราจะบอกพี่บีว่าเราลืมคนๆนั้นไม่ได้ แต่พอไปขอคนที่เราเคยชอบ มันก็ไม่ช่วยเรา เรากับพี่บีก็เลยได้คบกัน แต่เราไม่ได้ตั้งใจจะหลอกเค้านะ เรามีตัวตนจริงๆ และนั่นก็รูปเราจริงๆ เพียงแต่เราไม่กล้าบอกความจริงเค้า เพราะเรากลัวเค้าเกลียดเรา ต่อจากวันที่พี่บีขอเราเป็นแฟน เราก็คบกันมาเรื่อยๆ ตลอดเวลาพี่บีเค้าจะขอให้เราวิดีโอคอลกับเค้าตลอด แต่เราก็พยายามเลี่ยง แต่พอมาถึงวันครบรอบเดือนเเรกที่เราคบกัน เราเลยตัดสินใจเปิดกล้องคุยกับเค้า แต่ก็นะ เปิดไปพี่บีเค้าก็ไม่รู้ว่าเราอ้วน เพราะหน้าเราเล็กมาก เราสองคนรักกันมาก มีความสุขมากที่ได้มีกันและกัน แต่ระหว่างที่ครบกัน เราก็ไม่เคยหยุดคิดเรื่องความเป็นจริงของเราเลย เราคิดแต่ว่าเดี๋ยวก็หาทางเลิกกันได้ แต่สุดท้ายมันก็ไม่เป็นแบบนั้นเลย กลับกลายเป็นว่า เราสนิทกับครอบครัวเค้ามาก ทั้งน้องสาวเเละแม่ของพี่บี ช่วงเวลานั้นเรามีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูก เดี๋ยวมาต่อนะ ^^