ความสัมพันธ์มีหลายรูปแบบ แต่บางแบบเราก็ให้ชื่อเรียกที่ชัดเจนไม่ได้ อย่างเช่นเราเป็นต้น
เรื่องมีอยู่ว่า เพื่อนสมัยเรียน มาจีบเรา (เพราะอกหักจากคนรักเก่า) แต่เราขอร้องว่าอย่าจีบเรา คุยกันไปเรื่อยๆ แบบนี้ดีกว่า เพราะเราก็ยังไม่พร้อมจะมีใครเหมือนกัน (หลังจากเลิกกับแฟนเก่าเจ้าชู้ มาเกือบปีละ) เรายังรู้สึกสนุกที่อยู่กับเพื่อนๆ เขาก็เข้าใจ เราโทรคุยกันไม่บ่อย ส่วนใหญ่แชทคุยกันผ่าน social network ถึงจะบอกว่าไม่จีบกัน แต่ไม่เข้าใจเลยทุกครั้งที่คุยกัน เราคุยกันเหมือนเป็นคนรักกัน และคุยกันได้ทุกเรื่องจริงๆ พอเขาจะจริงจังขึ้นมา เรากลับกลัวที่จะต้องผูกพัน และถอยห่าง เป็นแบบนี้บ่อยๆ จนเขาเองก็ชักไม่แน่ใจว่าตกลงแล้ว เราชอบเขา หรือ ไม่ชอบกันแน่ เขาควรตื๊อ หรือ ถอยดี  (ครั้งหนึ่งเขาเคยไปตื๊อตามจีบผู้หญิง แล้วไปนั่งคอยถึงหน้าบ้านดึกดื่น จนฝ่ายหญิงบอกเลิกคุยเลย) ซึ่งเราก็สับสนตัวเองเหมือนกัน เพราะถึงจะบอกว่าชอบคุยกัน ชอบเวลาที่อยู่ด้วยกันก็เถอะ เวลาเขาหายไปก็รู้สึกกระวนกระวาย แต่ว่าพอเขาอยากอยู่ใกล้ๆ เรากลับอยากเดินหนีซะงั้น ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร แค่อาจจะมีนิสัยเหมือนผู้หญิงบ้าง ่อ่อนไหว คิดมาก จู้จี้ จุกจิก เยอะ จนบางทีเรารู้สึกรำคาญ เพราะ เรารู้สึกว่ามันไม่ใช่นิสัยของผู้ชายและกลับมานั่งคิดว่า ถ้าเป็นแฟนกันจริงๆ นี่อาจจะเยอะจนเราทนไม่ไหวก็ได้ โดยนิสัยแล้ว เราเองก็เป็นคนพูดมาก  แต่เราก็ไม่อยากให้เขาหายไปจากชีวิตเรานะ สรุปแล้ว ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกันแน่คะ?