ตามนั้น...

ใครเคยคิดว่าการไม่มีแฟนเป็นปมปัญหาใหญ่ของชีวิตตัวเองบ้างไหม  ประมาณว่ารู้สึกเหมือนแปลกประหลาดไปจากคนอื่นๆ

ทำไมคนอื่นเขามีแฟนกันทั่วบ้านทั่วเมือง เด็กวัยรุ่นข้างบ้านเปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่น ปีนึงเปลี่ยนแฟนไปสิบคน

ไอ้เราสิโสดมาหลายสิบปี แค่แฟนสักคนเดียวยังไม่เคยมีกับเขาเลย แม้จะมีใครผ่านเข้ามาในชีวิต อย่างมากก็แค่เกือบๆ ไม่เคยไปถึงขั้นคบเป็นแฟน

เวลาไปงานแต่งงานเพื่อน ไปงานรวมญาติ รู้สึกเหมือนคนที่ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิต คล้ายกับอะไรมันขาดหายไป

เกิดคำถามขึ้นในใจ ทำไมเราไม่มีแฟน คนหน้าเหียกกว่าเราเขายังมี คนจนลำบากกว่านี้เขาก็หาได้

แล้วคนที่มีอะไรพอดีๆ กับฉันคนนี้เขาอยู่ที่ไหน ความรักดีๆ มีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร

เหลียวมองรอบกายก็ไม่เจอใครถูกใจ ให้ไปจีบคนไม่รู้จัก จะเข้าไปทักก็อาย

ครั้นจะหาแฟนจากในเนตก็เหมือนกดสุ่มสร้างตัวละครในเกม ไม่ค่อยเจอคนที่ถูกใจ นิสัยใจคอเป็นอย่างไรก็ไม่รู้

อีกสองสัปดาห์ก็วาเลนไทน์แล้ว ปีนี้ก็คงเป็นอีกปีที่ได้แต่ปลง ยอมรับในชะตากรรมโสด ไร้แฟน

เวิ่นเว้อไปเรื่อยเปื่อยครับ พอดีวันนี้ ไม่ค่อยมีคนตั้งกระทู้หาแฟนให้เข้าไปป่วนเล่น