ทำไมตอนเด็กๆถูกสอนให้ภูมิใจที่ไทยไม่เป็นเมืองขึ้นของใคร เป็นเอกราช แต่ความจริงเพราะการเอาตัวรอดเจรจาเก่งมากกว่า

แค่สงสัยน่ะคับ ใครจะคิดต่าง มาม่า เต็มที่เลย
ในความเห็นของผม ความจริงเราก็ไม่ได้เป็นเอกราชแบบน่าภูมิใจ เรายอมตัดแขนตัดขาบางส่วนเพื่อความอยู่รอด
เพราะแบบนั้นเราจึงรอด เราไม่ได้รอดเพราะรบชนะ หรืออะไรก็แล้วแต่

ตอนสงครามโลก ตอนแรกก็อยู่อีกข้าง พอสงครามจบก็พลิกบอกไปว่าขัดต่อรัฐธรรมนูญ บลาๆ
ผมว่าผู้ใหญ่บ้านเรา เก่งเรื่องการเอาตัวรอด เก่งเรื่องปาก การเจรจา

ญี่ปุ่นถึงเขาจะแพ้สงครามยับเยิน แต่ผมมองว่าประวัติศาสตร์เขาทำไมน่าจดจำและน่าภูมิใจมากกว่าอีก
อย่างน้อยก็ยังมีจุดยืน แพ้ก็คือแพ้ สู้จนแพ้ให้เห็น

หรือประเทศเพื่อนบ้านเรา เคยเป็นเมืองขึ้น ปัจจุบันหลายประเทศก็เป็นอิสระแล้ว
ผมแค่รู้สึกว่า เราไม่ได้เป็นเอกราชด้วยความภาคภูมิ
เราแค่ อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันยอมแล้ว ตัดแขนตัดขา เอาไปเลยไว้ชีวิตฉันเถอะ
บอกตรงๆ มีสองอย่างที่ผมภูมิใจในประเทศไทยคือ 1 ในหลวง 2 แหล่งธรรมชาติบ้านเรา
แค่นั้นจริงๆ เอกราชห่าไร ไม่เคยภูมิใจเลย เพราะมันไม่เคยมีจริง


ก็แค่ความเห็น
เชิญออกความเห็นของตัวเอง แต่อย่าไปด่าว่าความเห็นคนอื่นนะครับ
ผมว่าเรื่องนี้มัน เห็นต่างกันเยอะจริงๆ ผมแค่อยากรู้ว่าแต่ละคนคิดยังไง
เอาจากใจ ไม่เอาโลกสวย


**แก้ไขเพิ่มแทก
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่