มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างค่ะ มีคนเข้ามาจีบ ((ขอเป็นแฟนไรงี้)) แต่เราก็ปฏิเสธ
คือเราเป็นคนที่อยู่ในสังคมที่กว้าง มีเพื่อน พี่ น้อง ส่วนมาก็เป็นเพศตรงข้าม มีคนเข้ามาคุยเยอะแยะ คุยเป็นเพื่อนก็เยอะ เข้ามาจีบก็มี (อันนี้เราไม่ได้มโนไปเองนะ) แต่เราก็ปฏิเสธเค้าไปหมดอ่ะ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน ทั้งๆที่คนที่เข้ามาจีบเราเค้าก็ไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไร


..อ้อ เข้าเรื่องดีกว่า คือ คนที่มาพูดคุยกับเรา (คุยเป็นเดือนๆ ปีๆ ไรงี้) แต่พอวันนึงเค้าขอเราเป็นแฟน ใจนึงก็อยากรับน่ะ แต่เราปฏิเสธเค้าไป เป็นเพราะอะไรเราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันอ่ะ คือเรารู้สึกบาปมาก บาปที่ทำร้ายจิตใจเค้า (ไม่รู้ว่าการปฏิเสธบาปมั้ยอ่ะ) แต่เรานี่โครตรู้สึกบาป รู้สึกแย่มากๆไงไม่รู้อ่ะ เพื่อนๆ มีใครทำแบบนี้แล้วรู้สึกบาปอย่างเรามั๊ยอ่ะ ??? ? ?
คือมันเป็นแบบนี้มาหลายคนแล้ว แต่เราก็บอกคนที่เราปฏิเสธไปนะว่าเป็นเพื่อน/พี่น้อง กันแบบเดิมดีกว่า แต่ทำไมเค้าหายไป ไม่ค่อยคุยด้วยเหมือนเดิม ไม่ทักเหมือนเดิม ไม่มองหน้า ไม่สบตาเหมือนเดิม มีแต่เข้ามากด Like ใน social(ทุกโพส)แค่นั้น และ comment เป็นบางครั้ง

   เพราะเค้าทำแบบนี้แหละ ทำให้เรารู้สึกไม่ดีกับการกระทำของตัวเองเลย เรานี่ทำร้ายจิตใจใครต่อใครมานับไม่ถ้วน (ถ้านับก็ไม่ถึงยี่สิบ)
               ..ใจนึงก็เห็นใจพวกเค้าน่ะ แต่ทำยังไงอ่ะ เราไม่มีความรู้สึกนั้นกับเค้า ถ้าให้เราตกลงเป็นแฟน เราทำไม่ได้จริงๆ
                            หรืออาจเป็นเพราะเรากลัวที่จะเริ่มต้นใช้คำว่า *แฟน กับใครสักคน ? เคยมีเพื่อนหลายคนบอกเราว่า "เธอนี่เป็นเจ้าสาวที่กลัวฝน"
(((((อ่อ ลืมบอกไปว่าเราเกิดมาอายุ 20+ นี่ยังไม่เคยมีแฟนเลยอะ)))))

เราไม่ค่อยเข้าใจ การที่จะตกลงเป็นแฟนกับใครสักคน หรือรักใครสักคนนี่มันยากมากขนาดนี้เชียวหรอ ขนาดมีคนมาจีบยังไม่เอา ..แต่เราก็มีความสุขกับการใช้ชีวิตแบบปกติธรรมดาน่ะ  ไม่ต้องมีแฟน มีเพื่อน มีพี่ มีน้อง มีครอบครัวอย่างทุกวันนี้ ..แบบนี้ก็ดีแล้ว (มั้ง)


ขอประทานอภัยที่เขียนเยอะ และเขียนภาษาไทยไม่ค่อยได้ใจความ อาจจะเป็นภาษที่งงๆๆนิดหน่อย หรือมาก ก็ขอประทานโทษมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ