เรียน คุณจรัมพร โชติกเสถียร
กรรมการผู้อำนวยการใหญ่ - สายการบินแห่งชาติ ... ที่เคารพครับ
2-3 วันนี้อ่านข่าวเกี่ยวกับนโยบายของท่านในการ "ผลิกฟื้น" การบินไทย บนหน้าหนังสือพิมพ์หลายฉบับ เห็นได้ชัดถึงความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะรื้อระบบ "อุปถัมภ์" ที่ฝังรากลึกในองค์กรแห่งนี้มาช้านาน
จึงมีเรื่องอยากเล่าให้ท่านฟังครับ
เมื่อวันที่ 24 มกราคม 2558 ที่ผ่านมา บนสายการบินแห่งชาติเที่ยวบินที่ TG110 จากกรุงเทพ ไป เชียงใหม่ มีสุภาพสตรี 2 ท่านขึ้นมาบนเครื่อง นั่งที่นั่ง 31J และ 31K หนึ่งในสองท่านนั่นขึ้นมาถึง ก็ถามพนักงานต้อนรับบนเครื่องทันทีว่า "วันนี้ใครเป็นเพอร์เซอร์ (หัวหน้าลูกเรือ)" น้องคนนั้นตอบว่า "พี่ xxx ค่ะ"
ไม่นานหลังจากนั้น พี่ xxx ก็เดินมาหาผู้โดยสารทั้งสองท่านนี้ ทักทายกันนิดหน่อยพอเป็นพิธี แล้วก็เชิญผู้โดยสารทั้ง 2 ท่าน ย้ายสัมภาระทั้งหมดไปนั่ง Business Class แบบหน้าตาเฉย ชนิดที่ปล่อยให้ผู้โดยสารท่านอื่นๆ ในบริเวณนั่นนั่ง "งงเป็นไก่ตาแตก"
ปฏิกริยาทั้งผู้เชื้อเชิญ และ ผู้ได้รับการเชิญ ดูเสมือนเป็นเรื่องปกติ ที่ทำกันเป็นประจำ ชนิดไม่รู้สึกว่าต้องดำเนินการอย่าง "หลบๆ ซ่อนๆ ด้วยความอับอาย" เลย
ที่เล่า ไม่ได้อิจฉานะครับ .... แต่เห็นว่าหากจะถอนรากถอนโคน เริ่มต้นจากเรื่องเล็กๆ ที่ชัดเจนแบบนี้ก่อน จะเหมาะสมไหมครับ
ผมคิดว่านี่ก็เป็นตัวอย่างของระบบอุปถัมภ์แบบหนึ่ง ที่เป็นกันมากในองค์กรแห่งนี้
ฝากท่านพิจารณาด้วย
กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ด้วยความเคารพยิ่งครับ .....
จดหมายเปิดผนึก ถึง กรรมการผู้อำนวยการใหญ่ การบินไทย ...
กรรมการผู้อำนวยการใหญ่ - สายการบินแห่งชาติ ... ที่เคารพครับ
2-3 วันนี้อ่านข่าวเกี่ยวกับนโยบายของท่านในการ "ผลิกฟื้น" การบินไทย บนหน้าหนังสือพิมพ์หลายฉบับ เห็นได้ชัดถึงความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะรื้อระบบ "อุปถัมภ์" ที่ฝังรากลึกในองค์กรแห่งนี้มาช้านาน
จึงมีเรื่องอยากเล่าให้ท่านฟังครับ
เมื่อวันที่ 24 มกราคม 2558 ที่ผ่านมา บนสายการบินแห่งชาติเที่ยวบินที่ TG110 จากกรุงเทพ ไป เชียงใหม่ มีสุภาพสตรี 2 ท่านขึ้นมาบนเครื่อง นั่งที่นั่ง 31J และ 31K หนึ่งในสองท่านนั่นขึ้นมาถึง ก็ถามพนักงานต้อนรับบนเครื่องทันทีว่า "วันนี้ใครเป็นเพอร์เซอร์ (หัวหน้าลูกเรือ)" น้องคนนั้นตอบว่า "พี่ xxx ค่ะ"
ไม่นานหลังจากนั้น พี่ xxx ก็เดินมาหาผู้โดยสารทั้งสองท่านนี้ ทักทายกันนิดหน่อยพอเป็นพิธี แล้วก็เชิญผู้โดยสารทั้ง 2 ท่าน ย้ายสัมภาระทั้งหมดไปนั่ง Business Class แบบหน้าตาเฉย ชนิดที่ปล่อยให้ผู้โดยสารท่านอื่นๆ ในบริเวณนั่นนั่ง "งงเป็นไก่ตาแตก"
ปฏิกริยาทั้งผู้เชื้อเชิญ และ ผู้ได้รับการเชิญ ดูเสมือนเป็นเรื่องปกติ ที่ทำกันเป็นประจำ ชนิดไม่รู้สึกว่าต้องดำเนินการอย่าง "หลบๆ ซ่อนๆ ด้วยความอับอาย" เลย
ที่เล่า ไม่ได้อิจฉานะครับ .... แต่เห็นว่าหากจะถอนรากถอนโคน เริ่มต้นจากเรื่องเล็กๆ ที่ชัดเจนแบบนี้ก่อน จะเหมาะสมไหมครับ
ผมคิดว่านี่ก็เป็นตัวอย่างของระบบอุปถัมภ์แบบหนึ่ง ที่เป็นกันมากในองค์กรแห่งนี้
ฝากท่านพิจารณาด้วย
กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ด้วยความเคารพยิ่งครับ .....