ในสังคมเมืองหลวงขึ้นรถไฟฟ้าไปทำงานเป็นปกติทุกวัน
    วันนี้ ต่อแถวเหมือนทุกวัน คนเยอะได้ต่อท้ายสุด เมื่อรถไฟฟ้ามา ต่อเป็นแถวๆเข้า เนื่องจากรถใกล้จะเต็มเลยมาตั้งแถวใหม่ข้างๆแถวเดิม เพราะคิดว่ายังไงก็ยืนนาน คนที่ขึ้นไปเบียดกันเต็มทีไม่มีที่ขึ้น รอสักหน่อยอีกขบวนนั่งไป ไม่เบียดกันมาก สบายใจกว่า   
    และแล้วเหมือนจะเจอภัยคุกคาม ยืนอ่านหนังสือพิมพ์ ยามเป่านกหวีดเป็นปกติ เหมือนจะมีคนเหยียบเส้น เจ๊ข้างๆบอก "น้องขยับมาหน่อย" (ด้วยถ้อยคำที่ดุดัน หน้าบึง ออกแนวหาเรื่อง) เอ๊าตกใจ บอกกันดีๆก็ได้ สงสัยจะล้ำหน้าพี่แกมาสองเซน พี่แกเลยไม่พอใจ เรากะก้มลงดูเท้าก่อนอันดับแรก อ้าวห่างเส้นตั้งฟุตนึงก็เกือบเท่าเจ๊แกยืนนั้นละ แล้วไปตอบเจ๊แกว่า "ก็ห่างเส้นอยู่นิคะ ผิดอะไร" เจ๊บอก "ยามเค้าเป่านกหวีดเนี้ยออกมาจากเส้นหน่อย" (คิดในใจเขาก็เป่าปกตินั้นละเจ๊ นี้ห่างละนะเจ๊ ไม่แซงเจ๊เข้ารถไฟฟ้าก่อนหรอก ถึงเจ๊จะมาทีหลังอะ) หันไปเจออีกแถว รองเท้าเหลืองเหยียบเส้นเหลืองพอดี ก็เลยอุทาน"อ้าวผิดอะไร"  แล้วเจ๊แกกะบ่น "คนแบบนี้เป็นไรไปไม่มีใครอยากช่วยหรอก"แล้วแกกะบ่นเสียงดังยกใหญ่กับคนข้าง  ของขึ้นสิค่ะ แบบไม่รู้จักกันจะมาดุด่ากันเฉยๆเนี้ย  ตั้งท่าจะเล่าให้คนข้างๆฟัง เจ๊แกตะโกนข้ามมา"เงียบไปเลย เงียบไปเลย" คนก็มองกันใหญ่  เฮ้อ เงียบก็ได้ (เดี๋ยวเรื่องไม่จบ)

ป.ล.แม้แต่ยืนอยู่เฉยก็โดนว่า หรือไม่มีที่ระบาย เลยมาระบายกับคนไม่รู้จัก คราวหน้าเจอคนประเภทนี้เงียบไม่โต้ตอบคงเป็นคำตอบที่ดีที่สุด