อลวนชุมชนหัวปลาหมอ กับทนายรายวัน
ตอนที่ 6 สินสมรส
กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ณ หมู่บ้านหัวปลาหมอ วันนี้ตาสีไอ้ออกไปหาปลาที่บึงประจำหมู่บ้าน ได้ปลาช่อนตัวใหญ่มาสองตัวจึงคิดว่าจะนำปลาช่อนไปขายแล้วนำเงินไปซื้อเสื้อตัวใหม่ใส่ ระหว่างทางที่ตาสีกำลังจะไปขายปลาช่อน ไอ้พบกับตาสาระหว่างทาง
ตาสา : “อ้าวเฮ้ย !! ไอ้สี เอ็งจะไปไหนว่ะนั่น”
ตาสี : “ข้าจะเอาปลาช่อนไปขายที่ตลาด พอดีเพิ่งหามาได้ จะได้เอาไปซื้อเสื้อใหม่”
ตาสา : “ซื้อเสื้อไปฝากนางมีมันหรอว่ะ ไอ้สี”
ตาสี : “ป่าวหรอก ข้าซื้อใส่เองนี่หล่ะ นางมีมันซื้อบ่อยแล้วข้าไม่ค่อยได้ซื้อ ข้าไปก่อนหล่ะ”
หลังจากนั้นทั้งสองคนจึงแยกทางกันตรงนั้น ตาสีมุ่งหน้าไปที่ตลาด ส่วนตาสากลับบ้าน เมื่อตาสาเดินกลับมาถึงบ้านคิดอยากแกล้งตาสีจึงไปหายายมีเมียของตาสีแล้วเล่าถึงว่าตนเจอกับตาสีระหว่างทาง
ตาสา : “นางมี!! เมื่อตะกี้ ข้าเจอไอ้สีด้วยหล่ะ เห็นได้ปลาช่อนตัวใหญ่มาสองตัว”
ยายมี : “ดีเลย ข้าอยากกินต้มยำปลาช่อนอยู่พอดี ว่าแต่ว่ามันไปไหนหล่ะตอนนี้”
ตาสา : “ข้าเห็นว่ามันไปทางตลาดนู่น เห็นว่าจะเอาปลาไปขายซื้อเสื้อใหม่ พอข้าถามว่าซื้อให้เอ็งหรอ มันบอกว่ามันจะซื้อใส่เองเอ็งมีเยอะแล้ว”
ยายมี : “เฮ้ย จริงหรอว่ะ ไอ้สาขอบใจเอ็งมาก เดี๋ยวข้าไปตามไอ้สีก่อน เดี๋ยวมันขายปลาก่อน”
จากนั้นยายมีจึงรีบไปตลาด เมื่อถึงตลาดยายมีเห็นตาสีกำลังจะนำปลาช่อนสองตัวขายให้แก่แม่ค้าในตลาด ยายมีจึงตะโกนขึ้น ด้วยเสียงอันดัง
ยายมี : “ไอ้สี!!!หยุดนะโว้ย เอ็งจะขายปลานั้นไม่ได้น่ะ ข้าจะเอาไปต้มยำตอนเย็น”
ตาสี : เฮ้ยๆ นี่ปลาข้าอุส่าห์หามาได้น่ะ ทำไมข้าจะขายไม่ได้ว่ะ
ยายมี : ทำไมถึงขายไม่ได้นะหรือเพราะว่า ข้าเป็นเมียเอ็งและข้าไม่ให้เอ็งขาย
สองตายายทะเลาะกันเสียงดังทั้งตลาดเพราะปลาช่อนเป็นเหตุ ระหว่างนั้นไอ้เปี๊ยกนั่งอยู่ได้ยินเรื่องราวทั้งหมด จึงตะโกนไปว่า
ไอ้เปี๊ยก : “ทำไมไม่ไปหาทนายรายวันหล่ะ ให้เค้าตัดสินให้เถียงกันแบบนี้มันไม่จบหรอกน่ะจ๊ะ”
สองตายายจึงทำตามที่เปี๊ยกแนะนำ พากันมาพบทนายรายวันที่
ตาสี : “ทนาย ! ทนาย ! ข้ามีเรื่องถามหน่อย ว่าปลาที่ข้าหามาได้นี่มันเป็นของข้าใช่มั้ยทนาย”
ทนายรายวัน : “ใช่ครับ ปลาหามาได้ก็เป็นของตาถูกแล้ว”
ตาสี : “แต่นางมีมันไม่ยอมให้ข้าขาย มันบอกมันจะเอาไปต้ม มันมีสิทธิ์มั้ยทนาย”
ทนายรายวัน : “มีสิทธิ์ครับ”
ตาสี : “อ้าวไหนบอกว่าปลาเป็นของข้าหล่ะทนาย ? เอาให้มันแน่”
ทนายรายวัน : “ผมจะอธิบายให้ฟังเป็นภาษาชาวบ้านอย่างนี้นะครับ ผัวเมียในเรื่องทรัพย์สินเงินทอง สิ่งของที่หามาได้ตั้งแต่จดทะเบียนแต่งงานกันจนกว่าจะหย่าหรือตายจากกัน เงินทองหรือสิ่งของที่หามาได้นี้กฎหมายให้ถือว่าเป็นสินสมรส หรือก็คือทรัพย์สินที่เป็นเจ้าของร่วมกัน ไม่ว่า ตาจะไปหาปลามาได้ ยายจะไปเก็บผักมาได้ ต้องถือว่าเป็นเจ้าของทั้งสองคน”
ตาสี : “อ้าวอย่างนี้ มันก็ไม่ยุติธรรมสิว่ะ ข้าอุส่าห์หามาได้”
ยายมี : “แล้วตอนที่ข้าไปเก็บเห็ด เก็บผักมาให้เอ็งกินหล่ะ เอ็งคิดบ้างมั้ย?”
ทนายรายวัน : “เอาอย่างนี้มั้ยครับ ตาสีหาปลามาได้กี่ตัว?”
ตาสี : “สองตัว”
ทนายรายวัน : “งั้นตาก็ให้ยายไป 1 ตัว อีก1 ตัว ตาก็เอาไปขาย แบบนี้ดีไหมครับ? ตายาย”
ตาสี : “เออแบบนี้ก็ดีเหมือนกันทนาย ยังไงนางมีมันก็เมียข้า”
ยายมี : “ไอ้สี เอ็งจะไปซื้อเสื้อใช่มั้ย เดี๋ยวข้าจะพาไปเลือก ตอนเย็นเดี๋ยวข้าทำต้มยำปลาช่อนให้เอ็งกิน ดีไหม ? ”
ตาสี : “ดีจ๊ะเมีย จ๋า”
ติดตามนิทานกฎหมายเพิ่มเติม ที่ ทนายรายวัน.com
นิทานกฎหมาย ตอนสินสมรส
ตอนที่ 6 สินสมรส
กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ณ หมู่บ้านหัวปลาหมอ วันนี้ตาสีไอ้ออกไปหาปลาที่บึงประจำหมู่บ้าน ได้ปลาช่อนตัวใหญ่มาสองตัวจึงคิดว่าจะนำปลาช่อนไปขายแล้วนำเงินไปซื้อเสื้อตัวใหม่ใส่ ระหว่างทางที่ตาสีกำลังจะไปขายปลาช่อน ไอ้พบกับตาสาระหว่างทาง
ตาสา : “อ้าวเฮ้ย !! ไอ้สี เอ็งจะไปไหนว่ะนั่น”
ตาสี : “ข้าจะเอาปลาช่อนไปขายที่ตลาด พอดีเพิ่งหามาได้ จะได้เอาไปซื้อเสื้อใหม่”
ตาสา : “ซื้อเสื้อไปฝากนางมีมันหรอว่ะ ไอ้สี”
ตาสี : “ป่าวหรอก ข้าซื้อใส่เองนี่หล่ะ นางมีมันซื้อบ่อยแล้วข้าไม่ค่อยได้ซื้อ ข้าไปก่อนหล่ะ”
หลังจากนั้นทั้งสองคนจึงแยกทางกันตรงนั้น ตาสีมุ่งหน้าไปที่ตลาด ส่วนตาสากลับบ้าน เมื่อตาสาเดินกลับมาถึงบ้านคิดอยากแกล้งตาสีจึงไปหายายมีเมียของตาสีแล้วเล่าถึงว่าตนเจอกับตาสีระหว่างทาง
ตาสา : “นางมี!! เมื่อตะกี้ ข้าเจอไอ้สีด้วยหล่ะ เห็นได้ปลาช่อนตัวใหญ่มาสองตัว”
ยายมี : “ดีเลย ข้าอยากกินต้มยำปลาช่อนอยู่พอดี ว่าแต่ว่ามันไปไหนหล่ะตอนนี้”
ตาสา : “ข้าเห็นว่ามันไปทางตลาดนู่น เห็นว่าจะเอาปลาไปขายซื้อเสื้อใหม่ พอข้าถามว่าซื้อให้เอ็งหรอ มันบอกว่ามันจะซื้อใส่เองเอ็งมีเยอะแล้ว”
ยายมี : “เฮ้ย จริงหรอว่ะ ไอ้สาขอบใจเอ็งมาก เดี๋ยวข้าไปตามไอ้สีก่อน เดี๋ยวมันขายปลาก่อน”
จากนั้นยายมีจึงรีบไปตลาด เมื่อถึงตลาดยายมีเห็นตาสีกำลังจะนำปลาช่อนสองตัวขายให้แก่แม่ค้าในตลาด ยายมีจึงตะโกนขึ้น ด้วยเสียงอันดัง
ยายมี : “ไอ้สี!!!หยุดนะโว้ย เอ็งจะขายปลานั้นไม่ได้น่ะ ข้าจะเอาไปต้มยำตอนเย็น”
ตาสี : เฮ้ยๆ นี่ปลาข้าอุส่าห์หามาได้น่ะ ทำไมข้าจะขายไม่ได้ว่ะ
ยายมี : ทำไมถึงขายไม่ได้นะหรือเพราะว่า ข้าเป็นเมียเอ็งและข้าไม่ให้เอ็งขาย
สองตายายทะเลาะกันเสียงดังทั้งตลาดเพราะปลาช่อนเป็นเหตุ ระหว่างนั้นไอ้เปี๊ยกนั่งอยู่ได้ยินเรื่องราวทั้งหมด จึงตะโกนไปว่า
ไอ้เปี๊ยก : “ทำไมไม่ไปหาทนายรายวันหล่ะ ให้เค้าตัดสินให้เถียงกันแบบนี้มันไม่จบหรอกน่ะจ๊ะ”
สองตายายจึงทำตามที่เปี๊ยกแนะนำ พากันมาพบทนายรายวันที่
ตาสี : “ทนาย ! ทนาย ! ข้ามีเรื่องถามหน่อย ว่าปลาที่ข้าหามาได้นี่มันเป็นของข้าใช่มั้ยทนาย”
ทนายรายวัน : “ใช่ครับ ปลาหามาได้ก็เป็นของตาถูกแล้ว”
ตาสี : “แต่นางมีมันไม่ยอมให้ข้าขาย มันบอกมันจะเอาไปต้ม มันมีสิทธิ์มั้ยทนาย”
ทนายรายวัน : “มีสิทธิ์ครับ”
ตาสี : “อ้าวไหนบอกว่าปลาเป็นของข้าหล่ะทนาย ? เอาให้มันแน่”
ทนายรายวัน : “ผมจะอธิบายให้ฟังเป็นภาษาชาวบ้านอย่างนี้นะครับ ผัวเมียในเรื่องทรัพย์สินเงินทอง สิ่งของที่หามาได้ตั้งแต่จดทะเบียนแต่งงานกันจนกว่าจะหย่าหรือตายจากกัน เงินทองหรือสิ่งของที่หามาได้นี้กฎหมายให้ถือว่าเป็นสินสมรส หรือก็คือทรัพย์สินที่เป็นเจ้าของร่วมกัน ไม่ว่า ตาจะไปหาปลามาได้ ยายจะไปเก็บผักมาได้ ต้องถือว่าเป็นเจ้าของทั้งสองคน”
ตาสี : “อ้าวอย่างนี้ มันก็ไม่ยุติธรรมสิว่ะ ข้าอุส่าห์หามาได้”
ยายมี : “แล้วตอนที่ข้าไปเก็บเห็ด เก็บผักมาให้เอ็งกินหล่ะ เอ็งคิดบ้างมั้ย?”
ทนายรายวัน : “เอาอย่างนี้มั้ยครับ ตาสีหาปลามาได้กี่ตัว?”
ตาสี : “สองตัว”
ทนายรายวัน : “งั้นตาก็ให้ยายไป 1 ตัว อีก1 ตัว ตาก็เอาไปขาย แบบนี้ดีไหมครับ? ตายาย”
ตาสี : “เออแบบนี้ก็ดีเหมือนกันทนาย ยังไงนางมีมันก็เมียข้า”
ยายมี : “ไอ้สี เอ็งจะไปซื้อเสื้อใช่มั้ย เดี๋ยวข้าจะพาไปเลือก ตอนเย็นเดี๋ยวข้าทำต้มยำปลาช่อนให้เอ็งกิน ดีไหม ? ”
ตาสี : “ดีจ๊ะเมีย จ๋า”
ติดตามนิทานกฎหมายเพิ่มเติม ที่ ทนายรายวัน.com