ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อน เป้นสมาชิกใหม่ค่ะ เคยแต่เข้ามาอ่านพันทิปติดตามเรื่องราวชีวิตของคนอื่น
และไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มานั่งพิมกระทู้ของตัวเองขึ้นเลย แต่เพราะหาหนทางไม่ออกจิงๆค่ะ
เข้าเรื่องเลยก้แล้วกันนะค่ะ (ของแทนตัวเองว่าฉันนะค่ะ)
ฉันเกิดมาท่ามกลางความกดดันของคนในครอบครัว ที่พูดแบบนี้เพราะตั้งแต่ฉันจำความได้
ฉันแทบไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจในสิ่งที่ตัวเองเลือกสักเท่าไหร่ อาจจะมีบ้างบางเรื่องแต่มันน้อยมากๆ
ทุกๆอย่างต้องเปนไปตามขั้นตอนและวิธีของผู้ที่เรียกว่า "พี่สาว"
พี่สาวของฉันเปนเสาหลักของครอบครัวตั้งแต่เมื่อผู้เปนพ่อเสียไป ฉันอายุห่างกับพี่ประมาน 11 ปี
ตั้งแต่นั้นมาฉันก้กลายเป้นเด้กเก้บกดไปเลย เพราะฉันถูกบังคับให้ทำทุกอย่างตามที่พี่ฉันสั่ง
แม้แต่คำอธิบายหรือเหตุผลของฉัน พี่สาวฉันก้แทบจะไม่ฟัง ต้องทำแบบนั้น ห้ามทำแบบนี้
ฉันรู้ว่ามันคือความหวังดีต่อตัวฉัน ฉันรู้ว่าพี่ฉันผ่านเรื่องราวในชีวิตมาเยอะกว่าฉัน เจอทั้งเรื่องร้ายๆและแย่มากมาก่อนฉัน
และคงอยากให้น้องไม่ต้องเจอเรื่องรไม่ดีแบบเขา แต่บางครั้งมันมากเกินไป มากเกินจนมันอึดอัด !!
และอยากจะระเบิดใส่ นี่ทั้งชีวิตมันเปนของฉันหรือของใคร ทำไมฉันไม่มีสิทธิ์เลือกบ้าง ?
บางครั้งฉันก้คิดนะว่านี่มันพี่นะ ไม่ใช่แม่ ขนาดแม่ฉันยังให้สิทธิ์ฉันเลือกเลย แล้วคุณเปนแค่พี่สาว มันเยอะเกินไปมั้ย
ฉันก้โตแล้วมีสมองเปนของตัวเอง รู้ว่าสิ่งไหน ถูกหรือผิด และแยกแยะออกว่าเรื่องไหนควรไม่ควร
บางครั้งเวลาฉันมีปัญหา ฉันก้อยากจะปรึกษาคนในครอบครัว แต่กลับได้คำด่าทอกลับมา คำว่าปลอบใจและให้กำลังใจมันแทบไม่มีเลย
ต้องเสียใจกับเรื่องนี้มาทั้งชีวิตว่าทำไมเขาไม่เข้าใจเราบ้างเลย เพราะอะไร ทำไม?
ก้ได้แต่ถามตัวเองไปวันๆ อยากจะพูดตรงๆกับเขา แต่เพราะเขาไม่ยอมรับฟังเหตุผลของใครนอกจากตัวเอง
มันหมดหนทาง ในอนาคตข้างหน้าอีกที่ต้องเจอเรื่องที่ไม่อยากพบเจอมาที่สุด คือการจับคู่ให้เรา
นี่มันชีวิตของฉันจิงๆใช่มั้ย ? ฉันไม่มีสิทธิ์เลือกเลยหรืออย่างไร แล้วถ้าหากว่าวันนึงฉันไม่ทำตามที่เขาบอก
เขาจะกล้าตัดพี่ตัดน้องกับฉันมั้ย ถ้าหากว่ามันไม่มีทางเลือก ก้สุดแท้แล้วแต่เวรแต่กรรม..
อยากจะรู้วิธีที่ทำให้พี่สาวของฉันเปลี่ยนใจ และยอมรับในการตัดสินใจของฉันมากกว่านี้ พอจะมีหนทางบ้างมั้ยค่ะ ?
อิสรภาพอยู่ที่ไหนกัน ชีวิตของเราหรือชีวิตของใคร?
และไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มานั่งพิมกระทู้ของตัวเองขึ้นเลย แต่เพราะหาหนทางไม่ออกจิงๆค่ะ
เข้าเรื่องเลยก้แล้วกันนะค่ะ (ของแทนตัวเองว่าฉันนะค่ะ)
ฉันเกิดมาท่ามกลางความกดดันของคนในครอบครัว ที่พูดแบบนี้เพราะตั้งแต่ฉันจำความได้
ฉันแทบไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจในสิ่งที่ตัวเองเลือกสักเท่าไหร่ อาจจะมีบ้างบางเรื่องแต่มันน้อยมากๆ
ทุกๆอย่างต้องเปนไปตามขั้นตอนและวิธีของผู้ที่เรียกว่า "พี่สาว"
พี่สาวของฉันเปนเสาหลักของครอบครัวตั้งแต่เมื่อผู้เปนพ่อเสียไป ฉันอายุห่างกับพี่ประมาน 11 ปี
ตั้งแต่นั้นมาฉันก้กลายเป้นเด้กเก้บกดไปเลย เพราะฉันถูกบังคับให้ทำทุกอย่างตามที่พี่ฉันสั่ง
แม้แต่คำอธิบายหรือเหตุผลของฉัน พี่สาวฉันก้แทบจะไม่ฟัง ต้องทำแบบนั้น ห้ามทำแบบนี้
ฉันรู้ว่ามันคือความหวังดีต่อตัวฉัน ฉันรู้ว่าพี่ฉันผ่านเรื่องราวในชีวิตมาเยอะกว่าฉัน เจอทั้งเรื่องร้ายๆและแย่มากมาก่อนฉัน
และคงอยากให้น้องไม่ต้องเจอเรื่องรไม่ดีแบบเขา แต่บางครั้งมันมากเกินไป มากเกินจนมันอึดอัด !!
และอยากจะระเบิดใส่ นี่ทั้งชีวิตมันเปนของฉันหรือของใคร ทำไมฉันไม่มีสิทธิ์เลือกบ้าง ?
บางครั้งฉันก้คิดนะว่านี่มันพี่นะ ไม่ใช่แม่ ขนาดแม่ฉันยังให้สิทธิ์ฉันเลือกเลย แล้วคุณเปนแค่พี่สาว มันเยอะเกินไปมั้ย
ฉันก้โตแล้วมีสมองเปนของตัวเอง รู้ว่าสิ่งไหน ถูกหรือผิด และแยกแยะออกว่าเรื่องไหนควรไม่ควร
บางครั้งเวลาฉันมีปัญหา ฉันก้อยากจะปรึกษาคนในครอบครัว แต่กลับได้คำด่าทอกลับมา คำว่าปลอบใจและให้กำลังใจมันแทบไม่มีเลย
ต้องเสียใจกับเรื่องนี้มาทั้งชีวิตว่าทำไมเขาไม่เข้าใจเราบ้างเลย เพราะอะไร ทำไม?
ก้ได้แต่ถามตัวเองไปวันๆ อยากจะพูดตรงๆกับเขา แต่เพราะเขาไม่ยอมรับฟังเหตุผลของใครนอกจากตัวเอง
มันหมดหนทาง ในอนาคตข้างหน้าอีกที่ต้องเจอเรื่องที่ไม่อยากพบเจอมาที่สุด คือการจับคู่ให้เรา
นี่มันชีวิตของฉันจิงๆใช่มั้ย ? ฉันไม่มีสิทธิ์เลือกเลยหรืออย่างไร แล้วถ้าหากว่าวันนึงฉันไม่ทำตามที่เขาบอก
เขาจะกล้าตัดพี่ตัดน้องกับฉันมั้ย ถ้าหากว่ามันไม่มีทางเลือก ก้สุดแท้แล้วแต่เวรแต่กรรม..
อยากจะรู้วิธีที่ทำให้พี่สาวของฉันเปลี่ยนใจ และยอมรับในการตัดสินใจของฉันมากกว่านี้ พอจะมีหนทางบ้างมั้ยค่ะ ?