สวัสดีค่ะชาวพันทิป นี้เป็นกระทู้แรกของชีวิตเลยนะค่ะ
ไม่รู้ตั้งกระทู้ถูกไหม ไม่รู้แท็กห้องถูกไหม ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยคะ
มีเรื่องไม่สบายใจและอึดอัดใจมาก ไม่รู้จะไปปรึกษาหรือระบายกับใคร ขอเข้ามาปรึกษาและระบายในพันทิปนะค่ะ
เริ่มเลยดีกว่าค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า “เราอยากกลับไปชอบผู้ชายเหมือนเดิม” ฟังดูแปลกๆไหมค่ะ
เราก็เป็นผู้หญิงนี้ล่ะค่ะแต่เราชอบทอม แต่ก่อนสมัยเรียน ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะชอบทอม อาจเป็นเพราะตอนนั้นทอมยังไม่ระบายมากมั้งค่ะ อีกอย่างเราอยุ่บ้านนอก มีบ้างก็แค่ผู้หญิงห้าวๆไม่ได้ตัดผมสั้น แต่งตัวแมนๆเหมือนทุกวันนี้ ก่อนอื่นเราขอเล่าเรื่องราวๆต่างที่เกี่ยวกับทอมให้เพื่อนๆทุกคนฟังก่อนแล้วกันนะค่ะ
ตั้งแต่จำความได้เริ่มดูทีวีเป็นเรื่องเป็นราว ดาราคนแรกที่ชอบ คือพี่อ้อม สุนิสา เป็นดาราที่ปลื้มมากค่ะ
พอเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นอยู่ม.ต้น เราก็แอบชอบเพื่อนที่เป็นผู้ชายนะ พอขึ้นม.ปลาย ชอบรุ่นพี่ที่เป็นผู้ชายอีก แต่มีอยู่ช่วงหนึ่ง เราได้เจอพี่พยาบาล คนหนึ่งแก่น่าจะเป็นทอมแระ เพราะแก่ไม่เคยใส่กระโปรง ตัดผมสั้น ท่าทางห้าวๆ เราแอบชอบพี่เขามากๆ ถึงขั้นต้องแอบไปส่องหน้าพี่เขาที่รพ.ทุกวัน พอดีรร.อยู่ใกล้รพ. วันไหนที่ไม่เจอหน้าพี่แก่ ก็ขอได้ดูรูปที่เขาติดที่บอร์ดประชาสัมพันธ์ก็ดีใจแล้ว แล้วพอเราจบม.ปลายเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัย ที่ต่างจังหวัด
เราก็มีแฟนค่ะ แต่แฟนเป็นผู้ชายนะ และในช่วงที่เราเรียนอยุ่มหาวิทยาลัยก็มีแต่ผู้ชายนะที่มาจีบเรา ช่วงนี้ไม่มีทอมเข้ามาเกี่ยวเลย มีแต่เพื่อนเราที่มีแฟนเป็นทอม เห็นมันโทรมาทุก2 ชม. เรารู้สึกว่าแบบนี้มันเยอะเกินไป (ความรู้สึกตอนนั้นไม่ชอบทอมเลย) พอเรียนจบมาทำงานที่กทม.
บริษัทแรกที่เราเข้าทำงานก็มีทอมเข้ามาเกี่ยวสะแล้ว นึกสภาพเด็กบ้านนอกเข้ากรุงครั้งแรกนะค่ะ แต่งตัวเชยมากๆๆๆเหมือนคุณครูยังไงยังงั้น แต่งหน้าหรอโอ้ย!!! แต่งไม่เป็นหรอกค่ะ หัวฟูๆ ตัวดำๆ (นึกถึงสภาพตอนนั้นยังขำตัวเองอยู่เลย) แต่กลับมีทอมมาชอบนะค่ะ เป็นเพื่อนร่วมงานที่เข้ามาพร้อมกัน แต่ไม่รู้อะไรดลใจทำให้มาชอบเด็กบ้านนอกอย่างเรา ทุกเช้าที่เดินเข้ามาในห้องเทรนงานคำแรกที่ได้ยิน “คนน่ารักมาแล้ว” (แอบยิ้มอยู่ในใจ คริคริ) ไม่ว่าจะนั่งเทรนงานอยู่ หรือตอนเปลี่ยนห้องเทรน คุณเธอจะต้องโอบไหล่ จับมือ แทบจะกอดเลยในบ้างครั้ง เดินนี้ต้องประคองกันเลย 555 ที่จริงเรารู้ว่าเขาก็คงหยอกเล่นๆแระ ส่วนตัวเราเองก็ไม่ได้ถือสาเพราะเห็นว่าเป็นผู้หญิงด้วยกัน และที่สำคัญก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะชอบทอมได้หรอก (แต่ยอมรับว่ารู้สึกดีกับทอมมากขึ้น) แต่เราทำงานที่นั้นไม่นานเราก็เปลี่ยนบริษัท ทำให้เราไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย (ตอนนั้นเรายังไม่ได้เลิกกับแฟนผู้ชายนะค่ะ)
บริษัทที่สอง ก็มาเจอหัวหน้าที่มีแฟนเป็นทอมอีก แล้วจากนั้นก็เปลี่ยนมาเป็นหัวหน้าที่เป็นทอมเลย 555 เริ่มสงสัยชีวิตฉันทำมัยเจอแต่ทอมว่ะ เพื่อนรุ่นน้องที่ทำงานเคยถาม “พี่ถ้าเป็นพี่จะชอบทอมไหม” ตอนนั้นตอบไปว่า “ถามว่าชอบไหมก็ไม่นะ แต่ชอบมองมากกว่า แต่คงไม่เอามาเป็นแฟนหรอก” (ตอนนั้นยังมั่นใจตัวเอง555)
เวลาผ่านไปอีกประมาณปีกว่าๆ เราเลิกกับแฟนที่เป็นผู้ชาย (สาเหตุเขามีคนใหม่) ระยะเวลาที่คบกันก็ประมาณ 5 ปี ตั้งแต่เรียนปี 1 เทอม 2 ตอนนั้นที่เลิกกันเราก็อายุประมาณ 24-25 ตอนนั้นยอมรับว่าเสียใจมากเนื่องจากคบกันมานานพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรู้และเราก็วางแผนว่าอีกประมาณ 1 ปีแฟนเราจะไปขอ แต่ก็มาจบลงซะก่อน เราใช้เวลาทำใจอยู่นานกว่าจะทำใจได้ ในช่วงนั้นเราได้เข้าทำงานบริษัทใหม่แล้ว มีคนเข้ามาจีบหลายคนรวมทั้งคนเก่าๆเคยมาจีบตอนที่เรายังมีแฟนอยู่ เราเปิดโอกาสให้หลายคนนะยอมคุยยอมเปิดใจ แต่ไม่มีใครคุยแล้วคลิกเลยสักคน อาจเป็นเพราะเรากลัวเป็นเหมือนคนที่แล้วหรือป่าวไม่รู้
ตอนที่เข้ามาทำงานที่นี้ใหม่ๆเราก็ยังไม่คิดว่าเราชอบทอมนะ พี่ที่ทำงานถามว่าเราเป็นดี้ไหมยังตอบพี่เขาไปว่า”ป่าว!!!นู๋เป็นผู้หญิงชอบผู้ชายนี้แระ”
ทำงานที่นี้มาจะเกือบปีแล้วมีคนมาชอบแต่เราก็ไม่ชอบเขา จนเราได้คุยกับเพื่อนที่ทำงานด้วยกันคนหนึ่ง เขาเป็นทอม เข้างานมาพร้อมกัน แต่เราไม่เคยคิดกับเขาเกินเพื่อนนะ วันหนึ่งเขาเลิกกับแฟนทำให้เราคุยกันมากขึ้นอาจเป็นเพราะเราทำงานมาด้วยกันนานพอสมควรเลยสนิทกันมากขึ้นด้วยแระ เราเริ่มคุยกันทุกวันหลังเลิกงาน เรารู้สึกดีมีความสุขยังไงบอกไม่ถูก สุดท้ายเราก็ตกลงคบกัน เขาไม่เคยทำให้เราเสียใจ มีแต่เราที่ชอบว่าเขาแรงๆ เรารักกันมาก เขาดีกับเราอย่างที่เราไม่เคยเจอมาก่อน แต่เพราะระยะทางที่ห่างกัน ทำให้เราต้องเลิกกัน (เราย้ายกลับมาประจำที่ต่างจังหวัด)
และเราก็มีแฟนใหม่ เป็นทอมเหมือนเดิม...............(สรุปทั้งชีวิตมีแฟน 3 คน เป็นชาย 1 ทอม 2 )
เราเป็นลูกสาวคนเล็กและเป็นลูกสาวเดียวของที่บ้าน ถามว่าพ่อแม่หวังที่อยากเห็นลูกแต่งงานไหม เราคิดว่าท่านหวังมาก แต่ด้วยที่พ่อแม่เราไม่เคยว่าหรือบังคับอะไรมากมายๆ แก่ก็เลยไม่เคยพูดเรื่องนี้เท่าไร เราพาแฟนที่เป็นทอมกลับบ้าน ท่านก็ดูออกว่าเรามีแฟนเป็นทอม เพราะเราไม่เคยพาใครกลับบ้านด้วยเลย
เรารู้ว่าที่บ้านตั้งความหวังกับเรามากในเรื่องแต่งงาน ณ.ตอนนี้เราก็อายุมากพอแล้วอีกสองสามปี ก็จะ 30 แล้วแต่เรายังไม่มีแฟน
แม่เคยเล่าให้ฟังว่าคนแถวบ้านมาถามว่าแม่ไม่ยอมให้ลูกสาวแต่งงาน แม่ก็เลยบอกว่า “ใครไม่ให้มันแต่ง มันไม่แต่งเองจะให้ทำไงล่ะ ถ้ามีคนมาขอตอนนี้นะยกให้เลย”
ตอนนี้เราเลยรู้สึกอึดอัดมากเพราะเราไม่ได้ชอบผู้ชายเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เวลาที่เราเจอผู้ชายนะไม่ว่าจะหล่อแค่ไหนมันก็รู้สึกเฉยๆ กลับกันเวลาที่เราเจอทอมนะ หัวใจมันเต้นแรง เลือดฉูบฉีด ยังไงบอกไม่ถูกเลย เหมือนกลับไปเป็นสมัยวัยรุ่นที่เวลาเดินผ่านคนที่เราแอบชอบยังไงยังงั้นเลยล่ะ
ทุกวันนี้เรามานั่งคิดนะ ว่าเราจะทำไงดี ทำตามหน้าที่ของลูกหาผู้ชายสักคนแต่งงาน หรือทำตามใจตัวเอง
แต่การที่เราจะหาผู้ชายดีๆสักคนไม่ต้องดีมาก ว่ายากแล้ว ตอนนี้การที่เราจะทำใจให้กลับมารักผู้ชายนี้สิมันยากยิ่งกว่า
เรื่องที่อยากระบายอยากปรึกษาก็ประมาณนี้ล่ะค่ะ ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
มือใหม่หัดตั้งกระทู้ ^^
ทำยังไงให้กลับมาชอบผู้ชายเหมือนเดิม?????
ไม่รู้ตั้งกระทู้ถูกไหม ไม่รู้แท็กห้องถูกไหม ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยคะ
มีเรื่องไม่สบายใจและอึดอัดใจมาก ไม่รู้จะไปปรึกษาหรือระบายกับใคร ขอเข้ามาปรึกษาและระบายในพันทิปนะค่ะ
เริ่มเลยดีกว่าค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่า “เราอยากกลับไปชอบผู้ชายเหมือนเดิม” ฟังดูแปลกๆไหมค่ะ
เราก็เป็นผู้หญิงนี้ล่ะค่ะแต่เราชอบทอม แต่ก่อนสมัยเรียน ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะชอบทอม อาจเป็นเพราะตอนนั้นทอมยังไม่ระบายมากมั้งค่ะ อีกอย่างเราอยุ่บ้านนอก มีบ้างก็แค่ผู้หญิงห้าวๆไม่ได้ตัดผมสั้น แต่งตัวแมนๆเหมือนทุกวันนี้ ก่อนอื่นเราขอเล่าเรื่องราวๆต่างที่เกี่ยวกับทอมให้เพื่อนๆทุกคนฟังก่อนแล้วกันนะค่ะ
ตั้งแต่จำความได้เริ่มดูทีวีเป็นเรื่องเป็นราว ดาราคนแรกที่ชอบ คือพี่อ้อม สุนิสา เป็นดาราที่ปลื้มมากค่ะ
พอเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นอยู่ม.ต้น เราก็แอบชอบเพื่อนที่เป็นผู้ชายนะ พอขึ้นม.ปลาย ชอบรุ่นพี่ที่เป็นผู้ชายอีก แต่มีอยู่ช่วงหนึ่ง เราได้เจอพี่พยาบาล คนหนึ่งแก่น่าจะเป็นทอมแระ เพราะแก่ไม่เคยใส่กระโปรง ตัดผมสั้น ท่าทางห้าวๆ เราแอบชอบพี่เขามากๆ ถึงขั้นต้องแอบไปส่องหน้าพี่เขาที่รพ.ทุกวัน พอดีรร.อยู่ใกล้รพ. วันไหนที่ไม่เจอหน้าพี่แก่ ก็ขอได้ดูรูปที่เขาติดที่บอร์ดประชาสัมพันธ์ก็ดีใจแล้ว แล้วพอเราจบม.ปลายเข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัย ที่ต่างจังหวัด
เราก็มีแฟนค่ะ แต่แฟนเป็นผู้ชายนะ และในช่วงที่เราเรียนอยุ่มหาวิทยาลัยก็มีแต่ผู้ชายนะที่มาจีบเรา ช่วงนี้ไม่มีทอมเข้ามาเกี่ยวเลย มีแต่เพื่อนเราที่มีแฟนเป็นทอม เห็นมันโทรมาทุก2 ชม. เรารู้สึกว่าแบบนี้มันเยอะเกินไป (ความรู้สึกตอนนั้นไม่ชอบทอมเลย) พอเรียนจบมาทำงานที่กทม.
บริษัทแรกที่เราเข้าทำงานก็มีทอมเข้ามาเกี่ยวสะแล้ว นึกสภาพเด็กบ้านนอกเข้ากรุงครั้งแรกนะค่ะ แต่งตัวเชยมากๆๆๆเหมือนคุณครูยังไงยังงั้น แต่งหน้าหรอโอ้ย!!! แต่งไม่เป็นหรอกค่ะ หัวฟูๆ ตัวดำๆ (นึกถึงสภาพตอนนั้นยังขำตัวเองอยู่เลย) แต่กลับมีทอมมาชอบนะค่ะ เป็นเพื่อนร่วมงานที่เข้ามาพร้อมกัน แต่ไม่รู้อะไรดลใจทำให้มาชอบเด็กบ้านนอกอย่างเรา ทุกเช้าที่เดินเข้ามาในห้องเทรนงานคำแรกที่ได้ยิน “คนน่ารักมาแล้ว” (แอบยิ้มอยู่ในใจ คริคริ) ไม่ว่าจะนั่งเทรนงานอยู่ หรือตอนเปลี่ยนห้องเทรน คุณเธอจะต้องโอบไหล่ จับมือ แทบจะกอดเลยในบ้างครั้ง เดินนี้ต้องประคองกันเลย 555 ที่จริงเรารู้ว่าเขาก็คงหยอกเล่นๆแระ ส่วนตัวเราเองก็ไม่ได้ถือสาเพราะเห็นว่าเป็นผู้หญิงด้วยกัน และที่สำคัญก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะชอบทอมได้หรอก (แต่ยอมรับว่ารู้สึกดีกับทอมมากขึ้น) แต่เราทำงานที่นั้นไม่นานเราก็เปลี่ยนบริษัท ทำให้เราไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย (ตอนนั้นเรายังไม่ได้เลิกกับแฟนผู้ชายนะค่ะ)
บริษัทที่สอง ก็มาเจอหัวหน้าที่มีแฟนเป็นทอมอีก แล้วจากนั้นก็เปลี่ยนมาเป็นหัวหน้าที่เป็นทอมเลย 555 เริ่มสงสัยชีวิตฉันทำมัยเจอแต่ทอมว่ะ เพื่อนรุ่นน้องที่ทำงานเคยถาม “พี่ถ้าเป็นพี่จะชอบทอมไหม” ตอนนั้นตอบไปว่า “ถามว่าชอบไหมก็ไม่นะ แต่ชอบมองมากกว่า แต่คงไม่เอามาเป็นแฟนหรอก” (ตอนนั้นยังมั่นใจตัวเอง555)
เวลาผ่านไปอีกประมาณปีกว่าๆ เราเลิกกับแฟนที่เป็นผู้ชาย (สาเหตุเขามีคนใหม่) ระยะเวลาที่คบกันก็ประมาณ 5 ปี ตั้งแต่เรียนปี 1 เทอม 2 ตอนนั้นที่เลิกกันเราก็อายุประมาณ 24-25 ตอนนั้นยอมรับว่าเสียใจมากเนื่องจากคบกันมานานพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรู้และเราก็วางแผนว่าอีกประมาณ 1 ปีแฟนเราจะไปขอ แต่ก็มาจบลงซะก่อน เราใช้เวลาทำใจอยู่นานกว่าจะทำใจได้ ในช่วงนั้นเราได้เข้าทำงานบริษัทใหม่แล้ว มีคนเข้ามาจีบหลายคนรวมทั้งคนเก่าๆเคยมาจีบตอนที่เรายังมีแฟนอยู่ เราเปิดโอกาสให้หลายคนนะยอมคุยยอมเปิดใจ แต่ไม่มีใครคุยแล้วคลิกเลยสักคน อาจเป็นเพราะเรากลัวเป็นเหมือนคนที่แล้วหรือป่าวไม่รู้
ตอนที่เข้ามาทำงานที่นี้ใหม่ๆเราก็ยังไม่คิดว่าเราชอบทอมนะ พี่ที่ทำงานถามว่าเราเป็นดี้ไหมยังตอบพี่เขาไปว่า”ป่าว!!!นู๋เป็นผู้หญิงชอบผู้ชายนี้แระ”
ทำงานที่นี้มาจะเกือบปีแล้วมีคนมาชอบแต่เราก็ไม่ชอบเขา จนเราได้คุยกับเพื่อนที่ทำงานด้วยกันคนหนึ่ง เขาเป็นทอม เข้างานมาพร้อมกัน แต่เราไม่เคยคิดกับเขาเกินเพื่อนนะ วันหนึ่งเขาเลิกกับแฟนทำให้เราคุยกันมากขึ้นอาจเป็นเพราะเราทำงานมาด้วยกันนานพอสมควรเลยสนิทกันมากขึ้นด้วยแระ เราเริ่มคุยกันทุกวันหลังเลิกงาน เรารู้สึกดีมีความสุขยังไงบอกไม่ถูก สุดท้ายเราก็ตกลงคบกัน เขาไม่เคยทำให้เราเสียใจ มีแต่เราที่ชอบว่าเขาแรงๆ เรารักกันมาก เขาดีกับเราอย่างที่เราไม่เคยเจอมาก่อน แต่เพราะระยะทางที่ห่างกัน ทำให้เราต้องเลิกกัน (เราย้ายกลับมาประจำที่ต่างจังหวัด)
และเราก็มีแฟนใหม่ เป็นทอมเหมือนเดิม...............(สรุปทั้งชีวิตมีแฟน 3 คน เป็นชาย 1 ทอม 2 )
เราเป็นลูกสาวคนเล็กและเป็นลูกสาวเดียวของที่บ้าน ถามว่าพ่อแม่หวังที่อยากเห็นลูกแต่งงานไหม เราคิดว่าท่านหวังมาก แต่ด้วยที่พ่อแม่เราไม่เคยว่าหรือบังคับอะไรมากมายๆ แก่ก็เลยไม่เคยพูดเรื่องนี้เท่าไร เราพาแฟนที่เป็นทอมกลับบ้าน ท่านก็ดูออกว่าเรามีแฟนเป็นทอม เพราะเราไม่เคยพาใครกลับบ้านด้วยเลย
เรารู้ว่าที่บ้านตั้งความหวังกับเรามากในเรื่องแต่งงาน ณ.ตอนนี้เราก็อายุมากพอแล้วอีกสองสามปี ก็จะ 30 แล้วแต่เรายังไม่มีแฟน
แม่เคยเล่าให้ฟังว่าคนแถวบ้านมาถามว่าแม่ไม่ยอมให้ลูกสาวแต่งงาน แม่ก็เลยบอกว่า “ใครไม่ให้มันแต่ง มันไม่แต่งเองจะให้ทำไงล่ะ ถ้ามีคนมาขอตอนนี้นะยกให้เลย”
ตอนนี้เราเลยรู้สึกอึดอัดมากเพราะเราไม่ได้ชอบผู้ชายเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เวลาที่เราเจอผู้ชายนะไม่ว่าจะหล่อแค่ไหนมันก็รู้สึกเฉยๆ กลับกันเวลาที่เราเจอทอมนะ หัวใจมันเต้นแรง เลือดฉูบฉีด ยังไงบอกไม่ถูกเลย เหมือนกลับไปเป็นสมัยวัยรุ่นที่เวลาเดินผ่านคนที่เราแอบชอบยังไงยังงั้นเลยล่ะ
ทุกวันนี้เรามานั่งคิดนะ ว่าเราจะทำไงดี ทำตามหน้าที่ของลูกหาผู้ชายสักคนแต่งงาน หรือทำตามใจตัวเอง
แต่การที่เราจะหาผู้ชายดีๆสักคนไม่ต้องดีมาก ว่ายากแล้ว ตอนนี้การที่เราจะทำใจให้กลับมารักผู้ชายนี้สิมันยากยิ่งกว่า
เรื่องที่อยากระบายอยากปรึกษาก็ประมาณนี้ล่ะค่ะ ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
มือใหม่หัดตั้งกระทู้ ^^