แฟนก็ยังไม่ใช่ พี่น้องเพื่อน ก็ไม่เชิง .......เคยรู้สึกอึกอัดบ้างมั้ยกับความรู้สึกที่ไม่ชัดเจน คุยกันเกินความรู้สึกของคนรู้จัก พี่น้อง หรือเพื่อน แต่...เวลามีคนถามว่าเราเป็นอะไรกัน กลับตอบคำถามนั้นไม่ได้ ... จะทำยังไงกับามรู้สึกแบบนี้ดีคะ  ...
เราจะเล้าเรื่องราวให้ทุกคนฟัง.....
มันเริ่มจากเราเป็นเด็กม.ต้น หน้าตากากๆคนนึ่ง ตอนนั้นอยู่ซักประมาน ม2 ประมานนี้ ตอนนั้นเจอกันพี่เขาครั้งแรก.... พี่อู่รถตู้นี่แหละ555 พอดีเรากับพี่เขาก็ขึ้นรถไปเรียนสายเดียวกัน ตอนแรกที่เจอกัน เรากลับรู้สึกเฉยๆกับคนๆนี้มาก ... แต่พอเจอกันทุกวัน เริ่มเห็นพี่เขายิ้ม เรายิ่งชอบมากขึ้นๆๆๆๆ (เราเป็นคนชอบคนยิ้มเก่ง ยิ้มหวาน) ..หลังจากนั้นเราก็เริ่มสืบชื่อเฟส อะไรก็ตามที่สามารถจะรู้ได้ 55 เเต่บังเอิญมาก เพื่อนเรารู้จักพี่เขาและมีเฟสบุ๊ค เราเลยขอแล้วแอดเฟรนด์ไป .... เราเริ่มทักเขา คุยกับเขา แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เจอกันพี่เขาก็เริ่มยิ้ให้ จนพี่เขาจบเข้ามหาลัย แล้วอยู่ประมานม.3แล้ว  ตอนนั้นความคิดเด็กๆทำให้เราคิดว่า เราชอบพี่เขาจริง...เลยตัดสินใจบอกพี่เขาไปว่าชอบ..แล้วให้ของขวัญไป .แต่...บนไทม์ไลน์ ก็ขึ้นโพส สถานะ พี่เขากับ...แฟน ตอนนั้นถึงกับน้ำตาร่วงเลยอ่ะ เราพยายามไม่ทัก เจอก็ไม่ยิ้มไม่พูดอะไร จะได้ลืมซักที แต่ไม่เลยไม่ลืมเลย...แต่เรากลับมาคิดอีกมุมว่า เเฟนพี่เขาสวย...ทำไมเราจะสวยไม่ได้วะ!! เราเลยตัดสินในเปลี่ยนแปลงตัวเอง...ไม่ใช่เพื่อเขา เเต่เพื่อตัวเองต่างหาก...เราดูดี ใครๆก็อยากคุยกับเราจริงมั้ย? ... พอขึ้นม.4เราเริ่มจัดฟันที่ห่างๆน่าเกลียดๆ เริ่มดูเเลหน้า สิว และหุ่นตัวเอง ออกกำลังกายมาเรื่อง...ด้วยความที่เราเป็นคนร่างใหญ่เลยไม่ได้ลดลงมากมายอะไรนักแต่ดูดีกว่าแต่ก่อนแน่นอน เราเชื่อ....จากนั้นคิดว่า เราน่าจะลืมแล้วมองหากำลังใจใหม่ๆสักที คนสมัยนี้อย่างน้องต้องมีความที่เป็นกำลังใจในการทำอะไรๆซักอย่าง ว่ามั้ย?5555/// เเต่ผิดคาด ไทม์ไลน์เรา ขึ้นโพสของพี่เขา ที่ตัดพ้ออะไรซักอย่าง เราเลยตัดสินใจลองทำลายกำเเพงลง แล้วทักพี่เขาไปอีกครั้ง..ถามพี่เขาว่าเป็นอะไรหรอ? พี่เขาตอบกลับมาว่าเลิกกับแฟนแล้ว...ความรู้สึกของเราหลากหลายมากตอนนั้น...ทั้งดีใจ ทั้งสงสารพี่เขา //เราเลยทำได้แค่ปลอบใจพี่เขาไป จากนั้นเราก็คุยกันผ่านเฟสบุ๊คมากเรื่อยๆ...ตอนนั้นเราถามพี่เขาว่าเล่นไลน์ไหม?พี่เขาตอบว่าเล่น เลยให้เบอร์เรา ตอนแรกเรางง มาก ให้เป็นมาทำไม เราเลยสรุปว่าคงใช้เป็นไอดีมั้ง...เราเลยถือโอกาส แมมเบอร์เขาไว้เเล้วก็ได้ไลน์มาอีก>< ...เราคุยกันทุกอย่างทุกเรื่อง...พอนานๆเข้า เราก็คิดเข้าข้างตัวเองว่า เค้าคิดอะไรกับเรามั้ย? ....หรือเห็นเราเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น แต่ก็ไม่กล้าถาม เพราะเรากลัวคำตอบที่ตอบมา-3- ....แต่พอเราคุยกับเรื่อยๆ ก็เป็นอีกแล้ว...เขากลับหาเงียบไปอีกแล้ว...น้อยใจ น้อยใจมากรู้มั้ย....เขาหายไปประมาน เกือบสองเดือนได้ทั้ง...จู่ๆเขาก็ทักมาอีกหลังจากที่หายไป...เขาบอกว่า พี่ขอโทษนะที่หายไป... ความรู้สึกเราตอนนั้นคือดีใจมาก เขาเเคร์ความรู้สึกเราใช่มั้ย ดีใจจัง..//เราเลยบอกเขาไปว่า เราไม่ได้โกรธ...เขาก็อธิบายมาอีกว่า เขานะเรียนหนัก ไหนจะทำงานอีก...เราเข้าใจทันทีเลย พี่เขาทำงานหาเงินเรียนสินะ ไม่ใช่ว่าจน แค่อยากช่วยเหลือเองเท่านั้น ขยันจัง คนคนนี้^^ ยิ่งรักเลยสินะ 5555 ความรู้สึกหัวใจพองโตกลับมาอีกครั้ง...คุยกัน...ไปไหนก็บอก ... จะนอนต้องฝันดี ... ความรู้สึกแบบนี้กลับมาอีกครั้งพร้องกับความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นๆเรื่อยๆ  พอเราขึ้นม.5 บอกเลยกำลังใจที่มีนอกจากพ่อแม่เเล้ว ก็ได้จากคนคนนี้แหละ >//< จากเมื่อก่อนเราคุยกันแต่ในเฟสบุ๊ค เราก็เจอกันบ่อยขึ้น ทั้งบังเอิญ และตั้งใจจะเจอกัน   คุยกันมากขึ้น....มีออยู่วันนึ่ง เเถวบ้านเราจัดงานเเละวบ้านออกบู๊ทร้านขายของ...เราเลยบอกพี่เขาว่าบ้านเรามีงาน...พี่เขาก็ตอบกลับมาเลยว่า รอนะ เดี๋ยวพี่ไป ..โห// ตอนนั้นไม่คิดว่าจะมาจริงๆนะ แต่ไอ่เรานี่ก็รอๆเลย ... แล้วก็มาจริงด้วย// ตอนที่เดินเข้ามาทักเรานี้ทุกคนหันมองกันเลยทีเดียว เพราะยืนอยู่หน้าร้านเราแล้วทั้งร้านมี พ่อเเม่ พี่น้องญาติๆนี่อยู่กันครบ 555 พี่เขาเข้าไปอุดหนุนร้านเรา ... แล้วก็มายืนคุยกับเรา หน้าร้านนั้นแหละ ขนาดยืนห่างพอสมควร มือเรานี่สั่นเลย ไม่กล้าตาเลยแหละ เขาก็ชวนคุยไปเรื่อยๆ แล้วพี่เขาก็ขอตัวกลับไป ... เฮ้อใจเต้นเลย พอกลับบ้านนี่มีแต่คนถามๆๆๆๆๆว่าพี่เขาเป็นใคร ...แล้วจะให้ตอบว่าไงหรอ งั้น....ตอบว่าเป็นพี่ที่รู้จัก หรอ อืม....  หลังจากนั้น พี่เขาก็เริ่มมีปฏิกิริยาที่แปลกมากขึ้น จากที่ไม่ค่อยไลค์รูปเรา กลับไลน์ทุกรู้ที่ลง ไลค์ทุกโพส เเสดงความเห็นกับเราตลอดเลย ...ดีใจนะ ดีใจมากๆ....มีอยู่วันนึ่ง เขาโพสรูปปลาทองสองตัว บรรยายว่าซื้อปลามาให้อยู่เป็นเพื่อนกันจะได้ไม่เหงาเหมือนเจ้าของมัน ผมเป็นคนโรแมนติกนะแต่จะเเสดงให้คู่ชิวิตผมเห็เท่านั้น ....หลังจากนั้นเขาก็ทักมาเป็นรู้สติ๊กเกอร์ร้องให้ ...เราตอบว่าเป็นอะไร ? เขาตอบว่า เป็นคนโรแมนติกคับ//// อืม ข้อความสั้นดูกวนๆ ทำให้เราใจสั่นไม่ใช่เล่นเลยอ้ะ /พี่เขาบอกเราว่า พี่เขายังเก็บของขวัญ(ตอนม3บอกชอบแล้วให้ไป)ไว้อยู่เลย ยังอยู่ดีด้วย เราบอกให้พี่เขาทิ้งไป มันเน่า(เราอายมากกว่า ความคิดเด็กตอนนั้น) แต่เขาบอกว่า จะเก็บไว้ อยากเก็บไว้นะ เราเลยไม่พูดอะไร เพราะเขินไงงงง><// อีกอันหนึ่งคือ พี่เขาเเละเราอ้ะ จะบอกฝันดีแล้วนะพร้องกันทุกคืนเลย ...แต่ไม่กี่วันที่ผ่านมา คือเรา เล่นบาส(วิชาพละ)มาเหนื่อยมาก เลยอาบน้ำแล้วเผลอหลับไป พี่เขาทักมา เราไม่ได้ตอบอะไรเลย จนตอนเช้าเราตอบกลับไป ขอโทษที่ไม่ตอบ เผลอหลับไป .... พี่เขาบอกว่า งอน! แล้วส่งสติ๊กเกอร์งอนน่ารัก มาอันนึ่ง  เราเริ่มง้อทันทีเลย 5555 มันน่ารักมากนะสำหรับคนที่งอนแล้วบอกว่างอน // พอหายงอน เขาก็ถามว่า ต่อไปนี้จะตอบเค้ามั้ย  เราเลยตอบว่า ตอบสิ ตอยตลอดเลย 5555 รู้สึกดีนะ>< //เมื่ออาทิตย์ก่อน...เราไป ทัศนศึกษากับที่รร.มา ตอนเช้ามีไกด์นำทางมา แล้วพี่เขาแจกของ เราเลยส่งรูปของนั้น คือพวงกุญเเจรูปหัวใจ ให้ดูแล้วบอกพี่เขาว่า เนี้ยๆ พี่ไกด์ให้ใจมา....พี่เขาตอบเพียง 5555 แลเวก็เงียบไปเลย จนตอนเที่ยงเราทักไป ถามว่ากินข้าวยัง เขาก็ไม่ตอบ (ไปเที่ยวบ้านหมีเทดดี้เเบร์ ที่พัทยา) เราเดินไปเจอหมีตัวนึ่ง กำลังทำหน้าหงอยๆ เราเลยถ่ายรูปเเล้วลองส่งไปง้อดู เเล้วก็จริงๆนะ พี่เขาตอบกลับมา เลย แล้วก็คุยกันปกติ ไม่กล้าถามว่างอนมั้ย เพราะ เราไม่กล้า กลัวคิดไปเองว่างอน .... เราซื้อของฝากกลับมาให้พี่เขา เราเลยนัดกับเพื่อจะให้ของฝาก พี่เขาถามว่า อยากเจอพี่มั้ย  เราก็บอกว่า อยากสิ จะเอาของฝากไม่ใช่หรอ? เเล้วพี่ละ  พี่เขาตอบว่าอยากสิ เราเลยแกล้งถามไปว่า ชอบเค้าอ้ะดิ๊  พี่เขาเงียบเลย ไม่นานเราก็เปลี่ยนเรื่องคุย เฮ้อ...ไม่ถามก็ได้ไง   //พี่เขานัดเราว่าเจอกัน วันนั้นเราไม่กล้าไปคนเดียวเลยจะไปกับเพื่อนกับน้อง... พอเราไปถึง...น้องเราบอกว่า พี่เขาขี่จักรยานผ่านไปแล้ว โห ความรู้สึกแบบใจล่นไปที่ตาตุ่มเลย เพื่อนเราเลยบอกว่า เห้ย!มีเบอร์ไม่ใช้อ้อ โทรดิ โทรไป ในชีวิตนี้ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้โทรไป ครั้งเเรกเลยนะ เอาละ เราตัดสินใจโทรไป...ฮัลโหล..... /// คือ เสียง เสียงหล่อมากกกกก ///  พี่ เค้าเองนะ (พี่เขาอ่อ เหมือนรู้ทันทีเลย) พี่อยู่ไหน // พี่ขี่จักรยานออกมาแล้ว เดี๋ยวๆรอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวย้อนกลับไป.... ห้ะๆ? อย่ามาๆ อัตราย ถนนใหญ่นะ ....ไม่เอาๆ รอเเปบนึ่ง เดี๋ยวไป ...เราวางสาย ไม่ถึง สิบนาที ....หืมมมม ขี่จักรยานมา! เท่ชะมัด หน้าเราแดง เหงื่อนี่ไหลเต็มมือเลย ... พี่เขาถอดหมวกกันน็อคจักรยานออก >< เรายื่นของให้ (ตุ๊กตาหมีสีเทากับช็อกโกเเลตชื่อพี่เขา) พี่เขารับไปแล้ว หยิบตุ๊กตาหมีขึ้นมาดู //เเล้วพูดว่า ตุ๊กตาหรอ? เราตอบว่า ไม่อยากได้อ่อ งั้นเอาคือมา .... พี่เขารีบดึงกลับ เอาสิๆๆๆ แล้วก็ยิ้ม ให้ ขอบคุณนะ พี่เขาบอก อืม.... พี่เขาบอกว่า นึกว่าจะไม่มาแล้ว เลยถอดใจดกลับ(คือมารอเรานานเเล้วไง555) เราเลยบอกว่า นี่ก็นึกว่านี่ไม่มาเหมือนกัน-3-(ชี้ตัวเองกับพี่เขา) พี่บอกว่า มาสิ ต้องมาอยุ่เเล้ว^^ (ยิ้มอีกแล้ว งื้ออออออ) เรายืนคุยกับเรื่อยๆ จนเราบอกว่าจะกลับ พี่เขาถามว่าจะกลับยังไง เราบอกว่า เดี๋ยวนั่งรถกลับไง  พี่เข้าบอกว่า ไปกับเค้าป้ะละเดี๋ยวไปส่ง แล้วตบเบาะจักรยาน.... เราก็บ่นให้เลยจ้า บ้าหรอ กลับยังไง เบาะก็เบาะเดี่ยว ไหนจะน้องจะเพื่อน บลาๆๆๆ เราก็บ่นๆไป พี่เขาก็ขำอย่างเดียว หือออ..ไอ่บ้า ขำอะไรนักหนาเล่า... พอเราขึ้นรถมา พี่เขาขี่จักรยานตามมาเรื่อยๆ ได้สักพัก เราก็โบกมือให้เราบนรถ แล้วเลี้ยวกลับไป >< พอกลับบ้าน.... พี่เขาถ่ายรูปของที่เราให้ ตุ๊กตาหมี...แล้วก็กล่องช็อกโกเเลตชื่อพี่เขา วางพิงกลับตู่ปลาทองของเขา มาให้เราดู ...เเล้วบอกเราว่า ขอบคุณนะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ชอบมากจริงๆ  

#เป็นไงบ้างเรื่องเรา ดูเหมือนจะชัดเจน แต่ไม่เลย ออกจากปากสักคำก็ไม่มี...หรือเราจะคิดว่า การกระทำดีกว่าคำพูด ดีมั้ย ทุกคน
#เรื่องจริงไม่อิงนิยายคะ