สวัสดีครับ เรื่องมีอยู่ว่า. คืนนั้นเราได้ไป เที่ยวผับ แล้วไปเจอผญ.คนนึง
เธอสวยมาก เราแอบชอบเขาเลยครับ ด้วยความเป็นคนขี้อาย เราก็ใช้เพื่อนไปถามว่าเขาชื่ออะไร เรียนที่ไหน
ปรากฎว่าได้ผลครับ รู้ชื่อเเละที่เรียนของเขา สมมุติชื่อเขานะครับ เขาชื่อ มิว ละกัน พอออกจากผับ
เรานี่แทบจะแอบไปดูเขาเลย เเล้วก็เห็นรถเขา คือจำป้ายทะเบียนรถเขาเลยครับ พออีกวัน ก็
ไปไล่ถามเพื่อนที่อยู่ มอเดียวกับเขา ว่ารู้จักมิวมั้ย ปี 2 เรียนไรไม่รู้แต่รู้ว่าขับรถเก๋งสีแดง เพื่อนก็ต่างบอกไม่รู้
เราก็หมดหวังละ คิดว่าคงหาเค้าไม่เจอแล้วละ พออีก2อาทิตย์ ก็มีเพื่อนคนนึง ส่งเฟสของมิวมาให้ เเล้วถามว่า คนนี้ปะ โหย เรานี่ดีใจใหญ่อะ☺️☺️☺️☺️
รีบแอดไปเลยครับ. แต่เวลาผ่านไป 3 วัน เค้าก็ยังไม่รับแอด
เราก็เลยไปไลค์รูปรัวๆๆๆ (หยิ่งจริงๆเเม่เซเลป)😡😒
เค้าก็ยังไม่รับแอด เวลาผ่านไป 3เดือน เราก็ยังส่องเฟสมิวไปเรื่อยๆ
จนวันนั้น วันที่13 เมษา เราได้ตัดสินใจ ทักข้อความเฟสบุ้คของมิวไป
แล้วก็ได้คุยกันมาตลอด ตอนที่ผมขอเบอร์ของมิวครั้งเเรกผมโทรไปเลยครับ คือไอ่เพื่อนผมครับมันบอกว่าถ้าโทรศัพท์ไปจะดูว่าการจีบครั้งนี้โคตรลงทุนชิ้บหายวายวอด มิวจะได้เห็นความตั้งใจของผมที่มากกว่าผู้ชายบางคนที่ไปจีบมิวแล้วโทรไลน์ โทรเฟสไทม์ไป โห่ยบอกตรงๆครับผมไม่รอ ไรเลยโทรไปเลยสิครับ เสียเท่าไหร่ไม่ว่างกันขอให้ได้คุยทุกวันก็พอใจ ผมก็โทรไปครับ โทรไปเฝ้าจนมิวหลับ พอหลังๆมาคุยๆๆกันอยู่แล้วแม่ผมก็อาละวาดใหญ่เลยครับค่าโทรศัพท์เกือบสองพันมิวได้ยิน ถึงกลับบอกว่าวันหลังโทรไลน์มานะ เฟสไทม์ก็ได้ หลังจากนั้นก็โทรเฝ้ากันหลับ เป็นเวลา 5-6เดือน
มีฉายาให้เรียกกัน ว่า หมี กับ อ้วน ตัวเราเองเป็นหมี ส่วนมิวนั้นเราชอบเรียกว่าอ้วน
ไม่ใช่ว่ามิวอ้วนหรอกนะ เป็นเพราะเราคิดว่ามันน่ารักดี เลยเรียก เรียกจนชินปาก
เรากับมิวก็ดูว่าจะไปด้วยกันได้ดี จนบางครั้งเราเองก็อดคิดไม่ได้เลยว่ามิวก็คิดเหมือนเรา
พอวันนึ่งครับ ผมเรียนอยู่ที่มศว.บ้านจริงๆผมอยู่เชียงใหม่ครับ แล้วมิวก็เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ครับ
บ้านของมิวอยู่อยุธยาครับ ตอนนั้นเราคุยกันช่วงปิดเทอมครับ พอเปิดเทอมผมก็กลับมาเรียนที่มศว.ครับ
มิวเองก็ยังไม่เปิดเทอมครับ เราก็คุยกันทุกวันมาตลอดครับ คือคุยกันจนเพื่อนของผมหลายคนก็ถามว่ามิวเป็นแฟนของผมหรือป่าว
ผมก็ตอบว่าไม่ใช่ครับ (ก็ไม่ใช่แฟนกันจริงๆ) แล้วพอ 3 วันก่อนที่มิวจะเปิดเทอม ผมก็ถามมิวว่าจะกลับมอเมื่อไหร่
มิวก็บอกว่าอีก 2-3 วันนี้แหละ ผมเลยถามต่อว่าทำไงกลับ กลับกับใคร มิวก็ตอบมาครับ ว่า ขับรถกลับกับคนเดียว เพื่อนกลับไปแล้ว
ผมเองก็เป็นห่วงเธอครับเลยพูดเล่นๆๆไปว่า เรานั่งไปเป็นเพื่อนไหม ? มิวก็บอกว่ากล้าก็มาสิ
ผมเองช่วงนั้นเป็นหยุดวันแม่พอดีครับ เลยกะว่าจะกลับบ้านด้วย ก็เลยโอเคตกลงไปครับ
ผมก็นั่งรถจาก องค์รักษ์ไปรังสิต และต่อจากฟิวเจอร์ไปอยุธยาครับ เพื่อจะไปหามิวแล้วกลับเชียงใหม่พร้อมกัน
บอกก่อนนะครับทุกครั้งที่ผมกลับบ้านและกลับมาเรียนผมจะนั่งเครื่องบินตลอดนะครับ
ไม่ใช่ว่ารวยอะไรนะครับ ผมเกลียดการนั่งรถมากเพราะผมเป็นคนขี้เมาเหล้านะครับ เอ้ยยยย เมารถ ครับๆ ผมเมารถ
เเต่เพื่อมิวครับ ผมอยากเห็นหน้าเธออีกครั้ง ผมเลยทนครับ  (ดูน้ำเน่านะครับ แต่ทำไงได้ก็ผมชอบเขานิครับ)
#เพื่อนหลายคนก็บอกให้ผมบอกเธอไปเลยว่ารู้สึกยังไงเเต่คือผมไม่กล้าครับ+การที่กลัวว่าจะไม่ได้คุยกับเธออีกก็เลยต้องเก็บไว้ในใจ

พอผมมาเจอมิว ผมโคตรอยากเข้าไปกอดเธอเลยครับ ตอนนั้นก็มุ้งมิ้งกันตลอดทางครับ
ตอนแรกมิวเป็นคนขับครับ พอขับมาได้สักพักผมเลยบอกว่าเปลี่ยนผมขับก็ได้นะ
แล้วมิวก็ให้ผมขับครับ ในรถก็คุยกันเรื่องเรื่อยเปื่อยแหละครับ ผมรู้สึกใจสั่นๆยังไงบอกไม่ถูกครับ
ขับมาตลอดจนถึงเชียงใหม่ครับ ในตอนเช้าครับ. ผมก็พามิวไปกินโจ๊กต้นพยอม ที่อยู่หลังมช.ครับ
พอกินข้าวเสร็จ ผมก็พามิวไปส่งที่หอครับ แล้วโทรเรียกให้เพื่อนของผมมารับผมที่หอมิว
คือเพื่อนผมที่เชียงใหม่จะรู้หมดเลยครับว่าผมชอบมิว เอาละครับ พอแยกกัน ซักพักก็มีข้อความเข้า
เป็นข้อความของมิวครับ บอกว่า ขอบคุณมากนะ ที่มาส่งละยังพาไปกินข้าวน่ารักที่สุดเลย อะไรปรระมาณนี้ครับ
แล้วผมก็เลยไลน์ไปหามิวครับ ว่าพรุ่งนี้ว่างไหม ไปกินชาบูกัน มิวก็บอกมาครับ ว่าสำหรับผมเธอว่างเสมอ...งี้แหละครับไม่ให้ผมคิดได้ไง

พอไปกินชาบูเสร็จผมก็ฉวยโอกาสชวนเธอดูหนังซะเลยครับ พอนั่งไปซักพัก เธอก็บอกผมครับว่าตอนแรกก็จะชวนดูเหมือนกัน ตอบแทนที่มาขับรถจาก อยุธยามาเชียงใหม่ โอ่ยผมก็ดีใจสิครับ
รอ ไรอยู่ละใช่ไหม 😝😝

พอดูหนังเสร็จผมก็ไปส่งเธอที่หอครับ เราก็แยกกันพอผมถึงบ้านผมก็เล่นเกมส์ตามปกติของผมครับ สักพักก็มี facetime เข้าครับ เป็นมิวครับที่โทรมา ผมก็ตกใจครับว่ามิวโทรมาทำไมเพราะเราจะ facetime กันก่อนนอนครับ  มิวโทรมางอแงว่ากลัวผีครับ ไม่ยอมให้ผมเล่นเกมส์ ผมก็โอเคครับ ตามใจมิว วันนั้นเรา facetime กันจนโทรศัพท์ผมดับไปเลยครับ ตื่นเช้ามาก็โทรหามิวเลยครับ ก็คุย แล้ววันนี้ผมก็ต้องกลับมหาลัยแล้วครับ ผมก็บอกมิวว่าผมจะกลับวันนี้ มิวเดือดร้อนมากเลยครับว่าผมไม่บอกเธอล่วงหน้า ผมก็บอกว่า ผมกลับ ตอนบ่ายๆ มาส่งไหม ? มิวก็บอกว่าไป แล้วมิวก็มาส่งผมที่สนามบินจริงๆครับ
พอผมถึงมอ ผมก็คุยกับมิวปกติมากๆๆเลยครับ
ก็โทรคุยกันมาตลอด ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยครับ จะมีก็แต่ระยะทางที่ห่างไกลกัน แต่เราก็facetime กันตลอดเลยนะครับ

พอมาวันหนึ่งครับอยู่ดีๆมิวก็เปลี่ยนไป ไม่ค่อยตอบไลน์ ไม่ค่อยfacetime กันผมก็สงสัยครับ เลยถามไปตรงๆ มิวก็บอกครับว่าไม่ได้เปลี่ยนไป ผมก็ไม่รู้จะทำไง คือผมก็ไม่กล้าโทรไปหามิวเลยครับ แล้วเราก็ไม่ได้คุยกัน คือผมโคตรทรมานเลยครับ เพราะผมรู้สึกว่าผมไม่ได้แค่ชอบเขา ผมว่าผมรักเขาไปเเล้ว
พออีกช่วงหนึ่ง มิวก็คุยกับคนๆนึงครับ ซึ่งผมตกใจมาก ทำไมไม่อยากคุยทำไมไม่บอกดีๆๆละครับ ตอนนี้ผมเห็นเขาลงรูปกัน เห็นรูปที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ผมโคตรทรมานเลยครับ
เพื่อนหลายคนบอกให้ผมทำใจ คือผมทำไม่ได้จริงๆๆครับ ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำไงแล้ว ดูเหมือนผมไม่ใช่ผู้ชายเลยครับ ผมอ่อนแอมากเลยครับตอนนี้ คือก็มีคนเข้ามาคุยกับผมนะครับ แต่ผมไม่สามารถคุยกับใครได้เลย รูปที่เคยถ่ายกับมิว ผมก็ลบไปหมดแล้ว ไลน์ เฟสบุ้ค ผมก็บล็อคไปหมดเเล้ว เหลือแต่ ไอจีครับ ที่ผมยังฟอลมิวอยู่ แค่นี้แหละครับ ผมเเค่อยากมาเเชร์ประสบการณ์แล้วบอกให้เพื่อนๆว่า ระวังความสัมพันธ์ที่มันไม่ชัดเจนด้วยนะครับ

#ขอโทษหลายๆๆคนที่เชียร์ผมให้จีบมิวด้วยนะครับ
#แต่คือคนไม่ใช่ก็คือไม่ใช่

ขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านนะครับขอบคุณมากครับ
#จริงๆมันมีข้อความที่ผมคุยกับมิวครับแต่ผมได้ลบไปแล้วรูปที่เคยถ่ายกับมิวผมก็ลบไปแล้วครับ