ผมยังเรียนอยู่ ตอนนั้น ม.ต้น เกินเลยไปก็ขออภัยน้ะครับ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้เจอ ผญคนนึงที่หอประชุมครับ เธอน่ารักมากๆ ผมนี่แบบนางฟ้าชัดๆ ผมเป็นเพื่อนของเพื่อนเธอด้วยเข้าทางผมหละ ผมก็แบบทำเป็นแกล้งเพื่อนผม (ผญ) ทำมือเป็นแบบเลิฟๆ ใส่เพื่อนน้ะแต่หันไปทางเขา เขายิ้มๆผมนี่ละลายยย  เอาหละพอหมดคาบจะกลับบ้านผมเดินผ่านเธอ ทักเห้ยๆ แต่เธอคุยโทรศัพอยู่ Fail เลยต้องกัลบไปหาในเฟสซะเลย ผ่านเพื่อน ผญ ผมก็นั้งหาๆ เห้ยๆ เจอแล้วๆ แอดเลย ทักเลย 55555+  ผมก็นะถามชื่อ ถามๆ แล้วก็คุยถึงเรื่องตอนอยู่หอประชุม ที่ทำหนะ ให้เธอน้ะ 5555 ผมทั้งพิมพ์ไปยิ้มไป เอาล้ะผมเลยถามเธอไป รร กี่โมง เธอบอกเช้าประมาณ 6.30 ถึง โรงเรียนผมเลยไปแต่เช้าเพื่อไปเจอเธอ หึ้มมม ผมเดินมาเจอเธอนี่โบกมือให้แบบโอ้ยฟินเวอร์ โดนเข้าห้องทีนี่แทบกรี๊ดดด (เวอร์555)  ผมก็น่ะวันแรกได้แค่นั้นแหละ แต่เวลาหมดคาบน้ะ ผมจะเดินไปเข้าห้องนํ้าบ่อยได้เจอเธอด้วยประเด็น เธอก็เดินกับเพื่อนเธอ ผมก็น้ะทำเปนคุยกับเพื่อนเธอแบบแกล้งกันแต่สายตามองเขา เพื่อนมันก็แซวหนะๆ คิดไรป่ะเนี่ยผมก็ตอบ ป้าววววว ไม่ได้คิดไรเลย (หน้ากูไปหมดล้ะ)  กลับถึงบ้านผมก็ถามเขาเล่นเกมมั้ย เขาบอกเล่น เข้าทางผมเลย ขอ skype หน่อยสิจะเล่นด้วย หึหึ ได้เป็นที่เรียบร้อย ผมก็ขอ คอลน้ะ เล่นเกมไรเล่นด้วยแบบนี้ เค้าก็โอเคตกลง แต่มีเพื่อนเขาด้วยซึ่งไม่เป็นไร 55555 ผมก็น้ะ แบบชอบอะ เลยถามเธอกินหนมมั้ย เดวซื้อให้เธอบอกเอาๆ เอาป๊อกกี้ ผมก็แบบ โอ้ยฟิน พอคุยได้ 4 ผมก็เรียกเขาในเฟส ยัยบ้า   เขาเรียกกลับ ตาบ้าๆ โอ้ยฟินน
พอได้ 4 วันผมตัดสินใจ เอาว้ะ บอกชอบเธอเลยล้ะกัน
ผมกวักมือเรียกเธอ มานี่ๆ
เธอก็แบบยิ้มมาแบบล่าเริงเลย

ผม:เรามีไรจะบอก
เธอ:ไรแว้
ผม:รู้ป่ะว่าเราชอบเธอ
เธอ: ไม่ได้พูดไร ล้ะเดินกลับไปแบบยิ้มๆ

แน่นอนไทยมุง อั้นแน่ แซวกัน 5555 เขิลสุดๆ เพื่อนผมก็เดินไปถามคำตอบอะๆ เธอบอกในเฟสๆพอกลับบ้าน หึหึ ในเฟส ตาบ้าๆ เต็มไปหมดเลย เขิลน้ะ 5555 ผมชิงบอกก่อนกลัวคำว่าเพื่อนด้วยไงประเด็น ผมก็น้ะคุยสไก้เล่นเกม พอผมรู้เรื่องไม่คาดฝัน เขาชอบรุ่นพี่ยุ xxปี นานพอสมควร  ผมก็น้ะเศร้าสิแต่ก็ไม่เสียใจหรอกตอนนั้น พยายามต่อไปผมคิดแค่ว่า ชอบได้ก็เลิกชอบได้ว้ะ เอาว้ะจีบต่อ ผมเริ่มไปหาเธอทุกวัน ชอบแกล้งเธอ บอกเธอมาช้าตีมือน้ะ 5555 (เด็กๆอะน้ะ) ผมก็ไม่กล้าตีหรอกจริงๆ เขิล ได้ตีไม่กี่ทีเบาๆ 5555   ความสัมพันธ์เราก็เริ่มแบบ ไปได้ดีขึ้นๆ ตอนเที่ยงก็ไปหา เช้าก็ไปหา หาแม้งได้ทุกวี่ทุกวัน เพื่อนนี่แม้งลืมหมดแล้วมั้งแต่จริงๆก็อยู่กับเพื่อนตอนเย็นน้ะ 555  พอคุยงี้ได้หลายเดือนหน่อย ก็ต้องมีทะเลาะกันบ้างเล็กน้อยผมเป็นพวกชอบเพ้อในเฟส แต่แบบไม่เพ้อแท็กชื่อไรงี้ แต่ความหมายถึงเขาตลอด เขาก็ไม่ชอบซึ่งตอนนั้นผมไม่รู้ด้วยไง ก็เลยขอโทษๆ คุยกันได้สักเดือน 2 เดือนผมทราบมาว่า ถ้าวันเกิดเขาคนที่เขาชอบไม่สนใจก็จะหยุด ผมมีหวังดีใจสุดๆ พอเป็นแบบนี้เลิกเรียนผมจะรอเป็นเพื่อนเธอกลับจากโรงเรียนตลอด และมีวันนึง ผมไปนั้งเล่นกัน ผมก็แกล้งๆเธอเป็นคนชอบแกล้งอยู่แล้ว 5555 เธอก็แบบลำคาญมั้งเอามือผมไปจับไว้ที่ตัก ผมนี่ตัวแข็งทื่อ เย็นเงียบฟุบลงกับโต๊ะเลยครับ เพราะเพื่อนเขาแม้งดันเห็นล้ะผมกับเธอบอก จุ๊ๆ แม้งบอกทีทั้งกลุ่ม 55555 ผมแบบ โอ้ยยย >< ตั้งแต่วันนั้นมาเราก็จับมือกันบ่อยขึ้นผมถามเธอทำแบบนี้ไม่คบกันเลยหละเธอบอกรอวันเกิดๆ ผมนี่แบบโอ้ยดีใจโว้ย ผมไม่เคยกอดไม่เคยหอมเขาน้ะครับมันยังไม่ควร อีกอย่างเขาไม่ให้ 55555 ผมก็น้ะ รักมากขึ้นกว่าเดิม เกินกว่าชอบล้ะ 555 ผมชอบหยิกแก้มเธอนิ่ม ><  เธอก็หยิกกลับ 5555 ความฝันผมใกล้เป็นจริงแต่พอมาเรื่องๆ เพื่อนเธอก็มาบอก ให้ระวังไว้น้ะ เธอคนนั้นไปหวั่นไหวกับคนอื่น ผมก็แบบโอ้ยช่างมันๆ มีวันนึงผมได้ไป กินวันเกิดเพื่อนกับเขา นั้งกินด้วยกันฟินเลย เขาป้อนด้วยแหนะ >< ผมนี่เทคแคร์เลย 5555 แล้วพอเลิกเรียนทุกวันผมจะไปนั้งกินข้าวไม่ก็ไอติมกับเขาเขาป้อนอีกโอ้ยฟินน ยังไงต่อหนะหรอ ใกล้เวลาเสียใจล้ะสิ ใกล้ถึงวันเกิดเธอ ผมก็น้ะ คำตอบเขาเริ่มมี 2 มุม เขาบอก ไม่ดีใจก็ร้องไห้ ผมนี่ซึ้งเลย t t  แอบไปดูกระดาษที่เขียนบอกรักเขา เขาก็เขียนบอกรักกลับตอนนั้นก็มั่นใจน้ะ แต่พอไปดูอีกทีมี My friend เข้ามาด้วยสิ ผมเคยให้สัญญาน้ะ ว่าจะไม่หายไปไหน เขาก็ให้กับผมว่าเขาจะไม่หายไปไหน ถ้าผมไม่หายไป
พอก่อนถึงวันนั้น 6 วันผมรู้คำตอบว่าไม่ใช่ผมผมนี่เข้าห้องนํ้าร้องไห้อย่างกับใครตาย - - บอกตัวเองเอาว้ะสู้ มีวันนึงติว o-net ผมเหนเขาเขียน ชื่อมัน ผมเลยเขียนมั้งเขียนชื่อมันมั้ง ไว้ที่รองเท้าแป๊ะชื่อมันเอาไว้ กระดิกๆ ให้เขาเห็น แต่ผมก็ไม่ไปหาเรื่องมันน้ะ เขาขอไว้ ผมก็โอเคร ไม่เป็นไร แล้วพอวันนั้นมาถึงไอ XXX นั้นมันดันทำกับคนที่ผมรักได้ลงคอมันทิ้งไปหน้าด้านๆ เฉย แต่ยิ่งกว่านั้นสิคนที่ผมรักมาบอก ถ้า พน.ไม่ได้คบกัน วันถัดมา จะคบกับเค้า และเขาก็สัญญาเกี่ยวก้อย กันด้วย ตอนนั้นผมไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี ที่ผมได้เป็นตัวสำรอง แต่ก็น้ะ รักอะ เป็นตัวสำรองก็ยอม รักมันคือการให้นิ้ สรุปมันทิ้งคนรักของผมจริงๆ ผมก็ไม่รู้สึกดีใจเลย เพราะวันที่เธอสัญญา กับผม เขาเอาแต่ร้องไห้ ผมก็ไม่ทวงหรอกคับสัญญาอะได้แต่ปลอบเขาไม่เป็นไรๆ ทั้งๆ ที่มันเจ็บแต่ผมไม่อยากเห็นเขาร้องไห้ ยิ่งตอนเช้า รร แม้งชอบเปิดเพลงเศร้าๆ ด้วย ผมก็น้ะช่างมัน จนผมบอกกับตัวเองพอได้แล้ว หยุดแค่นี้ เป็นเพื่อนกันดีกว่าสบายใจกว่าผมก็บอกเธอเลยว่าคิดๆ ดูแล้วเราคงก็เป็นได้แค่นี้แหละ เป็นเพื่อนกันน้ะ เขากลับบอกผมว่า เสียใจน้ะที่คิดแบบนี้ เอ้านี่ผมผิดหรอ ผมงง บอกตอนนั้น ถ้าเปนใครบางคนคงเกลียดโกรธ แต่ผมกับโทษตัวเองว่า ดีไม่พอ ตอนนั้นยอมรับหายไป เพราะมันเจ็บ แต่พอผ่านมาได้ใกล้ ถึงวันเกิดผม ผมรอไรรู้มั้ย ผมรอเธอคนนั้นมา บอก HBD ซึ่งไร้วี่แวว ทั้งๆที่วันเกิดเขาผมซื้อของให้ทั้งๆรู้ว่าไม่ใช่ผมผมเจ็บ แต่วันนั้นผมรอทั้งคืนล้ะทั้งวัน เงียบบบ ซึ่งก็ไม่รู้เป็นไรนํ้าตาไหลพลากกกเลย T T ผมก็น้ะอยากถามทำไม ซึ่งตอนนั้นที่ผมหายไปเขาได้ไปคบกับคนอื่นแล้ว เขาบอกว่าแฟนไม่ให้คุยกับใคร เขาก็ขอโทษและบอก HBD ต่อหน้าผมซึ่งผมก็ดีใจน้ะ    ปัจจุบันนี้ ผมกับเขายังคงรักษาสัญญาว่าจะไม่หายไปไหน ถึงแม้ผมก็มีแฟนแล้ว เขาก็เช่นกันเราก็ยังคงเป็นเพื่อนคู่กัดกันตลอด ถ้าเป็นพวกคุณหละ จะทำยังไงกัน ?  ขอโทษทีเรื่องมันยอม ปล.ผมไม่ลืมหรอกว่าเธอเคยทำแผลให้ผม ผมจะส่งให้เธออ่าน 55555