ขอเล่าแบบย่อๆนะคะ
เราเป็นคนหนึ่งที่ตอนตั้งครรภ์ ตั้งใจมากที่จะให้ลูกทานนมแม่จากเต้า ไม่เคยซื้อขวดนม เครื่องนึ่งขวดนม หรืออุปกรณ์ใดๆเตรียมไว้เลย
จนผ่าคลอดลูกมา 2 วันแล้ว น้ำนมยังไม่มา คุณหมอจึงให้ยาโมทิเลี่ยมมาทาน ปรากฏว่า นมมาแบบคัดเต้ามาก แต่นมไม่ออก พยาบาลมาช่วยนวดกระตุ้นน้ำนม ช่วยบีบเค้นให้ เจ็บปวดมากจนไข้ขึ้น เจ็บนมจนต้องนอนไม่ใส่เสื้อใช้ถุงน้ำร้อนประคบ
ระหว่างนั้นก็ยังหัดเอาลูกเข้าเต้า ความที่มือใหม่ แค่ไม่กี่ครั้งหัวนมแตกข้างขวาเป็นจุดก้อนเลือด ลองปั๊มนมที่โรงพยาบาลเลือดปนมากับน้ำนม เลยหยุดให้น้องดูดข้างขวา ทายา จึงให้น้องดูดเฉพาะข้างซ้ายก่อน
กลับมาบ้าน น้ำนมก็ยังน้อย ลูกเราจะดูดนมได้5นาทีแล้วหลับตลอด แต่เหมือนลูกดูดไม่อิ่ม แป๊บๆร้อง แป๊บๆร้องตลอด สงสารลูกมาก เสริมนมผงบางมื้อ ซื้อเครื่องปั๊มนมไฟฟ้าแบบคู่มาก็ปั๊มออกน้อย
แต่นมคัดเร็วมาก 1-2 ชั่วโมงคัดแบบเป่ง อยู่ๆก็เกิดอาการนมจี๊ด เจ็บมากและน้ำนมไหลออกมาเองทั้ง2ข้าง เป็นแบบนี้ตลอดทั้งวัน
อยู่บ้านเราไม่ใส่เสื้อเลย เพราะใส่แล้วเจ็บหัวนม และทำให้จี๊ดเร็วขึ้นกว่าเดิม ระหว่างนั้นเวลาลูกเข้าเต้า เราจะเจ็บหัวนมมากจึงใช้วิธีปั๊มเป็นส่วนใหญ่ เอาลูกเข้าเต้าแค่วันละครั้งสองครั้ง เราปั๊มวันละ 8-11 รอบทุกวัน นมก็ยังไม่เพิ่ม ได้ครั้งละ1-1.5 ออนซ์ตลอด แต่ลูกทาน 2 ออนซ์
ทั้งๆที่ทานอาหารทุกมื้อคือ ผัดขิง แกงเลียง แกงหัวปลี น้ำขิง น้ำอุ่น เราเลิกกินโมทิเลี่ยมเพราะทำให้นมคัดเกินจนปวด
ต่อมา หัวนมข้างซ้ายที่ปั๊มและให้ลูกดูดบ่อยกว่าข้างขวาเริ่มมีไวท์ดอท ใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น อ่านข้อมูลในเนตคิดว่าเป็นที่นมเราข้นเกิน ไขมันอุดตัน เราซื้อเลซิตินมาทานเพิ่มก็ยังไม่ดีขึ้น
ครบ15วัน น้องกินนมแม่ 60-70% ที่เหลือนมผง
ความมุ่งมั่นในการให้นมแม่ยังเต็มเปี่ยม เราพาลูกไปคลินิคนมแม่ ไปหัดท่าให้นม และให้พยาบาลช่วยดูหัวนมให้ พี่พยาบาลท่านหนึ่งบอกว่า ทำงานมา10กว่าปี หัวนมน้องเป็นไวท์ดอทที่อาการหนักสุดแล้ว พี่พยาบาลช่วยใช้เข็มสะกิดออกให้ แต่ไวท์ดอทมันรวมกันเป็นก้อนใหญ่มาก และมีหลายก้อน ไม่สามารถเอาออกหมดได้ เค้าบอกให้หมั่นให้ลูกดูดจะช่วยได้
และพี่พยาบาลสอนเรามาว่า คุณแม่ทุกคนมีน้ำนมพอสำหรับลูก อย่าเสริมนมผง น้ำนมจะไม่เพิ่ม
เรากลับบ้านมาด้วยความมุ่งมั่น วันนี้จะอดทน ไม่เสริมนมผงให้ลูก ช่วงหัวค่ำลูกกินนมไป 5นาทีแล้วหลับ เราปลุกลูกให้ตื่นกินต่อ จนครบครึ่งชั่วโมงตามที่สอน ลูกเราควรจะหลับได้ซัก 2 ชั่วโมง
แต่เปล่าเลย...ลูกตื่นมาร้องหิวทุกครึ่งชั่วโมง แสดงว่า น้ำนมแม่ไม่ออกลูกดูดเหนื่อยจนหลับไปเอง เป็นแบบนี้หลายครั้งจนกลางดึก ลูกเราโมโห สะบัดหน้าหนี ไม่ยอมเข้าเต้า เราตกใจ ลูกไม่เคยแสดงอาการแบบนี้ จนพ่อเค้าทนไม่ไหวลุกไปชงนมให้ลูก
สามีเราบอกว่า เธอทนได้เหรอ ไม่สงสารลูกเหรอ เพราะลูกหิว ลูกร้องไห้ ถ้าต้องให้นมแม่100% แล้วเราไม่มีความสุข ลูกไม่มีความสุข อย่าทำเลย เลือกสิ่งที่พอดีกับเราและลูกเถอะนะ
ในที่สุดเราจึงให้นมแม่ ควบคู่กับนมผง มาเรื่อยๆ ลูกร่าเริง กินเก่ง ไม่งอแง เหตุการณ์เหมือนจะดีขึ้น แต่ก็ยังไม่เป็นอย่างนั้น...
คนเป็นแม่ยังคงไม่มีความสุข เพราะนมยังจี๊ดเองตลอด และเจ็บหัวนมมาก ไวท์ดอทยังมีอยู่ หัวนมข้างซ้ายเยินและบวมมาก เริ่มปั๊มนมด้วยเครื่องไม่ออก ใช้วิธีประคบน้ำอุ่นจัดแล้วบีบมือเอา นมก็ยังคัดเร็วมากจนเริ่มเป็นไตแข็ง ปล่อยไปเต้าคงอักเสบ บีบบ่อยมาก หน้าอกเริ่มเป็นจ้ำช้ำตามรอยบีบ ช่วงนี้เริ่มหดหู่ ซึมเศร้า ร้องไห้ทุกวัน ทำไมเราทำไม่ได้ เข้าใจว่ายิ่งเครียดนมก็ยิ่งน้อย ก็พยายามไม่เครียด แต่...
เราเลี้ยงลูกเองไม่ได้ สามีกับแม่เราเลี้ยงกัน เพราะเราอุ้มลูกแนบกับอกไม่ไหว เจ็บหัวนม อยากกอดลูก อยากดูแลลูก อยากเลี้ยงลูก แต่เวลาทุกอย่างหมดไปกับการปั๊มนม เจ็บปวดนม โดยน้ำนมที่ได้มาก็ยังไม่เพิ่มและไม่พอให้ลูกกิน บีบนมไปร้องไห้ไป
จนเราขอแฟนและแม่เราว่า ขอเลิกให้นมลูกเถอะนะ
แม่เราเห็นด้วย ท่านบอกว่า นมที่ได้มันน้อยมาก มันไม่คุ้มกับเวลาที่เสียไป ให้นมผงลูกและเอาเวลามาเลี้ยงลูก ดูแลลูกให้ดีที่สุดดีกว่า
ครบ 3 เดือนเราก็ต้องไปทำงาน ถ้าหัวนมไม่หายก็ใส่เสื้อผ้าไปทำงานไม่ได้
เราจึงหยุดให้นมลูกตอนอายุ 2 เดือน เพื่อรักษาหัวนมให้หาย โดยต้องหยุดน้ำนมเท่านั้นหัวนมจึงจะหาย ส่วนลูกเรากินนมผงได้ไม่เลือกยี่ห้อ กินเก่งมาก กินทุกอย่าง ลูกเป็นเด็กร่าเริง ชอบหัวเราะ ไม่เคยงอแงใดๆ เรากลับมาใช้ชีวิตมีความสุขอีกครั้ง ได้กอดลูก ได้อุ้มลูกแนบอก ได้เลี้ยงลูกด้วยตัวเอง
สุดท้าย เราเชื่อว่า แม่ทุกคนอยากเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ทั้งนั้น แต่คนเรามีขีดจำกัด บางคนก็ไม่สามารถทำได้ตามที่ตั้งใจไว้
ดังนั้น ถึงใครจะว่าเราไม่เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ เราก็ไม่สนใจ เพราะเรารู้ตัวเองดีว่า เรารักลูกและได้ทำเพื่อลูกอย่างเต็มที่แล้ว ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่นมผสมทุกท่านค่ะ
เรื่องเล่า ประสบการณ์จากคุณแม่นมผสม
เราเป็นคนหนึ่งที่ตอนตั้งครรภ์ ตั้งใจมากที่จะให้ลูกทานนมแม่จากเต้า ไม่เคยซื้อขวดนม เครื่องนึ่งขวดนม หรืออุปกรณ์ใดๆเตรียมไว้เลย
จนผ่าคลอดลูกมา 2 วันแล้ว น้ำนมยังไม่มา คุณหมอจึงให้ยาโมทิเลี่ยมมาทาน ปรากฏว่า นมมาแบบคัดเต้ามาก แต่นมไม่ออก พยาบาลมาช่วยนวดกระตุ้นน้ำนม ช่วยบีบเค้นให้ เจ็บปวดมากจนไข้ขึ้น เจ็บนมจนต้องนอนไม่ใส่เสื้อใช้ถุงน้ำร้อนประคบ
ระหว่างนั้นก็ยังหัดเอาลูกเข้าเต้า ความที่มือใหม่ แค่ไม่กี่ครั้งหัวนมแตกข้างขวาเป็นจุดก้อนเลือด ลองปั๊มนมที่โรงพยาบาลเลือดปนมากับน้ำนม เลยหยุดให้น้องดูดข้างขวา ทายา จึงให้น้องดูดเฉพาะข้างซ้ายก่อน
กลับมาบ้าน น้ำนมก็ยังน้อย ลูกเราจะดูดนมได้5นาทีแล้วหลับตลอด แต่เหมือนลูกดูดไม่อิ่ม แป๊บๆร้อง แป๊บๆร้องตลอด สงสารลูกมาก เสริมนมผงบางมื้อ ซื้อเครื่องปั๊มนมไฟฟ้าแบบคู่มาก็ปั๊มออกน้อย
แต่นมคัดเร็วมาก 1-2 ชั่วโมงคัดแบบเป่ง อยู่ๆก็เกิดอาการนมจี๊ด เจ็บมากและน้ำนมไหลออกมาเองทั้ง2ข้าง เป็นแบบนี้ตลอดทั้งวัน
อยู่บ้านเราไม่ใส่เสื้อเลย เพราะใส่แล้วเจ็บหัวนม และทำให้จี๊ดเร็วขึ้นกว่าเดิม ระหว่างนั้นเวลาลูกเข้าเต้า เราจะเจ็บหัวนมมากจึงใช้วิธีปั๊มเป็นส่วนใหญ่ เอาลูกเข้าเต้าแค่วันละครั้งสองครั้ง เราปั๊มวันละ 8-11 รอบทุกวัน นมก็ยังไม่เพิ่ม ได้ครั้งละ1-1.5 ออนซ์ตลอด แต่ลูกทาน 2 ออนซ์
ทั้งๆที่ทานอาหารทุกมื้อคือ ผัดขิง แกงเลียง แกงหัวปลี น้ำขิง น้ำอุ่น เราเลิกกินโมทิเลี่ยมเพราะทำให้นมคัดเกินจนปวด
ต่อมา หัวนมข้างซ้ายที่ปั๊มและให้ลูกดูดบ่อยกว่าข้างขวาเริ่มมีไวท์ดอท ใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น อ่านข้อมูลในเนตคิดว่าเป็นที่นมเราข้นเกิน ไขมันอุดตัน เราซื้อเลซิตินมาทานเพิ่มก็ยังไม่ดีขึ้น
ครบ15วัน น้องกินนมแม่ 60-70% ที่เหลือนมผง
ความมุ่งมั่นในการให้นมแม่ยังเต็มเปี่ยม เราพาลูกไปคลินิคนมแม่ ไปหัดท่าให้นม และให้พยาบาลช่วยดูหัวนมให้ พี่พยาบาลท่านหนึ่งบอกว่า ทำงานมา10กว่าปี หัวนมน้องเป็นไวท์ดอทที่อาการหนักสุดแล้ว พี่พยาบาลช่วยใช้เข็มสะกิดออกให้ แต่ไวท์ดอทมันรวมกันเป็นก้อนใหญ่มาก และมีหลายก้อน ไม่สามารถเอาออกหมดได้ เค้าบอกให้หมั่นให้ลูกดูดจะช่วยได้
และพี่พยาบาลสอนเรามาว่า คุณแม่ทุกคนมีน้ำนมพอสำหรับลูก อย่าเสริมนมผง น้ำนมจะไม่เพิ่ม
เรากลับบ้านมาด้วยความมุ่งมั่น วันนี้จะอดทน ไม่เสริมนมผงให้ลูก ช่วงหัวค่ำลูกกินนมไป 5นาทีแล้วหลับ เราปลุกลูกให้ตื่นกินต่อ จนครบครึ่งชั่วโมงตามที่สอน ลูกเราควรจะหลับได้ซัก 2 ชั่วโมง
แต่เปล่าเลย...ลูกตื่นมาร้องหิวทุกครึ่งชั่วโมง แสดงว่า น้ำนมแม่ไม่ออกลูกดูดเหนื่อยจนหลับไปเอง เป็นแบบนี้หลายครั้งจนกลางดึก ลูกเราโมโห สะบัดหน้าหนี ไม่ยอมเข้าเต้า เราตกใจ ลูกไม่เคยแสดงอาการแบบนี้ จนพ่อเค้าทนไม่ไหวลุกไปชงนมให้ลูก
สามีเราบอกว่า เธอทนได้เหรอ ไม่สงสารลูกเหรอ เพราะลูกหิว ลูกร้องไห้ ถ้าต้องให้นมแม่100% แล้วเราไม่มีความสุข ลูกไม่มีความสุข อย่าทำเลย เลือกสิ่งที่พอดีกับเราและลูกเถอะนะ
ในที่สุดเราจึงให้นมแม่ ควบคู่กับนมผง มาเรื่อยๆ ลูกร่าเริง กินเก่ง ไม่งอแง เหตุการณ์เหมือนจะดีขึ้น แต่ก็ยังไม่เป็นอย่างนั้น...
คนเป็นแม่ยังคงไม่มีความสุข เพราะนมยังจี๊ดเองตลอด และเจ็บหัวนมมาก ไวท์ดอทยังมีอยู่ หัวนมข้างซ้ายเยินและบวมมาก เริ่มปั๊มนมด้วยเครื่องไม่ออก ใช้วิธีประคบน้ำอุ่นจัดแล้วบีบมือเอา นมก็ยังคัดเร็วมากจนเริ่มเป็นไตแข็ง ปล่อยไปเต้าคงอักเสบ บีบบ่อยมาก หน้าอกเริ่มเป็นจ้ำช้ำตามรอยบีบ ช่วงนี้เริ่มหดหู่ ซึมเศร้า ร้องไห้ทุกวัน ทำไมเราทำไม่ได้ เข้าใจว่ายิ่งเครียดนมก็ยิ่งน้อย ก็พยายามไม่เครียด แต่...
เราเลี้ยงลูกเองไม่ได้ สามีกับแม่เราเลี้ยงกัน เพราะเราอุ้มลูกแนบกับอกไม่ไหว เจ็บหัวนม อยากกอดลูก อยากดูแลลูก อยากเลี้ยงลูก แต่เวลาทุกอย่างหมดไปกับการปั๊มนม เจ็บปวดนม โดยน้ำนมที่ได้มาก็ยังไม่เพิ่มและไม่พอให้ลูกกิน บีบนมไปร้องไห้ไป
จนเราขอแฟนและแม่เราว่า ขอเลิกให้นมลูกเถอะนะ
แม่เราเห็นด้วย ท่านบอกว่า นมที่ได้มันน้อยมาก มันไม่คุ้มกับเวลาที่เสียไป ให้นมผงลูกและเอาเวลามาเลี้ยงลูก ดูแลลูกให้ดีที่สุดดีกว่า
ครบ 3 เดือนเราก็ต้องไปทำงาน ถ้าหัวนมไม่หายก็ใส่เสื้อผ้าไปทำงานไม่ได้
เราจึงหยุดให้นมลูกตอนอายุ 2 เดือน เพื่อรักษาหัวนมให้หาย โดยต้องหยุดน้ำนมเท่านั้นหัวนมจึงจะหาย ส่วนลูกเรากินนมผงได้ไม่เลือกยี่ห้อ กินเก่งมาก กินทุกอย่าง ลูกเป็นเด็กร่าเริง ชอบหัวเราะ ไม่เคยงอแงใดๆ เรากลับมาใช้ชีวิตมีความสุขอีกครั้ง ได้กอดลูก ได้อุ้มลูกแนบอก ได้เลี้ยงลูกด้วยตัวเอง
สุดท้าย เราเชื่อว่า แม่ทุกคนอยากเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ทั้งนั้น แต่คนเรามีขีดจำกัด บางคนก็ไม่สามารถทำได้ตามที่ตั้งใจไว้
ดังนั้น ถึงใครจะว่าเราไม่เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ เราก็ไม่สนใจ เพราะเรารู้ตัวเองดีว่า เรารักลูกและได้ทำเพื่อลูกอย่างเต็มที่แล้ว ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่นมผสมทุกท่านค่ะ