สืบเนื่องจากกระทู้ที่ผ่านมา มีคนคอยให้กำลังใจ และให้คำแนะนำกับผมเป็นอย่างดี และยังมีหลายคนที่ต้องการจะฟังเรื่องราวต่างๆๆให้มันชัดเจนกว่านี้ ผมเองก็พร้อมครับที่จะเล่าให้ฟัง เพราะผมเองก็อยากจะได้ปลดปล่อยได้เล่าความรุ้สึกกับเรื่องต่างๆให้ใครสักคนได้ฟัง
แม้ตอนนี้ตัวผมเองก็พอจะตัดสินใจได้แล้วว่าควรทำอย่างไร

ปล. ใครที่ยังไม่ได้อ่านตอนแรก เดี๋ยวผมจะแปะลิ้งค์ไว้ให้ครับ

http://www.ppantip.com/topic/33151392

จากกระทู้ที่แล้ว ผมได้แนะนำตัวไปบ้างแล้ว ครั้งนี้ผมจะไม่แนะนำตัวอะไรมากมายนะครับ

ผมนักเรียน ม ปลาย สอบเข้า วศ.บ ได้ด้วยคะแนนกลางๆครับของมหาวิทยาบัยแห่งหนึ่ง ด้วยความที่มีหน้าตา ฐานะทางบ้านที่ค่อนข้างดีอยู่แล้ว ทำให้ผมเปลี่ยนแฟนบ่ายมาก เพราะแต่ละคนที่เข้ามา เขาคงมองผมที่ภายนอก เพราะคบกัน ต้องทานอาหารดีๆแพงๆ เที่ยวที่หรูๆ อยากได้กระเป๋า รองเท้า ต่างๆนา ทั้งที่เรียน ม ปลาย ผมไม่ได้อะไรกับเรื่องเงินนะครับ แต่ที่ผมคิดคือไม่เคยมีใครที่จะชอบในตัวผมจริงๆเลยสักคนเพราะอะไรงั้นหรอ เพราะว่าเขาไม่เคยคิดจะง้อไม่เคยจะเข้าใจผมเลย ถ้าผมไม่ซื้อของให้ ไม่พาไปเที่ยว เขาก็จะหายเงียบ งอลผม จนผมต้องทำตามที่เขาต้องการครับ (กลับมาคิดแล้วดูเป็นคนโง่มาก)  จนผมมาเจอกับ ผญ คนนึงเขาชื่อ แนนครับ เขาเป็นคนไม่แต่งตัว ทะเล้นๆ เป็นคนน่ารักๆ ความคิดเป็นผู้ใหญ่มากครับ ซึ่งแตกต่างกับผมในตอนนั้นมาก เขาเป็นคนมาชอบผมครับ แต่ด้วยความที่ผมเคยเจอกับแต่ละคนที่ผ่านเข้ามา ผมเลยคิดว่าเขาเป็นอีกหนึ่งคนที่จะเข้ามาเพื่อหวังอะไรจากตัวผม เราคุยกับเกือบปีกว่าจะตกลงเป็นแฟนกันครับ ตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาที่เราคุยกัน เขาไม่เคยขอร้องให้ผมเลี้ยงข้าวเลี้ยงไอติมเลยแม้สักครั้งครับ เป็นผมเองมากกว่าที่หลังๆมาขอพาเขาไปเลี้ยง ซื้อของไปให้ และแล้ว ตอบจบ ม หกก็มาถึงผมและแนนเราเลือกจะไปอยู่ที่เดียวกันครับ ผมสอบเข้า วศ.บ ได้ด้วยคะแนนกลางๆครับของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ส่วนแนนก็สอบได้บัญชี เราย้ายเข้าไปอยู่คอนโดเดียวกันตั้งแต่ปีหนึ่ง แรกๆความรักเราก็เป็นไปได้ด้วยดีครับ แต่เมื่อถึงกิจกรรมเชียร์ ผมและแนนเราต่างคนต่างไม่มีเวลา แนนต้องเป็นหลัดของคณะ ส่วนผม เลือกจะขออยู่เงี้ยบๆเข้าเชียร์พอครับ เพราะขี้อาย

## เรื่องก็มาถึงตอนที่ผมไปคบกับ ผช ## ระหว่างที่ทำกิจกรรมเชียร์ ผมก็ได้เจอเพื่อน ผช ที่เรียน สาขาเดียวกัน ชื่อว่าบอลครับ เรากินข้าว กลับบ้าน ทำให้เราสนิทกันเร็วขึ้น เราต้องทำเชียร์ตลอดเวลา หนึ่งเดือน หลังเลิกเรียนเกือบทุกวัน ผมและแนนเราได้แค่เจอกันตอนกลางคืนเท่านั้นครับถึงห้องเราก็อาบน้ำนอนกันแล้ว หลังๆมา เรามีอะไรกันน้อยลง แนนก็เปลี่ยนไปครับเริ่มงอลผมบ่อยขึ้น ผมชวนไปทานข้าว ก็ไม่ไปบอกไปทานข้าวกับพี่ที่ทำงานด้วยกันบ้าง เหนื่อยบ้าง ทานข้าวมาแล้วบ้าง ผมกับเพื่อนไปทองหล่อกันแทบทุกวันครับเพราะอยู่ห้องก็ไม่มีใคร แนนก็งอลผม ผมกับบอลเราสนิทกันมากขึ้นๆทุกวันครับ เพราะเรานั่งเรียนด้วยกัน กลุ่มเดียวกัน เรื่องก็ผ่านไปประมาณหนึ่งเดือนที่ผมกับแนนต้องเป็นแบบนี้ หลังๆมาผมกลับห้องดึก ไม่มีเวลาพาแนนไปทานข้าวผมติดเพื่อนมากขึ้น และแล้วเรื่องที่ผมเป็นแบบนี้คือ ผมต้องไปงานที่บ้านเพื่อนครับ เพราะเราต้องออกแบบรถพร้อมประกอบรถที่ใช้ในการเรียน ผมกับแนนได้เจอกันเฉพาะตอนนอน เท่านั้นครับ ผมเองก็คิดว่าแนนคงไม่อยากจะทานข้าวกับผมหรอก เพราะที่ผ่านมา มาผมเองก็ขอพาแนนไปทานข้าว เที่ยวบ้างทั้งๆที่แทบจะไม่มีเวลา แต่แนนกับเลือกที่จะไม่ไปหลังๆมาผมไม่ได้ชวนแนน เพราะรู้ว่ายังไงแนนก็ไม่ไป ผมต้องทำงานถึงตีหนึ่งทุกวัน สี่ห้าวันที่เป็นแบบนี้ วันนี้กลับไปถึงคอนโด ผมเจอแนนนั่งอยู่หน้าทีวีผมยังไม่ทันเข้าห้องแนนก็ลุกขึ้นพร้อมกับเสียงที่บอกว่าเราห่างกันเถอะ แนนจะกลับไปนอนที่บ้าน ผมอึ้งจนไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ผมหันหลังและขับรถกลับไปบ้านเพื่อนพร้อมกับเหล้าที่เหลืออยู่หลังรถ ตลอดทางผมคิดมาตลอดเลยว่า แค่เราไม่มีเวลาให้ขอเวลาแค่สี่ห้าวันที่ทำงาน แต่แนนทนไม่ได้ ละตอนที่แนนทำกับผมหละ ผมต้องไปกินข้าวไปไหน โดยที่ไม่มีแนนทั้งๆที่เราเป็นแฟนกัน ผมไปกินกับเพื่อนที่ทำงานอยู่แต่ตอนนี้เหลือกันอยู่สองคน รวมผมเป็นสามคน เรานั่งกินอยู่พักใหญ่ผมเริ่มเมา เพื่อนเลยให้นอนบ้านมัน ผมก็โอเคเพราะเมาแล้วไม่อยากขับรถ คืนนั้นผมเล่าเรื่อง ร้องไห้ ถามความเห็นจากบอล จนเกือบเช้า ตื่นมาผมรู้ตัวอีกทีคือผมกอดบอลอยู่แต่ยังไม่หายเมา ผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะผมเป็นคนชอบนอนกอดแฟน คงเผลอกอดเพราะความรัก ช-ช เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว สำหรับผมในตอนนั้น ตอนเที่ยงผมก็ได้กลับคอนโด กลับไปก็ไม่เจอของแนนแม้แต่ชิ้นเดียว ผมก็เก็บของใช่ส่วนตัวเท่าที่จะเก็บได้ ในเวลาห้านาทีเพราะผมไม่อยากจะทนอยู่ตรงนั้น และขับรถขอไปอยู่บ้านบอลสักสี่ห้าวัน หลังเลิกเรียน ทำงานเสร็จเรานั่งดื่มทุกวันครับ และแล้ววันนึง ผมเมามาก รู้สึกตัวอีกทีคือผมอยู่ที่ห้องแล้ว และมีบอลนั่งเช็ดตัวตัวผม โดยที่ผมไม่ใส่เสื้อแล้วครับ สักพักบอลก็เริ่มถอดกางเกงผมออกตอนแรกผมก็ขัดขืนนะครับ แต่มันไม่มีแรงผมก็ได้แต่ปล่อยให้บอลเช็ดตัวให้ ผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีคือ บอลใช้ปากกับของผมแล้ว ผมก็เริ่มมีแรงพอจะทำไรได้แล้ว ผมผลักบอกออกแล้วถามว่าทำไร บอลก็บอกผมว่ามันรู้ว่าผมต้องการ ไม่ได้อยู่กับแฟนหลายวัน อย่าคิดมากเพื่อนกัน ผช ด้วยกัน ผมก็เลยปล่อยเลยตามเลย บอลเอาถุงยางมาใส่ของผม แล้วขึ้นให้ผม จนเราทำไรต่อมิอะไรจนเสร็จ ผมก็เผลอจูบกับบอลอยู่พักใหญ่ รู้สึกตัวอีกทีคือเช้าแล้วครับ ตอนเช้าที่เจอหน้าบอก ผมไม่กล้ามองหน้าบอลเพราะเรื่องมะคืน ผมจะเก็บอกกลับไปอยู่คอนโด แต่บอลเข้ามากอดผมละบอกผม เป็น ไรเพื่อนกันนะเว้ยอย่าเงียบดิ แล้วก็จะมาจูบผม ผมก็ตบหัวมันเล่นๆๆ แล้วกะเก็บของออกบ้านมันไปครับ ระหว่างทางผมคิดแต่เรื่องมะคืนตลอดทาง จนกลับถึงห้อง บอลโทรมาหาผมตลอดเลยนะครับ แต่ผมไม่รับ จู่ๆก็มีเสียงเคาะห้อง ผมเปิดประตูแบบไม่ทันได้ดูว่าใครมา แนนก็เข้ามากอดผมทันทีแล้วบอกว่าเขาอยู่ไม่ได้ที่ไม่มีผม ใจผมนี้แทบหยุดเต้นเลยครับ เพราะมันดีใจมาก หลังจากนั้นมาเรื่อยๆเรื่องราวต่างๆก็ยังเป็นปกติครับ ผ่านได้เกือบสองปีผมคบกับแนน ไปเที่ยวดูหนังกินข้าวแต่ความรู้สึกของผมแนนไม่เหมือนเดิมแต่ผมไม่ได้อะไรเท่าไหร่ครับ แต่กับบอลเนี้ยสิครับ ผมรู้สึกแปลกๆ หวั่นไหว ผมกับบอลเราไม่เคยคุยกันเรื่องขอมีอะไรกันนะครับเหมือนเราสองคนรู้กันเองโดยไม่ต้องพูด วันไหนที่ผมไปนอนบ้านบอลก็วันนั้นแหละครับ แต่ตอนนี้ผมเริ่มไม่พอใจที่มีคนเข้ามาคุยกับบอล แม้เขาไม่ใช่คนหน้าตาดีอะไร แต่ผมกลับหึง ผมกับบอลเราคุยกันได้ทุกเรื่องครับ ทุกเรื่องจริงๆ เราสนิทกันมากขึ้นทุกวัน จนบอลมันเริ่มรู้สึกว่าผมงอลมันบ่อยขึ้นมันถามผมว่าผมเป็นไร ผมก็ไม่ได้ตอบไปตรงๆหรอกครับ แต่บอกกลับไปว่า "คนเข้ามาคุยเยอะแบบนี้อีกหน่อยคงลืมเพื่อนแล้ว" คืนนั้นเองครับ บอลก็ส่งรหัสเฟส ไลน์ มาให้ผม ละบอกผมว่า "ถ้ากลัว กะเอาไปไอ้ขี้งอล" คืนนั้นทั้งคืนผมแทบไม่หยุดยิ้มเลยครับ แนนก็ถามว่าเป็นอะไรแต่ผมก็ไม่ได้ตอบไปครับ ผมคิดนะครับ ว่าผมมีแฟนแล้ว จะทำแบบนั้นไม่ได้ หลังจากนั้นได้ไม่กี่วัน ผมก็ได้กลับมาคิดว่าผมไม่ควรทำแบบนั้นกับแนน ผมเลยตัดสินใจหาเรื่องให้แนนเกลียดผมเพราะผมบอกเรื่องนี้กับแนนไม่ได้ ถ้าผมบอกไป แนนคงต้องไปคุยกับทางครอบครัวผมเพราะทางผู้ใหญ่รับรู้เรื่องผมกับแนนแล้ว ผมจึงหาเรื่องให้ไม่มีเวลาอยู่ด่วยกันเลยผมกับแนนเราทะเลาะกันครับ บ่อยมากสุดท้ายเราก็ต้องเลิกกันตามที่ผมคิดไว้ แต่ผมเองเนี้ยสิครับ ที่เป็นเสียใจกับสิ่งที่ผมทำลงไปไม่อยากคุยกับใครเลย แม้แต่บอล บอลเองมันก็คงรู้ครับ(ผมถามแล้วบอลรู้ครับ)ผมไม่ได้พูดเรื่องนี้กับบอลเลย เป็นเวลาสองเดือนได้มั้งครับ ที่ผมซึมๆ บวกกับไปเจอบอลคุยกับคนอื่นที่เข้ามาจีบ เศร้ารวมกันเลยครับทีนี้ จู่ๆก็มี ผช คนหนึ่งทักผมมา ว่าเป็น cute boy ไหม ผมรู้นะครับว่าเขาเข้ามาเพื่ออยากคุย แต่ผมไม่ใช่คิวบอย เราก็คุยกันเรื่อยๆนะครับ เขาชื่อเอ ได้ไม่นานเราก็คบกันครับ เอเป็นคนที่เข้าใจผมมากเลยนะครับ เขายอมผมทุกอย่างที่ผมขี้หึง งอลบ่อย ตแนนี้ บอลไม่รู้นะครับว่าผมมีแฟนใหม่ เรายังไปไหนมมาไหนด้วยกัน แต่ผมไม่ได้มีอะไรกันนะครับ ไปนอนบ้านบอลอยู่หลายครั้ง จนบอลมันรู้ว่าผมมีแฟนใหม่ วันนั้นแหละครับ เป็นวันที่ผมเหมือนตายทั้งเป็นเพราะผมเองแหละครับ ที่เลือกคนอื่นไม่ได้เลือกบอลเราสองคนกอดกันร้องไห้อยู่ในบ้าน จนเผลอหลับ พอเช้าบอลก็ปลุกผมให้มาคุยว่าเราจะเอายังไง บอลมันขออยู่คนเดียวโดยที่ไม่มีผมไปก่อน ผมนี่ร้องไห้จนต้องไปนอนกองอยู่บนพื้นแต่ทำยังไงได้ผมเลือกเอไปแล้ว เอไม่ได้ผิดอะไรเลย ผมกับบอลเราเลยสัญญากันว่า "ถ้าวันใดเราสองคนไม่มีใคร เราจะกลับมาคบกัน" และกอดกันร้องไห้ โดยที่เรายังเป็นเพื่อนกัน เราอยู่แบบเป็นเพื่อนกัน ไม่กล้าจะคุยกันเรื่องต่างๆและอีกวันคือวันที่ผมร๑ู้ว่าบอลมีแฟน ผมเหมือนจะตายให้ได้ แต่สิ่งที่ผมคิดได้ในตอนนั้นคือ ผมเคยทำกับบอลไว้ ผมเองไม่ควรที่จะรั้งเขาไว้ถ้าผมยังมีแฟนอยู่แบบนี้ ผมควรจะปล่อยให้บอลเจอรักแท้ที่เขาจะได้มีความสุขที่ไม่ใช่คนแบบผม เวลาก็ผ่านมาเรื่อยๆเมือปีที่ผ่านมานี้ผมก็จับได้ว่าเอคุยกับคนอื่น ทั้งๆที่ผมไปรับส่ง เขาไม่เคยจ่ายค่าอะไรเลยถ้าเราไปด้วยกันเพราะผมคิดว่าผมต้องไม่ทำให้ใครเสียใจอีกแล้ว แต่ผมเองเป็นคนที่เสียใจมากครับผมเลือกที่จะไม่ให้เขาเจ็บแต่เขากลับทำให้ผมเป็นคนที่เจ็บเองเอเป็นคนดีนะครับ แต่เขาไม่เคยเชื่อใจผมเลย ผมเลยบอกเลิกกับเอครับเพราะผมรับไม่ได้ ผมเองก็เคยนอกใจแนนมา ผนรู้ว่ามันเป็นยังไง
หลังจากที่เลิกกับเอ ผมคิดกับตัวเองนะครับว่าผมจะกลับมาคบ ผญ แต่คนมันเคยแล้วมันยากมากอะครับ จะว่าผมเลวก็ว่าได้ครับ มีเด็กเก่า ที่เราเคยคุยกัน แวะเวียนมาหาผมอยู่เรื่อยทั้ง เข้ามานอนด้วย มาหาที่บ้านไปดื่ม ไปเที่ยวแต่ผมไม่ได้คิดจะจริงจังกับใครเลยครับ ใจผมลึกผมเองก็ยังหวังที่จะรอบอลนะครับ แต่แล้วผมก็ได้ไปเปิดฟังเสียงบันทึก จากเพื่อนในเฟสบุคคนหนึ่งส่งมาให้ผม บอกผมให้ฟังจะได้ตาสว่าง มันบทสนทนามันเป็นเสียงของบอลครับ เหมือนบอลคุยโทรศัพท์กับแฟน เท่าทีผมจำได้คือ บอลบอกว่าผมเป็นคนที่เข้าไปหวังผลประโยชน์จากเขา ไม่เคยรักเขาหรอก เขาไม่ได้รักผมแล้ว และเรื่องที่มันรุนแรงกว่านี้ผมไม่ขอเล่านะครับ หลังจากที่ผมได้ฟังเสียงบันทึกผมเลือกอยู่กับตัวเองสักพักครับ ระหว่างนี้ผมเองก็ไม่ได้บอกบอลนะครับว่าไม่มีใคร เพราะบอลกับแฟนก็รักกันดีครับ ไม่อยากกลับไปทำร้ายบอล ถึงกลับไปก็คงทำไรไม่ได้แล้วเพราะบอลพูดมาขนาดนั้นแล้ว



#ขอตัวอาบน้ำนอนก่อนนะครับ

มีคนบอกว่ามันเปป็นเรื่องแต่งขึ้นมา ผมไม่โกรธนะครับอย่างน้อยเรื่องของผมก็ได้ทำให้เขาหัวเราได้