เรื่องมันเกิดว่า   แฟนที่คบกันมาจะ3ปี เขาเป็นคนดี ไม่เกเรไม่นอกกรอบ  ไม่มีเรื่องผู้หญิงตลอดเวลาที่คบกัน   เขาเป็นคนติดเพื่อนน่ะค่ะแต่พอมาคบกับเราเขาก็ไม่สนใจใครเลย คือเพื่อนแทบไม่มีตั้งแต่มีแฟน  แต่เราไม่ค่อยจะอะไรเลย มีกับไม่มีก็ทำตัวเหมือนเดิมค่ะจนบางทีเขาก็น้อยใจบ่อยๆ   เหมือนเราไม่ค่อยให้ความสำคัญเขา  พอดีเราติดเพื่อน  แต่เราก็ดูแลเอาใจใส่ทดแทนในสิ่งที่เราทำให้เขาไม่ได้ตลอดเวลา  จนเขาได้ทำงานได้เข้าสังคมได้ไม่ถึงปี ก็มีเหตุค่ะ   วันนั้นเป็นวันสำคัญ เขานัดเราตอนแรกเราติดธุระค่ะคิดว่าน่าจะไม่ว่าง แต่ก็รับปากเขาค่ะว่าตอนเยนเจอกัน     พอตอนกลางวันเขาโทรมาบอกว่าขอโทษน่ะวันนี้ไม่ไปแล้วน่ะมีธุระกับญาติ   เพราะคำว่าญาติจึงไม่ติดใจอะไรค่ะ    จนรางสังหรมันบอกว่า จะเกิดเรื่องเราก็โทรไปตอนดึกๆ  เค้าบอกไม่ต้องโทรมา  น่ะรบกวนคนอื่นพรุ่งนี้เช้าจะโทรหา  และหลังจากวันนั้น  พฤติกรรมเขาก็เปลี่ยนค่ะ ติดไลท์หวงโทรศัพท์  เราไม่รอช้าตามสัญชาตญาณ  พอเขาเผลอใช้ความเร็วตัวเองรีบเข้าไปดูปรากฎว่า"คุยกับ ผญ "  เราโกรธจนตัวสั่น แต่เงียบเนียน  หลอกถามแต่เขาก็ไม่บอกจนสุดท้ายเราระเบิดลงเลยค่ะ   แล้วเค้าก็สารภาพมาทุกสิ่งทุกอย่างบางเรื่องไม่ได้ถามก๋เล่า   สรุปคือเขาคุยกับน้องที่ทำงาน  และวันนั้นไปกับน้องเขาโดยฝ่ายหญิงชวนไปเที่ยวหลังเลิกงานจนดึก  จึงนอนด้วยกัน   แต่  ผช เขาสาบานต่อหน้ารูปพ่อเขาที่เสียว่าไม่ได้มีอะไรกัน  จริงๆและหลังจากที่สืบจนได้เรื่องก็คิดว่าไม่น่ามีค่ะ  แต่ก็ไม่รุ้ค่ะไม่ได้ร่วมในเหตุด้วยมันก็หยุดคิดไม่ได้    เขาบอกว่าเขาชอบน้อง ผญ   แค่ชอบรู้สึกดีที่น้องเขาเอาใจ   แต่เขายอมทุกอย่างเลิกคุย ยอมออกจากงาน   เพื่อขอให้เรากลับไปเหมือนเดิม...เวลาผ่านมา3เดือนกว่า  เราก็ยังไม่หายค่ะมันกลายเป็นปมที่รับไม่ได้จริงๆ  แต่เขาก็ไม่หยุดพยายามตื้อเพื่อยื้อเราไว้  ทำเรื่องที่คิดไม่ถึง  โทรไปขอโทษแม่เรา  ทั้งๆที่เรื่องนี้ยังไม่บอกคนที่บ้านเลย  เราจะกลับไปดีไหม  หรือ  ปล่อยมันไป    .......ส่วน  น้องผญคนนั้น  เดี๋ยวมาเล่าต่อค่ะแบตหมด