ที่เข้าใจคือ  จิวยี่ใช้แผนให้อุยกายไปสวามิภักดิ์ ทั้งๆที่รู้ว่า โจโฉจะเดาแผนออก ?  อันนี้เพื่อให้โจโฉ ตายใจว่าเดาออก จะได้ไล่ตีทัพลกซุนกับทัพเรือของจิวยี่ กระทั้งโดนไฟเผา อันนี้เข้าใจประมาณนี้
หลอกเล่าปี่ให้เข้าใจเข้าใจว่าหลบหนีได้เอง อันนี้ไม่เข้าใจว่าจิวยี่ได้ประโยชน์อะไร

-เรื่องที่หลอกเล่าปี่ยังไม่เฉลยแบบกระจ่างซะทีเดียว แต่เดาว่าการส่งจูล่งไปตลบแนวหลังน่าจะเป็นแผนที่ต่อยอดจากการที่จิวยี่ปล่อยให้ขงเบ้งกลับไปหาเล่าปี่ รายละเอียดจริงๆ อาจต้องดูเล่มต่อไป (มีเกริ่นไว้แล้วว่าเกี่ยวกับกวนอูแน่ๆ)
แต่สิ่งที่จิวยี่ต้องการจริงๆ คือ การหาไส้ศึก โดยแสร้งทำเป็นว่าฝ่ายง่อสู้ไม่ได้ด้วยประการทั้งปวง เพื่อที่จะล่อไส้ศึกให้เผยตัวออกมาให้หมดในคราเดียว (เป็นธรรมดาเมื่อเมืองของตัวเองใกล้แตก การยอมไปอยู่กับฝ่ายตรงข้ามย่อมดีกว่าการถูกฆ่าตายอย่างอนาถ โดยอันนี้เป็นหลักการที่เฉินเหมาได้แอบใส่ไว้ในเรื่องเป็นระยะตั้งแต่เล่มแรกๆ แล้ว) โดยได้ทำการซ้อนแผนเพื่อตลบหลังรอไว้แล้วนั่นเอง

สุมาอี้ คือ..จงใจขายขงเบ้งเพื่อให้โจโฉ คลายความระแวง ลงทุนกับโจผี แล้วสุดท้ายร่วมมือกับ โจจิ๋นเพื่ออะไรนะครับ งง คิดออกคือเพื่อบั่นทอนกำลังโจโฉให้ต้องพึ่งสุมาอี้ต่อไป งี้เหรอครับ

-สุมาอี้ยังไม่ได้ขายขงเบ้งครับ

แค่ "แสร้ง" ทำเป็นขาย เพื่อลดความระแวงที่โจโฉและสองพี่น้องแซ่เคาลง ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากตอนศึกที่จูล่งตีฝ่าเล่าเสี้ยน ที่ฝ่ายโจโฉเหมือนจะนึกสงสัยสุมาอี้ เพราะเชื่อว่าสุดท้ายเหลี่ยวหยวนหว่อจะสนับสนุนเล่าปี่เพื่อให้สุมาอี้ใช้เป็นบันไดในการสร้างบุญคุณกับโจโฉเพื่อชิงอำนาจในภายหลัง ถึงแม้ว่าจริงๆ สุมาอี้ทราบดีว่าเหลี่ยวหยวนหว่อมีใจอยู่กับเล่าปี่จริงๆ แล้วก็ตาม (แต่ก็รู้แค่สองคนน่ะนะ)

อย่าลืมว่า สุมาอี้ได้ร่วมมือกับขงเบ้งอย่างลับๆ ตั้งแต่สมัยศึกตีเมืองชีจิ๋วแล้ว (ตอนนั้นขงเบ้งยังไม่ปลดหน้ากากด้วย) และยังร่วมมือกันจนถึงปัจจุบัน

ซึ่งสิ่งที่สุมาอี้ทำคือการสร้างบุญคุณต่อโจโฉ เพื่อให้ลดความระแวงลงมากขึ้นเรื่อยๆ โดยใช้วิธีการทำให้โจโฉค่อยๆ เพลี่ยงพล้ำอย่างช้าๆ จนกระทั่งหลงกลชนิดที่ถลำลึก แล้วก็จะสร้างบุญคุณด้วยการคิดแผนช่วยเหลือแก้ปัญหาต่อไป

ในศึกเซ็กเพ็กที่ "แสร้ง" ทำเป็นขายขงเบ้งนั้น สุมาอี้ถือว่าได้วางแผนหลายชั้นมากเพื่อไม่ให้โจโฉระแวง (โจจู๋ งำเต็ก ขงเบ้ง จิวยี่ อาจรวมไปถึงบังทองด้วย) มีการสื่อสารกันตลอดนะครับ ซึ่งในเล่ม 53 สุมาอี้ก็จะมีการพูดถึงจุดนี้อยู่เหมือนกัน

แน่นอนว่าการวางแผนแบบนี้ไม่ง่ายนัก เพราะโจโฉยังมีสองพิสดาร + กุนซือเก่งๆ อีกมาก สุมาอี้จึงเลือกที่จะดำเนินแผนเฉพาะที่ไม่มีใครคอยจับตามองเขาแล้ว (ส่วนหนึ่งอาจเป็นการสนับสนุนโจผีอย่างเต็มตัวด้วย เพราะเมื่อสุมาอี้ออกโรงช่วยโจโฉได้ โจผีย่อมจะได้ผลประโยชน์ไปด้วย) ถึงกาเซี่ยงจะระแวงเป็นพิเศษก็ยังทำอะไรสุมาอี้ไม่ได้

แต่สิ่งที่น่าสนใจคือ ท้ายเล่ม มีการบอกว่าทั้งหมดนี้ก็ถือว่าอยู่ในแผนของพิสดารสี่ผู้ล่วงลับไปแล้วนั่นเอง (เพราะท้ายเล่มบอกไว้ว่าแผนของกุยแกยังไม่จบแค่นี้)

จึงเป็นไปได้ที่สิ่งที่กุยแกเคยคุยแบบเปิดใจกับสุมาอี้ก่อนสิ้นชีวิตนั้น น่าจะเป็นความจริง (และเป็นความลับเฉพาะคนสองคน) เกือบทุกประการ นั่นคือ จะช่วยให้สุมาอี้ได้เป็นกุนซือหลัก และขิงอำนาจได้ในที่สุด แต่กุยแกได้วางแผนให้ไม่สามารถช่วงชิงได้ในยุคของโจโฉไว้แล้วนั่นเอง

สุดท้ายที่ไม่เข้าใจคือ ขงเบ้งได้อะไรจากการไป ง่อ ครั้งนี้อ่ะครับ อ่านๆดูเหมือนอยู่ในแผนจิวยี่กับสุมาอี้หมดเลย

-ขงเบ้งได้บอกไว้ตั้งแต่เล่มก่อนหน้าแล้วครับ จุดประสงค์ของการไปง่อครั้งนี้มีเพียงอย่างเดียว คือ การยืนยันด้วยตัวเองว่าพิสดารหกจะไม่เข้ากับฝ่ายง่อ เพื่อที่จะหว่านล้อมชักชวนให้มาเข้ากับฝ่ายตนแทนครับ

รายละเอียดอื่นๆ ก็ตาม คห. 2 ครับ

ทั้งหมดนี้เป็น คหสต. นะครับ