เราได้ดูเรื่องใยกัลยา แล้วมันรู่สึกติดใจแบบแปลกๆอ่ะค่ะ
ชอบฉากแรก ที่หอมน้ำล้มหงายท้อง แล้วกระโปรงพีทเปิดอ่ะ  555 ฮาจริง
เราก็ลองดูต่อ แต่เหมือนเรื่องมันเดินเนิบๆ ช่วงกะลังเห็นวิญญาณ ป้าพุธ  
พวกกองถ่ายเอะอ่ะ เจี๋ยวจ๋าว เลยเบื่อเลิกดู  
             ผ่านไปกี่อาทิตย์ก็ไม่รู้ลองดูใหม่   เปิดมาช่วงหอมพุธ กอดๆจูบๆคุณหมอฟันพอดี  
เริ่มเห็นว่าน้องหอมนี่เล่นดีนี่หว่า (ปกติจะหมั่นใส่นางเอกสายแบ๊ว ใครเล่นก็ดูดัด-จ-ริต ไปหมด)
แต่ชอบน้องหอมน้ำอ่ะ รู้สึกว่าเขาผ้าขาวจริงๆ ทีนี้เลยดูต่อเลย เลยคิดเล่นๆว่า ผีพุธคงสิงหอมน้ำบ่อยๆ
มันก็เป็นซีนแม่กะลูกจะสนุกหรือว้า  แต่บทกลับแต่งให้คุณหมอฟันกลับเริ่มรักหอมน้ำ
และห่วงหากแม่สิงอยู่ (แม้จะดูอกตัญญู แต่ติ่งชอบค่ะ) ที่นี้มันเลยได้เห็นฉากหวานๆ
เช่น จับหน้าหอมน้ำหันมา  ตอนอยู่ที่เตียงในรพ.โดยตั้งข้อหาว่าหอมน้ำเถียง ,ขอยอมรับว่า
ฉากน้ำเน่าฉากนี้ หัวใจเต้นผิดจังหวะเลยทีเดียว รวมถึงฉากอุ้มหอมน้ำขึ้นห้องดื้อๆ
             จากที่บอกไป เรารู้สึกว่าได้กลิ่นอายของความเป็นนิยายสมัยก่อน
ทำเรานึกถึงเรื่อง รักแรก ของวลัย นวาระ เรื่องนี้พระเอกเป็นผู้ใหญ่กว่านางเอกอย่างชัดเจน
เป็นศัลยแพทย์ หัวหน้าแผนกดุๆ ขรึม หล่อ ส่วนนางเอกเป็นนักเรียนพยาบาล
ซุ่มซ่าม  ขี้น้อยใจ  มีฉากให้เข้าใจผิดแล้วคุณหมอมาอธิบายเนียนๆ ปลอบเนียนๆ
เนื้อเรื่องละมุน ไม่หวือหวา อ่านและอิ่ม
            ถ้าได้ค่ายดีด่ทำคงดีไม้น้อย เพราะเหมือนเขาดึงความสามารถคนแสดงออกมาเก่ง
ส่วนใหญ่เล่นเป็นธรรมชาตินะ
            แต่ไม่ว่าจะยังไง จะตามผลงานของดีด้า ของคุณภาวิต นะคะ
บทสำคัญสุดๆ  

ปล. เราว่ายังมีนิยายเก่าๆ แต่เนื้อเรื่องไม่เฉิ่มเชยอีกมากมายนะคะ อย่ารีเมคนักเลย
มันเบื่ออ่ะ เหมือนแค่รอดูว่าดีกว่าของเดิมหรือป่าวแค่นั้นเอง
กับทำใหม่แล้วสนุกเนี่ย คนดูอย่างเราขอบคุณพวกคุณจริงๆ มันเป็นความสุขอย่างที่เห็นตามกระทู้นี่แหละค่ะ
ของที่มันดี วัตถุดิบดีถึงเจ้าของจะไม่ต้องโฆษณา ลูกค้าก็บอกกันปากต่อปาก
อาจกลายเป็นลูกค้าประจำได้

ปล.2 ส่วนพวกนิยายลูกกวาด พลอตเรื่องกลวงๆ จะเอามาทำเป็นละคร
ก็ไม่ว่ากันค่ะ เข้าใจว่ามันมีค่ายทำละครกันเยอะ แต่ต้องเน้นเรื่องบทโทรทัศน์มากๆๆๆ
เป็นอันดับหนึ่ง ก่อนดาราอีก

ขอบคุณค่ะ จุ๊ฟๆ ตามต่อมาจาก ปิ่นอนงค์ คีตโลกา แล้วก็มาใยกัลยานี่แหละค่ะ